Trenutni politički scenario u Indiji

Ovaj članak pruža pregled političke situacije u Indiji, u kojoj je reakcionarna vlada Narendre Modija vođena BJP-om (Indijskom narodnom partijom) pretvorila krizu KOVID-19 u do sad neviđenu katastrofu. Vladajuća klasa razara zaštitu na radu i dodaje ulje na vatru sektaškom nasilju, dok istovremeno nagrađuje svoje ortake iz velikih kompanija. Stotine miliona ljudi suočeno je sa siromaštvom, nasiljem i tlačenjem. Revolucionarni protuudar je neminovan.

[Source]

Neplanirani karantin širom Indije uveden od strane vlade Narendre Modija, koji je pogodio stanovništvo od 130 miliona ljudi u svega 4 sata, doveo je do ogromnog haosa. Radnici migranti su bili prepušteni sami sebi. U Indiji ima oko 130 miliona radnika migranata. Pošto nije bilo mogućnosti prevoza, morali su hodati nazad kući. Skoro 200 ljudi je umrlo na putu kući, zbog nesreća, nasilja i gladi. U Aurangabadu, radnici koji su bili na putu kući, misleći da, zbog karantina, neće biti vozova, prespavali su na pruzi. Nažalost, teretni voz pregazio je 13 radnika. Modijeva vlada prvo je skrenula ljutnju masa sa ovog užasa, okrivivši širenje virusa prilikom okupljanja u Tablig Džematu: planiranom religioznom okupljanju muslimana u Delhiju. Modijeva reakcija je bila identična onoj američkog predsjednika Trampa: bez ikakvog obzira prema radničkoj klasi, starijima i siromašnima.

Desio se nagli porast u broju slučajeva zaraze KOVID-19 na više od 3,3 miliona ljudi. Zdravstvena infrastruktura u Indiji je veoma slaba, jer Indija troši svega 1,2 % svog BDP-a na zdravstvo. Broj kreveta u bolnicama u odnosu na broj stanovništva je takođe daleko niži od standarda Svjetske zdravstvene organizacije. Pored nedostatka kreveta, nedovoljan je i broj respiratora za zaražene koronavirusom u državnim bolnicama. Ljudi su ostavljeni na milost i nemilost privatnih bolnica. Umjesto da smatra KOVID-19 zdravstvenom krizom, Modijeva vlada je tretira kao pitanje zakona i reda. Bilo je mnogo slučajeva povećanog policijskog nasilja nad radnicima i narodom.

Ekonomija

Podaci koje je objavilo ministarstvo finansija pokazali su da se BDP smanjio za 23,9% u periodu od aprila do juna. U bruto dodanoj vrijednosti, indijska ekonomija se smanjila za 22,8%. Indija se suočila sa najvećim ekonomskim padom od svih većih ekonomija u svijetu, za 23,9%. Čak je i Amerika doživjela samo manji ekonomski pad od 9%. Indijska ekonomija je već počela opadati u periodu od 2016.-2017. godine. Stopa nezaposlenosti u 2019 prije pandemije je bila najveća u periodu od 45 godina i sad se očekuje da će porasti za 27%.

Modi je došao na vlast 2014. godine sa sloganom da će stvarati 20 miliona poslova svake godine. Ali njegova politika demonetizacije, uvođenja poreza na robu i usluge (GST), zajedno sa svjetskom ekonomskom krizom, dovela je do zatvaranja stotina hiljada malih i srednjih fabrika i ogromnog broja izgubljenih poslova. ILO (Međunarodna organizacija rada) procjenjuje da je izgubljeno oko 140 miliona poslova. Ako se dodaju radnici koji su plaćeni po danu, ovaj broj skače na 240 miliona. Prema izvještaju ILO-a, oko milijardu ljudi će biti gurnuti u siromaštvo, a 40% posto njih će biti iz Indije.

