VS: Vakbonden en studenten in Wisconsin eisen aftreden van "Hosni Walker"

De revolutionaire golf die de Arabisch sprekende wereld overspoelt inspireert ook vele mensen ver daarbuiten. Zo is er in de VS momenteel het grootste sociale conflict aan de gang sinds de grote depressie van de jaren 1930. Na meer dan een week van demonstraties door personeel van de publieke sector wordt de stad Wisconsin snel een referentiepunt voor velen in Amerika wiens levensstandaard bedreigt wordt.

Het begon allemaal toen gouverneur Scott Walker een loonstop wou doorvoeren en het personeel haar vakbondsrechten wou afnemen. We publiceren een vertaling van een artikel dat vorige week op de Amerikaanse website Socialist Appeal verscheen. Het werd geschreven in de eerste dagen van de beweging. Over de recente ontwikkelingen publiceren we in de komende dagen meer.

Scott Walker (R), de onlangs verkozen gouverneur van Wisconsin, verklaarde op vrijdag 11 februari dat hij bereid is om troepen van de Nationale Garde in te zetten als onderdeel van zijn plan om het personeel van de openbare diensten van haar recht op vakbondsvereniging te beroven. Volgens de gouverneur zal de Nationale Garde in staat van paraatheid worden gebracht "ter voorbereiding van eventuele problemen die zouden kunnen resulteren in een verstoring van de overheidsdiensten." De vakbonden van de publieke sector en de studenten in Wisconsin hebben alvast massaal gereageerd. 30.000 demonstranten omsingelden State Capitol Building en ook in vijf middelbare scholen ondernamen studenten actie. Zie ook een recent pamflet van Socialist Appeal (VS).

Afgelopen week heeft de door de Tea Party gesteunde Gouverneur, als onderdeel van wat hij Wisconsin "open maken voor het bedrijfsleven" noemt, wetten voorgesteld die de vakbondsrechten van alle werknemers in overheidsdiensten effectief zouden breken. Enkel met uitzondering van brandweer en politie. Als Walkers wetsvoorstel wordt aangenomen, zullen de werknemers geen recht meer hebben op collectieve onderhandelingen, stopt de staat vakbondsbijdragen af te houden van het loon van de werknemers en met uitzondering van inflatiecorrecties zouden er geen loonsverhogingen meer mogelijk zijn. Walker heeft nog vóór er gestemd is over deze wetten ook aangekondigd dat vanaf 13 maart de deelstaatregering zich niet langer zal houden aan haar contracten met de Wisconsin State werknemersbond, die 22.000 openbare werknemers vertegenwoordigt, waarvan de meesten docenten zijn. De gouverneur heeft gezegd dat de contracten voor de rest van de werknemers in de staatssector - ongeveer 175.000 in totaal - zullen aflopen op 1 juli.
Na de aankondigingen van Walker op vrijdag hebben de vakbonden van de publieke sector en studenten in Wisconsin snel gereageerd. Op maandag demonstreerden 10.000 vakbondsleden en medestanders (met inbegrip van studenten van de Universiteit van Wisconsin) voor het parlementsgebouw in Madison waar de eerste hoorzitting over het voorstel plaatsvond. Honderden van hen overspoelden het gebouw en namen het woord tegen de antivakbondsvoorstellen van Walker.

Op maandag verlieten ook 100 studenten Stoughton High School in Madison en hielden ze een twee uur durende staking om deel te nemen aan een betoging ter ondersteuning van de leerkrachten. Op dinsdag organiseerden studenten van East High School, eveneens in Madison, tijdens de schooluren een mars naar het Capitool (parlementsgebouw). Begin van de week begonnen verschillende initiatieven samen te komen zodat er een coördinatie van studenten door de hele staat heen tot stand kwam. Dinsdag begon de oproep aan studenten om te staken. Nog voor de studentenacties grootschalig werden, was Dan Nerad, het hoofd van de openbare scholen, zo bevreesd voor een studentenstaking dat hij Gouverneur Walker formeel aanschreef om hem aan te sporen te stoppen met zijn aanval op de vakbonden in de openbare diensten.

Op dinsdag kwamen zelfs 15.000 vakbondsleden en studenten betogen aan het Capitool. Ze riepen op het wetsvoorstel te laten vallen en droegen borden mee waarop het aftreden van "Hosni Walker" werd geëist. Drieduizend van hen troepten samen in het Capitool voor de tweede dag van de hoorzittingen. Velen kampeerden de nacht van maandag op dinsdag rond het gebouw. Zo'n 1.000 andere overheidswerkers demonstreerden dinsdag bij het huis van Walker.