Fiskalni deficit je porastao na 7,4% BDP-a. Ekonomski pad je dodatno pogoršan zbog karantina usljed pandemije koronavirusa. Modijev program “Samodostatnosti (Atma Nirbhan) i ekonomski paket Ministra finansija Nirmale Sitaraman u iznosu od 265 milijardi dolara, za koji je rekla da iznosi 10% BDP-a, su već razotkrili ekonomisti, koji kažu da će paket iznositi svega 1% BDP-a. Ekonomista MMF-a Gita Gopinat tvrdi da se Indija suočava sa najvećim padom u istoriji. Pored ovog ekonomskog pada, Indija je jedna od zemalja sa najvećom stopom nejednakosti, gdje s jedne strane postoji akumulacija bogatstva za malu manjinu a sa druge ogromno siromaštvo za većinu.

Radnička klasa

Radnici su učestvovali u štrajkovima i protestima još otkad je počeo karantin. Od početka ove godine, u Indiji je bilo ogromnih generalnih štrajkova. Centralni sindikati: CITU, AITUC, INTUC, HMS, AICCTU i LPF sazivali su proteste širom Indije 22. maja, 3. jula i 9. avgusta. Skoro 200 miliona radnika učestvovalo je na 100.000 lokacija u ovim protestima protiv nepoštovanja zakona o radu i neaktivnosti vlade, za povelju o zahtjevima centralnih sindikata od 12 tačaka i za organizovanje besplatnog prevoza za radnike migrante.

Hiljade radnika u rudnicima uglja širom Indije u periodu od 1. do 3. jula protestovali su protiv odluke vlade da se privatizuje industrija uglja da bi korporacijama bila od koristi. Stotine hiljada zdravstvenih i komunalnih radnika, radnici ASHA-e i Anganvadija (ruralne dječije klinike), koji su jedni od najviše eksploatisanih slojeva radničke klase, takođe su se pridružili protestu 9. avgusta. Takođe su učestvovali u protestima na svojim radnim mjestima 7. i 8. avgusta, zahtjevajući veće i redovne plate.

Pod Modijevom vladom takođe je sve više slučajeva samoubistva farmera. Seljaci i Adivasiji (domorodački narodi), takođe su se pridružili radničkom protestu. Indijski Komitet za koordinaciju farmerske borbe (krovna organizacija od 130 seljačkih i seljačko-radničkih organizacija) je takođe učestvovalo na ovim protestima. Seljaci su protestovali protiv nepoštovanja zakona o posjedovanju zemljišta, što je omogućilo korporacijama da bez problema preuzmu poljoprivredno zemljište. Privatizacija sektora uglja i uvođenje zakona kao što je Zakon EIA 2020 (Procjena uticaja na životnu sredinu) će uticati na seljake, Adivasije i ribare i ostaviće lokalne zajednice bez glasa. Zakon EIA 2020. će ubrzati kapitalističku eksploataciju prirode zarad profita. Pokretaće se projekti bez javne rasprave i mnogi će izgubiti svoju zemlju i sredstva za život. Opseg javnih rasprava što se tiče Zakona EIA 2020. je smanjen za neke veće industrije i strateške projekte. Razvojni poslovi odrađeni u krugu od 100 km od sjeveroistočne granice će biti oslobođeno javnog nadzora pod novim zakonom. To će pokrivati sve sjeveroistočne države. Još jedna ironija je to što je zakon legalizovao kršenje zakona o životnoj sredini tako što je dao odobrenje post-facto. Sve to će dovesti do uništenja bogate bioraznolikosti sjeveroistočnih država.

Napadi na Dalite, žene i intelektualce

Sve je više napada na muslimane, žene i Dalite (najniže kaste u Indiji), otkad je Modi došao na vlast 2014. godine. Neki od primjera su brutalno ubistvo Mohameda Aklaka 2015. godine od strane razbojnika BJP-a u državi Utar Pradeš, jer je u kući imao teletinu. Te iste godine, trgovac stokom Pehlu Kan pretučen je na smrt. Džunaid, mlađi tinejdžer koji je išao kući da proslavi Ramazan, hladnokrvno je ubijen. I Daliti u Uni, u Gudžaratu napadnuti su pod izgovorom zaštite krava.

Progresivni intelektualci i komunisti kao što su Narendra Dabholkar, Govri Lankeš i Govind Pansare ubijeni su od strane članova Hindu ekstremističkih bandi. Nema nikakvog pomaka u istrazi ovih ubistava. Slučajevi silovanja u Kathui i Uni takođe su uzdrmali svijest masa. U Kathui u državi Džamu i Kašmir, otkriveno je da su različiti ljudi više puta silovali jednu osmogodišnju djevojčicu u jednom hramu, nakon što je prijavljen njen nestanak. Kasnije su je pronašli mrtvu i sa povredama svuda po tijelu. Desničarske grupe poput Hindu Ektha Manč koju je stvorila BJP podržala je optužene i održala proteste u njihovu podršku. Slično tome, u Unaou, u Utar Pradešu, lider BJP-a Kuldip Sengar, silovao je 17-godišnju djevojku.

Sve je više napada na radničku klasu pod Modijevom vladom od strane ekstremnih grupa i sve je veća državna represija ubistava disidenata. Jedan izvještaj iz 2019. godine otkriva da je bilo mnogo hapšenja zbog lažnih optužbi: 35% od toga su Daliti uhapšeni pod lažnim optužbama za sitne prekršaje, 27% su Adivasiji uhapšeni zbog lažnih optužbi da su učestvovali u maoističkoj pobuni, a ostali su muslimanski optuženici su lažno optuženi za terorizam.

Progresivni pisci, advokati i intelektualci kao što su Varavara Rao, Suda Baradvaj, Surendra Gadling, Gautam Navlaka, Anand Teltimbu i drugi koji su učestvovali u komemoraciji Bimi Goreganu su uhapšeni pod lažnim optužbama pod zakonom UAPA 1967 (Akta za sprječavanje protuzakonitih aktivnosti) jer su navodno imali veze sa maoistima. Oni su u zatvoru posljednje dvije godine bez ikakvog suđenja. UAPA je drakonski zakon sa strogim uredbama o kauciji, pod kojim svako može biti proglašen teroristom i trunuti u zatvoru bez suđenja.

U jednom takvom primjeru, Kafil Kan, progresivni doktor, zatvoren je od strane utar-pradeške vlade Jogija Aditjanata zbog kritike antinarodnog zakona CAA. Bio je u zatvoru nekih osam mjeseci prije nego što mu je Vrhovni sud odobrio jamčevinu. Sve je veća državna represija i više je napada na manjine i Dalite u državama vođenim BJP-om. Čak 122 navodnih kriminalaca je ubijeno u preko 6,000 okršaja u Utar Pradešu u protekle tri godine. Takođe su ubijeni deseci u brutalnom policijskom nasilju tokom protesta protiv CAA u Utar Pradešu. Modijeva vlada koristi guvernera kao lutku da ukloni vlade koje ne podržavaju BJP. Manipulišu članovima Parlamenta iz drugih partija kroz primamljive nagodbe (dovođenje članova iz opozicijskih partija da bi dobili većinu u državnoj skupštini, često uz ponudu da će im dati finansijske beneficije i ministarski položaj). Sve partije vladajuće klase u Indiji su u prošlosti upražnjavali ove nagodbe, ali BJP u zadnje vrijeme zaista nadmudruje svoje protivnike, ali ova smicalica nije prošla u Radžastanu.

Studenti i omladina

Tokom Modijeve vlade bilo je ogromnih studentskih protesta protiv sve veće državne represije i intervencije na univerzitetima. Modijeva vlada pokušava da priguši demokratsku atmosferu na univerzitetima kao što je JNU. Vlada povećava troškove školovanja na ovim institucijama, što ih čini nepristupačnim za siromašne studente. Studenti su organizovali jedan protest protiv ovih koraka, kojeg su ugušili BJP i ABVP (studentsko krilo fašističke organizacije RSS), kad su fašistički kriminalci uz pomoć policije napali studente koji su protestovali. Predsjednika unije studenata JNU, Aišu Goš i sekretara su napali gvozdenim palicama kriminalci iz ABVP.