Walkers aanval tegen de georganiseerde werknemers is gebaseerd op een vals gevoel van macht. Slechts zes weken nadat hij werd verkozen met de steun van de Tea Party, zei hij dat iedereen die niet kon zien dat hij een aanval tegen de vakbonden aan het voorbereiden was "in een coma moet hebben gelegen". Maar Walker zelf lijkt net als de rest van de Republikeinse (en Democratische) partij en de burgerlijke media in een soort van coma te verkeren die hen hun eigen hype rond de massale populariteit van de Tea Party doet geloven. De eerste reactie van de arbeidersklasse om de uitvoering van het antisociale programma van de Tea Party te voorkomen, toont hoe de situatie er echt voor staat!

Gouverneur Walker zegt dat zijn voorstellen nodig zijn om het tekort van 137 miljoen dollar op de begroting van de staat in juni dicht te rijden. In zowel Republikeinse als Democratische staten proberen gouverneurs en andere openbare functionarissen een gelijkaardig verhaal te verkopen: aangezien de openbare begrotingen in het rood staan zullen de werknemers in de publieke sector "de realiteit onder ogen moeten zien" en de rekening betalen met loonsverlagingen en erger. Maar het strookt niet met de werkelijkheid. Eigenlijk zijn er genoeg middelen beschikbaar om iedereen een fatsoenlijk loon te garanderen en om nog meer werknemers in dienst te nemen aan goede voorwaarden.

In plaats daarvan worden deze middelen gebruikt om de oorlogen in Irak en Afghanistan te blijven financieren, zodat de reeds buitensporige militaire begroting nog meer aanzwelt en de rijkste 1 procent van de Amerikanen nog meer miljarden ontvangen. De twee partijen van het politieke establishment zijn meer bezig met oorlog en het verrijken van hun medestanders dan met het voorzien van openbare dienstverlening en een fatsoenlijke levensstandaard voor degenen die hun rijkdom voortbrengen. De realiteit is dat zowel de Democraten als de Republikeinen de overheidstekorten gebruiken als dekmantel in een poging de arbeidersbeweging (waarin de publieke sector het grootst is) aan te vallen en uiteindelijk te breken.

Ondanks de grote demonstraties deze week lijkt Walker vastbesloten om de nieuwe wet in te voeren, hoewel de meeste Republikeinse mandatarissen niet bereid zijn in het openbaar commentaar te geven over hoe zij zullen stemmen. Slechts één Republikein heeft publiekelijk gezegd dat hij het wetsvoorstel steunt terwijl drie anderen Republikeinen verklaarden niet zeker te weten hoe ze zullen stemmen. Dit toont aan dat de mobilisaties van de vakbonden effect hebben en druk uitoefenen op de Republikeinse meerderheid om de voorstellen van de gouverneur eventueel weg te stemmen.

De werknemers van Wisconsin zeggen: genoeg is genoeg! Terwijl de wetgevers de druk voelen van duizenden arbeiders en studenten staan ze ook onder zware druk van degenen die hun verkiezingscampagnes betalen - de grote banken en bedrijven - om de vakbonden aan te pakken. De volgende stap voor de werknemers van de publieke sector is nu stakingen voor te bereiden in de hele staat, indien nodig een algemene staking, en de oprichting van een coördinatie van de comités van vakbonden en studenten om deze stakingen te plannen.

Terwijl staken voor veel werknemers illegaal is staat Walker op het punt op een legale manier de contracten met de vakbonden te verscheuren. Walker schijnt te denken dat wie macht heeft gelijk heeft, maar als de werknemers en studenten zich verenigen en de scholen, universiteiten, openbare voorzieningen en diensten volledig lam leggen, zouden ze Walker laten zien dat zijn macht niet zo groot is!