Tokom pandemije koronavirusa, Modijeva vlada je uvela Nacionalnu politiku obrazovanja 2020, koja ima za cilj da još više privatizuje i komunalizuje obrazovanje. Obrazovanje će postati nepristupačno siromašnima, a nova politika pokušava da centralizuje obrazovanje i nametne jezike hindu i sanskrit u državama gdje se hindu ne priča. Studenti će morati položiti prijemne testove za umjetničke i naučne fakultete, što je dosad bilo zahtijevano samo u medicini i inženjerstvu. To će dovesti do većeg broja odustajanja sa fakulteta i isključivanja Dalita i drugih potlačenih klasa studenata iz obrazovanja.

Takođe je bilo studentskih protesta protiv NEET-a (prijemnog testa nacionalne prihvatljivosti), što je centralizovani sistem ispitivanja zasnovan na programu CBSE-a (Centralnom odboru za sekundarno obrazovanje) za prijem na kurseve medicinskog obrazovanja u Indiji, kroz koje se studenti iz ruralnih sredina i oni na državnom programu tjeraju na takmičenje sa studentima koji su na programu CBSE-a. To će dovesti do isključivanja siromašnih studenata, koji ne mogu da priušte dodatne časove i CBSE nivo obrazovanja. Modijeva vlada takođe napada politiku rezervacije za Dalite i nazadne klase u obrazovanju, bez da ponudi neku alternativu za ove neprivilegovane slojeve društva.

Opozicija prema CAA, NRC i NPR

Vladajuće klase širom svijeta, pošto su nesposobne da riješe kapitalističku krizu, su se takođe okrenule raspršivanju nacionalističke histerije da bi podijelili radničku klasu. Propaganda desničarske Modijeve vlade za ekonomiju, zdravstvo i društvenu krizu okrivljuje ilegalne migrante. BJP propagira jednu ideju da su, u Asamu, svi ilegalni migranti muslimani i da su ti muslimani odgovorni za terorizam i nezaposlenost. Na naredbu Vrhovnog suda u Indiji, sproveden je Nacionalni registar stanovništva da se identifikuju ilegalni migranti. Ljudi iz Asama su morali dokazati da su došli u Indiju prije 31. marta 1971. godine da dobiju državljanstvo. Taj datum označava početak rata u Bangladešu.

Čitav ovaj proces doveo je do ogromnog haosa i tlačenja miliona ljudi u državi. Bilo je navoda da NRC nije sprovođen na pravedan način. Ljudi su bili ostavljeni na milost i nemilost birokratije. Većina siromašnih u Indiji ne posjeduje službene dokumente. Nakon deklaracije NRC-a, otkriveno je da su, od 1,9 miliona ilegalnih migranata u Asamu, 1,6 miliona bengalski Hindusa a svega 300.000 bengalskh muslimani. To se protivilo tvrdnji vlade BJP-a da su svi ilegalni migranti muslimani. Vlada je stoga pokušala potisnuti rezultate NRC-a.

Računajući na glasove Hindusa, Modi i njegov ministar unutrašnjih poslova Amit Šah donijeli su CAA 2020 ubrzo nakon dolaska na vlast u drugom mandatu. Kao što Ustav Indije nalaže, državljanstvo može biti dodijeljeno na osnovu rođenja, naturalizacije, itd. Ali CAA izdaje državljanstvo svim migrantima osim muslimanima iz Pakistana, Avganistana i Bangladeša koji su emigrirali u Indiju prije 31. decembra 2014. godine. CAA bi uskratio državljanstvo migrantima iz drugih država kao što je Šri Lanka. Modijeva vlada je takođe izjavila da će proširiti NRC na sve države Indije. Uvođenje NRC-a u Asamu koštalo je oko 12 milijardi rupija. Ljudi će, bez obzira na to da li su muslimani ili Hindusi, biti prepušteni na milost i nemilost birokratije da dokažu svoje državljanstvo. Bilo je izvještaja da se pod NRC-em nepravedno postupa prema muslimanima u Asamu. Čak i porodica bivšeg predsjednika Indije, Fahrudina Ali Ahmeda, nije upisana u Nacionalni registar stanovništva u Asamu. Modijev režim izgradio je kaznene centre za ilegalne migrante u različitim dijelovima države.

CAA je smicalica da se radnička klasa podijeli po religioznoj liniji. Bilo je ogromnih protesta protiv uvođenja CAA-a, NRC-a i NPR-a širom Indije. Žene i studenti prednjače u protestima. Modi je rekao da nema opozicije CAA-u i da se demonstranti mogu identifikovati pomoću njihovih haljina. To što je Modi rekao je rasistička uvreda, koja treba da znači da samo muslimani protestuju. Studenti Džamija Mile i JNU-a u Delhiju su uznemiravani i napadnuti. Žene koje su protestovale je zlostavljala policija. Lideri BJP-a poput Anuraga Takura i Kapila Mišre su huškali nerede protiv demonstranata CAA i napadali muslimane sloganom “pucajte na izdajnike”. To je dovelo do vjerskog nasilja u Delhiju, u kojem je poginulo 50 ljudi. Bilo je ogromnog gubitka života i imovine. U ovim neredima poginuli su i muslimani i Hindusi, iako su muslimani pretrpjeli najveću štetu. Delhijska policija pomogla je kriminalcima iz BJP-a u napadima na muslimane. Vlada BJP-a pokušavala je da ponovi nerede u Gudžaratu, gdje je 2.000 muslimana masakrirano i zapaljeno, a njihove žene silovane. Neredi u Delhiju 2020. godine desili su se u vrijeme Trampove posjete.

Svega nekoliko dana nakon ovih incidenata, nekoliko tijela je pronađeno u delhijskim kanalizacijama. U vrijeme pandemije, umjesto da uhapse Anuraga Takura i Kapila Mišru i druge lidere BJP-a koji su huškali nerede, Modijeva vlada odlučila se za hapšenje demonstranata protiv CAA-a kao što su Ahil Gogoj (lider seljaka iz Asama), Safura Zargar (student na Džamija Mili u Delhiju), profesor na univerzitetu Hani Babu i mnogi drugi.

Kašmir

Petog avgusta 2019. godine, Modijev režim je odbacio posebni status iz člana 370 (ograničena samostalnost) i člana 35A države Džamu i Kašmir i podijelio ga na dvije unijske teritorije: Ladak i Džamu i Kašmir. Svi politički lideri iz raznih političkih partija kao što su Narodna demokratska partija (PDP), Nacionalna konferencija Džamu i Kašmira, lideri konferencije Hurijat i hiljade drugih aktivista su zatvoreni. Neki lideri su u kućnom pritvoru.

Sada je u Kašmiru potpuni policijski sat. Internet usluge su obustavljene. Centralna vlada je izjavila da je posebni status opozvan samo radi razvoja naroda. Ali od karantina, procijenjeni ekonomski gubitak je 50 biliona rupija. Većina ljudi u Kašmiru zavisi od turizma u smislu zaposlenja, ali ekonomija je raskomadana. U Kašmiru nema niti jednog turiste. Namjera BJP-a je da promijeni demografiju Kašmira i podijeli radničku klasu po religioznim i sektaškim linijama. Fakulteti i škole su zatvorene skoro već godinu dana. Kašmir je i dalje pod karantinom, iako je on obustavljen u svim drugim dijelovima države. Trenutno stanje stvari utiče na živote miliona ljudi. Užasno tlačenje Kašmira kao da nema kraja. Kašmir je postao jedna od najmilitarizovanijih zona u svijetu.