Veel mensen zijn de macht van de georganiseerde arbeidersbeweging vergeten of zijn ze in vraag gaan stellen. Velen zien de National Educators Association (NEA) niet eens als een "echte" vakbond. Maar de Wisconsin Education Association Council (WEAC), aangesloten bij de NEA, meldde dat op dinsdagavond ongeveer 40 procent van de 2.600 bij hen aangesloten leerkrachten, assistenten, maatschappelijk werkers en psychologen waarop deze nieuwe wetgeving van toepassing zou zijn zich 'ziek' hadden gemeld. Dit was niets minder dan een georganiseerde actie van de achterban, zeer waarschijnlijk tegen de wil van de NEA-top in. De scholen moesten in elk geval dicht blijven. Vanaf donderdagochtend bleven 15 scholen gesloten. Dit toont de latente kracht van de georganiseerde arbeidersbeweging en is precies de reden waarom Walker en anderen zoals hem in het hele land ze willen breken.

Sommige mensen zullen de leerkrachten ervan beschuldigen hun belangen boven die van hun leerlingen te stellen. Maar de solidariteitsacties van de studenten tonen dat ze begrijpen wat er op het spel staat. Snijden in lonen en uitkeringen, het verhogen van de druk op leraren door grotere klassen, onpersoonlijke onderwijscurricula, en het einde van de werkzekerheid is niet de manier om ervoor te zorgen dat studenten degelijk onderwijs krijgen!

De onmacht en de medeplichtigheid van de Democraten wordt duidelijk in het licht van deze aanvallen. Zonder vertegenwoordiging van hun belangen in de wetgevende macht kunnen de werknemers van Wisconsin enkel van buiten uit proberen Walker te stoppen via de voortzetting en uitbreiding van massale demonstraties in de straten, en het gezamenlijk met studenten organiseren van stakingen op de scholen, universiteiten en in de openbare diensten. Maar uiteindelijk zijn er beperkingen aan wat werkende mensen en studenten kunnen doen van buiten uit. Hoewel Walker een Tea Party Republikein is, zijn er ook Democratische Gouverneurs in California en New York die scherpe aanvallen op hun eigen werknemers in de overheidsdiensten plannen.

Uiteindelijk vertegenwoordigen zowel de Democratische als de Republikeinse partij de belangen van dezelfde klasse: de kapitalistische klasse. Werknemers moeten een eigen partij hebben: een massale arbeiderspartij, op basis van de vakbonden en de vertegenwoordiging van de belangen van de arbeidersklasse als geheel. Als de werknemers van Wisconsin een partij hadden, zouden zij in staat zijn om acties op straat, in de scholen en in plaatselijke overheidsdiensten te combineren met politieke actie om het wetsvoorstel te verslaan en de ware aard ervan te tonen. Zo zou de stem van de arbeidersklasse aan belang winnen en nog bredere mobilisatie ter verdediging van de werknemers in de publieke sector mogelijk maken.

De strijd in Wisconsin is het speerpunt van de aanvallen tegen werknemers van de openbare sector in de hele VS. De AFL-CIO moet middelen ter beschikking stellen en leden en studenten uit heel het land mobiliseren om te helpen stakingen in scholen en universiteiten te organiseren. Als de aanval op de werknemers van Wisconsin niet wordt beantwoord door de vakbondsleiders zal het makkelijker worden voor andere gouverneurs en wetgevers om de georganiseerde arbeidersbeweging aan te vallen. De uitstekende reactie van de arbeiders en studenten binnen de paar dagen na de opening van de aanval door Walker wijst er op dat als de vakbonden de strijd zouden uitbreiden de achterban achter hen zou staan.

"Arbeiders verenigt u! Van Caïro tot in Madison" Dat stond te lezen op een van de spandoeken op de demonstraties aan het Wisconsin State Capitol. Een duidelijke aanwijzing dat de Egyptische revolutie in heel de wereld een inspirerend en opwindend effect heeft. In dit tijdperk van soberheid is de strijd van de arbeiders in het ene land een inspiratie voor de internationale arbeidersklasse. In de Amerikaanse arbeidersbeweging is men dol op het oude gezegde "an injury to one is an injury to all!” Maar het omgekeerde is ook waar, een overwinning voor de een is een overwinning voor iedereen. Een succesvolle strijd tegen de aanvallen in Wisconsin zou een duidelijke boodschap aan de kapitalisten en hun politici zijn dat werknemers genoeg hebben van inleveren, toegevingen, en soberheid. Een overwinning in Wisconsin zou een belangrijk voorbeeld zijn voor de rest van het land en ver daarbuiten. Dit is een strijd die gewonnen kan worden!

Bron: Socialist Appeal (USA)
Zie ook een recente brochure van Socialist Appeal (VS).

Translation: Vonk (Netherlands)