Politika Hindutve

BJP je pod velikim uticajem RSS-a: fašističke kadrovske organizacije. Podržavaju je lumpenproletarijat i srednja klasa. Nije igrala nikakvu ulogu u indijskoj borbi za slobodu. Babri Mesdžid, srednjevjekovna džamija u Ajodhji, bespravno je srušena 6. decembra 1992. godine od strane RSS-a. Skoro 2.000 ljudi je poginulo u neredima koji su uslijedili nakon uništenja džamije starije više od 500 godina. Stariji lideri BJP-a, kao što su Badžpaji, Advani, Pramod Mahadžan, Uma Bharti i Bal Takerei iz nacionalističke hindu partije Šiv sena, dali su poticajne govore koji su doveli do rušenja džamije. Kazneni postupak protiv njih još nije riješen, čak ni nakon 30 godina.

U novembru, 2019. godine, Vrhovni sud Indije zaključio je rasprave o površini gdje je džamija Babri Mesdžid od 2,77 hektara. Rekli su da je to tamo gdje Gospodar Rama rođen, u korist Hindu Maha Sabe, i tražili od vlade da obezbijedi alternativno zemljište u nekim drugim mjestima da se izgradi nova džamija za drugu partiju na suđenju, Odbor Suni Vakufa (Sunni Waqf Board). Vrhovni sud Indije je potvrdio da, pod buržoaskom demokratijom, sve institucije štite interese vladajuće klase, i pokušavaju podijeliti ljude po religiji.

Modi, na prvu godišnjicu od ukidanja posebnog statusa Kašmira 5. avgusta, usred pandemije, svečano je odobrio građenje Hrama u čast Rame u Ajodhji. To je bila samo još jedna smicalica Modija i vladajuće klase da iskoriste ljutnju i prezir da bi podijelili radničku klasu. Predsjednik Vrhovnog suda Randžan Gogaj, koji je ovlastio presudu nakon svog penzionisanja, je kasnije postao član parlamenta iz Rajdža Sabe (u gornjem domu parlamenta) uz podršku BJP-a. Vrhovni sud je sada započeo tužbe zbog nepoštovanja suda protiv advokata i aktivista koji su pokrenuli pitanje korupcije u pravosuđu. Poznati advokat, Prašant Bušan, optužen je za nepoštovanje suda jer je pokrenuo ovo pitanje. Kasnije, Vrhovni sud se morao povući tako što je izrekao samo malu kaznu, zbog ogromnog negodovanja od strane advokata i studenata.

Spor oko linije stvarne kontrole između Indije i Kine (LAC)

Od maja 2020. godine, bilo je nekoliko izvještaja o upadima na liniju stvarne kontrole i od strane Kine i od strane Indije. LAC je neutvrđena demarkacijska linija koja razdvaja teritorije koje kontrolišu Indija i Kina u spornim teritorijama između ove dvije države.

Kinesko-indijska granica je dugačka 4.056 km i obuhvata jednu indijsku unijsku teritoriju (Ladak) i četiri države (Utarakand, Himačal Pradeš, Sikim i Arunačal Pradeš). Netrpeljivost između ove dvije strane se pojačala u junu, što je dovelo do smrti 20 indijskih vojnika u dolini Galvan i do neutvrđenog broja žrtava na kineskoj strani. Obje strane upozoravaju jedna drugu na upade.

U noći između 30. i 31. avgusta je počeo novi konflikt između Indije i Kine, na južnoj strani, u blizini jezera Pansong u Istočnom Ladaku. Modijeva vlada i BJP su iskoristili ovu priliku da podstaknu nacionalšovinizam. Sve je više nacionalističke retorike na indijskoj strani, iz redova desničarskih partija i korporativnih medija. Tokom ranijeg konflikta, Modi je zabranio nekih 40-ak kineskih mobilnih aplikacija. U trenutačnom sukobu, zabranio je oko 114 kineskih aplikacija, kao što je Tik Tok, skener i druge, u nastavku ove njegove politike nacionalšovinizma.

Kina je najveći trgovački partner Indije, i 73% sirovina za farmaceutske proizvode dolazi iz Kine. Indijska ekonomija u velikom obimu zavisi od kineskih kompanija. Modi i BJP ne mogu da se izbore sa pandemijom koronavirusa i kapitalističkom krizom, ali sada, uz podršku korporativnih medija, koriste nacionalističku retoriku da skrenu pažnju radničke klase sa sebe.

Tramp je podržao Modija, a suprotstavio se Kini. Kao što je Klauzevic rekao: “Rat je produžetak unutrašnje politike”. Situacija između Indije i Kine nije puno drugačija. Vladajuće klase i u Indiji i u Kini koriste ove sukobe da skrenu pažnju masa sa posljedica trenutne kapitalističke krize. Ali to je veoma riskantan potez, i vladajuća klasa zna da će ih taj potez, ako stvari izmaknu kontroli, skupo koštati.

Reformizam

Mejnstrim ljevica u Indiji uključuje KPI, KPI (marksisti), KPI (marksisti-lenjinisti) Oslobođenje, RSP, Prednji blok i mnoge lijeve struje koje prisvajaju nasljeđe Naksalbarija (maoističkog seljačkog revolucionarnog pokreta). Ljevičarska vlada vođena KPI-om trenutno upravlja državnom vladom u Kerali. U Zapadnom Bengalu i Tripuri, ljevica je u vlasti već više od tri decenije. Ali sada te teritorije pripadaju BJP-u i drugim desničarskim partijama. U jednom trenutku, imali su 63 mjesta u parlamentu, a sada imaju samo 3. Ali sada su izgubili tlo pod nogama, jer ne mogu da ponude nikakvu alternativu za privatizaciju i liberalizaciju. U državama u kojima su na vlasti nisu mogli igrati ulogu revolucionarne opozicije centralnoj vladi, nego su bili primorani da uvode pro-korporativnu politiku Centra.

Staljinističko rukovodstvo komunističkog pokreta u Indiji prati buržoaske partije kao što je Kongres i saglasno je za stvaranje saveza sa Kongresom i drugim regionalnim buržoaskim partijama. KPI (ML) Oslobođenje, koja poziva na nezavisno zauzimanje radničke klase, postigla je izborni kompromis sa buržoaskim partijama kao što su Kongres i RJD u posljednjim preliminarnim izborima. Oni rade po Staljinovoj teoriji o dva stadijuma, koja tvrdi da nakon narodne demokratske revolucije moraju nužno uslijediti decenije kapitalističkog razvoja prije ikakvog govora o socijalizmu. Po toj osnovi, staljinisti tvrde da je zadatak radničke klase, i njene partije u slabije razvijenim državama da dovede kapitalističku klasu na vlast. Taj su izgovor takozvane komunističke partije koristile da opravdaju saradnju sa buržoazijom širom bivšeg kolonijalnog svijeta.

Međutim, Lav Trocki ispravno je objasnio da kapitalizam i kapitalistička klasa više nisu sposobni da igraju progresivnu ulogu. Jedina klasa koja može izvesti društvo iz ovog trenutačnog ćorsokaka je radnička klasa.

Staljinističke partije širom svijeta su svedene na reformizam i parlamentarnu politiku. U međuvremenu, objektivna situacija očigledno zahtjeva zbacivanje kapitalizma socijalističkom revolucijom. Indija ima snažnu radničku klasu i demokratski zadaci revolucije u Indiji mogu biti uspješni samo pod vođstvom radničke partije, i kroz socijalističku revoluciju. Samo to može riješiti probleme potkontinenta, što uključuje zbacivanje polu-feudalnih odnosa kao što je sistem kasti, i rješavanje pitanja nacionalne potlačenosti i posjedovanja zemljišta.

Zaključak

Modijeva vlada, koja je bila nesposobna i prije pandemije da riješi sve veće dugove koje Indija ima, se sada suočava sa padom BDP-a od 23%, ogromnog stopom nezaposlenosti i brda NPA (nekvalitetne imovine) u bankama i sve većim državnim dugovima kao i sa još nekoliko problema.

Naposlijetku će neko morati platiti za krizu, a vladajuća klasa napada upravo radničku klasu. Usred pandemije, države u kojima je BJP na vlasti su obustavile zakone o radu i povećali radne sate sa 8 na 12 da bi “podstakli” ekonomiju. Modijeva vlada je takođe odlučila da zamrzne dodatke za dragocjenost (DA: dodatke koji se daju zaposlenima u vladi za borbu protiv inflacije) 4,8 miliona zaposlenika u centralnoj vladi i 6,8 miliona penzionera. Vlada je takođe povećala cijenu goriva, smanjila subvencije za gorivo; i privatizovala industriju uglja, željezničku industriju, Industrije za pravljenje profita (PSU), banke, osiguranja (LIC) i BSNL. Reakcionarne politike kao što su EIA, NEP i zakoni o elektrodistribuciji su uvedeni da još više eksploatišu prirodne resurse i prebace javnu imovinu korporacijama.

Postoji široko rasprostranjena ogorčenost među radničkom klasom i omladinom prema ovim politikama. Uprkos pandemiji, milioni radnika učestvovali su u protestima koje su sazivali sindikati. Ubrzo nakon što je Modi došao na vlast, uslijedio je ogroman štrajk radnika širom Indije 8. januara 2020. godine. Vladajuća klasa i Modijeva vlada pokušavaju da skrenu tu široko rasprostranjenu ogorčenost radničke klase tako što se okreću nacionalšovinizmu, religijskom fundamentalizmu i tako dalje.

Ram Mandir (miješanje religije sa politikom) je smicalica koju vladajuća klasa koristi da bi podijelila radničku klasu po religioznim linijama i da skrene pažnju mase sa njihovih svakodnevnih problema. Sukobe na indokineskoj granici i druge sporove sa komšijskim državama će vladajuće klase u tim državama iskoristiti da podstaknu nacionalšovinizam da bi skrenuli pažnju naroda sa kapitalističke krize. Radnička klasa u ovim državama ne bi smjela pasti na ove smicalice. Marksisti bi trebalo da apeluju na internacionalizam i objasne kapitalističku prirodu krize. Indijski nacionalni kongres i druge buržujske partije nisu alternativa za rješavanje problema masa.

Kapitalizam je u krizi, nesposoban da obezbijedi poslove i razvije proizvodne snage. Kao što je Lenjin rekao, “Kapitalizam je užas bez kraja”. Stanje radnika migranata, loša zdravstvena infrastruktura, nezaposlenost, ogromna nejednakost, klizište u Petimudiju (Kerala), smrti od koronavirusa, potlačenost kasti širom države i nacionalna potlačenost u Kašmiru pokazuju užase ovog kapitalističkog sistema. Pod kapitalizmom ne može biti rješenja.

Radnička klasa i omladina u Indiji već protestuju i planiraju veće štrajkove i proteste protiv reakcionarnih politika Modijevog režima. Klasne kontradikcije i kriza kapitalizma će još više dovesti radničku klasu do revolucionarnih zaključaka. Gdje god da mi marksisti radimo, moramo raditi po principima boljševizma, a to su klasna nezavisnost, jedinstvo radničke klase i internacionalizam. Moramo organizovati naše snage pod zastavom socijalističke revolucije i na čvrstim temeljima marksističkih ideja.

Budimo protiv svih građanskih zakona!
Nacionalizujmo zdravstveni sektor i obrazovanje!
Eksproprijatišimo banke, osiguravajuće kompanije i monopole!
Nacionalizujmo glavne poluge ekonomije i organizujmo industriju pod radničkom kontrolom!
Za kraj kapitalizma i izgradnju socijalističke planirane ekonomije pod demokratskom kontrolom radnika – jedinom alternativom za mase!