Πακιστάν: Η Κυβέρνηση συγκαλύπτει το έγκλημα – οι μάζες απαιτούν μέτρα κατά των συνωμοτών

Η δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο οδήγησε σε έκρηξη τη λαϊκή οργή. Το Πακιστάν συγκλονίζεται από ταραχές και μαζικές διαμαρτυρίες. Η κοινωνία είναι σε αναβρασμό. Ωμό ανθρώπινο συναίσθημα διαχέεται στους δρόμους κάθε χωριού, πόλης και επαρχίας είναι σκληρά. Ο στρατός και η αστυνομία δεν έχουν τη δύναμη να σταματήσουν την πλημμυρίδα της αγανάκτησης. Η κυβέρνηση τραντάζεται ως το κόκαλο.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, πίσω από την πολιτική δολοφονία βρίσκεται η Αλ-Κάϊντα. Αυτή η εξήγηση είναι βολική για πολλούς λόγους. Εξηγεί τα πάντα και τίποτα, αφού κανένας δεν γνωρίζει ποια είναι η Αλ-Κάϊντα, πού κρύβεται ή ποιος βρίσκεται πίσω από αυτήν. Είναι μια μυστηριώδης και φανερά πανίσχυρη οργάνωση που εμφανίζεται παντού, αλλά ποτέ δεν εντοπίζεται και ποτέ δεν παρεκκλίνει από τον αντικειμενικό της σκοπό. Επειδή είναι αόρατη και ανίκητη, δεν  είναι έκπληξη που κανένας δεν έχει συλληφθεί, δικαστεί ή τιμωρηθεί για τα εγκλήματά του.

Αυτή η εξήγηση είναι αρκετά βολική για τον Μουσάραφ και τις Αρχές στο Ισλαμαμπάντ, αφού τους απαλλάσσει από κάθε ευθύνη για τη δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο. Δεν θα πρέπει να βρουν τους δολοφόνους, αφού αυτοί βρέθηκαν. Δεν θα πρέπει να διερευνήσουν το έγκλημα επειδή οι δημιουργοί αναγνωρίσθηκαν. Είναι η Αλ-Κάϊντα! Αυτή η απλή λέξη επιλύει όλα τα προβλήματα!

Αυτή η εξήγηση είναι και για την Ουάσιγκτον αρκετά ικανοποιητική. Προσφέρεται ως αρωγή στον πολιορκημένο Τζορτζ Μπους και στον περιβόητο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Μπορεί δημόσια να επαναλάβει, και να τον ακούσει ο δύσπιστος Αμερικανός, το παλιό παραμύθι της  Αλ-Κάϊντα που την φέρει ως παγκόσμια δύναμη του Διαβόλου που αποσκοπεί στην παγκόσμια κυριαρχία. Αλ-Κάϊντα! Όλα είναι δουλειές της Αλ-Κάϊντα!  

Καθώς όμως η ομίχλη της προπαγάνδας αρχίζει να απομακρύνεται, γίνεται σταδιακά φανερό ότι η δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο δεν είναι πράξη των παραφρόνων θρησκευτικά φανατικών ανθρώπων, αλλά μέρος μιας προσεκτικά οργανωμένης συνομωσίας και ότι τα νήματά της οδηγούν στην κορυφή της ηγετικής πυραμίδας του πακιστανικού Κράτους και της άρχουσας κάστας.

Η συμπεριφορά των πακιστανικών Αρχών πριν, κατά και μετά τη δολοφονία στρέφει το τόξο για αναζήτηση ενοχής στα ψηλά κέντρα εξουσίας στο Ισλαμαμπάντ. Μετά από την πρώτη απόπειρα κατά της ζωής της στις 19 Οκτωβρίου 2007, η Μπεναζίρ Μπούτο έγραψε επανειλημμένα στον Μουσάραφ και απαίτησε διεξαγωγή έρευνας για ανεύρεση των υπευθύνων για τους θανάτους των 140 αθώων ανθρώπων. Καμιά έρευνα δεν διεξήχθη, κανένας δεν οδηγήθηκε σε δίκη και κανένας δεν τιμωρήθηκε για αυτή την πράξη μαζικής δολοφονίας.   

Επίσης, η Μπεναζίρ Μπούτο ζήτησε επανειλημμένα επιπρόσθετη ασφάλεια που δεν της δόθηκε ποτέ, παρά το ότι ήταν πολύ καλά γνωστό πως η ζωή της απειλείτο. Την ώρα της δολοφονίας δεν υπήρχε ούτε ένας αστυνομικός ορατός γύρω από το αυτοκίνητο. Ο δρόμος για τη δολοφονία ήταν ανοικτός.

Αλλά, ποιος δολοφόνος; Σύμφωνα με την κυβέρνηση, δεν υπήρχε δολοφόνος αφού δεν υπήρχε δολοφονία. Η άτυχη Μπεναζίρ Μπούτο πέθανε λόγω ατυχήματος. Απλά έπεσε και κτύπησε το κεφάλι της. Αυτός ήταν ο λόγος που δόθηκε από την κυβέρνηση του Πακιστάν στο ζαλισμένο έθνος. Όπως η Sherry Rehman, εκπρόσωπος του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμματος, σωστά είπε, αυτή η δικαιολογία ήταν μια προσβολή προς το έθνος που θρηνεί.

Το γεγονός ότι υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες δεν μετρά καθόλου για τις Αρχές. Το γεγονός ότι πολύς κόσμος είδε ένα άντρα να προσεγγίζει το αυτοκίνητο, να πυροβολεί κι οι σφαίρες να διαπερνούν το κεφάλι της Μπεναζίρ Μπούτο και μετά να βλέπει τον άνθρωπο να πυροδοτεί τα ζωσμένα εκρηκτικά και να ανατινάσσεται σκοτώνοντας τριάντα ανθρώπους και τραυματίζοντας πολύ περισσότερους, όλα αυτά είναι άσχετα. Η ΜΠΕΝΑΖΙΡ ΜΠΟΥΤΟ ΚΤΥΠΗΣΕ ΑΠΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ.    

Αν ήταν βέβαια ατύχημα, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για ένα ολόκληρο έθνος να βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, κανένας λόγος για υπερβολική θλίψη και μοιρολόγια, ούτε βέβαια για διαμαρτυρίες. Ήταν μόνο ένα θλιβερό ατύχημα και κανένας δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ένα ατύχημα.   

Την ώρα της δολοφονίας, η Sherry Rehman μέλος της εθνικής ηγεσίας του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμματος βρισκόταν μαζί με την Μπεναζίρ και είδε το δολοφόνο. Τη συνόδευσε στο νοσοκομείο και είδε τις πληγές που η σφαίρα άφησε πίσω της, μπαινοβγαίνοντας στο κεφάλι. Μα πώς μπορούσε να δει τέτοια πράγματα, αν αυτά δεν υπήρχαν; Πρέπει να τα έχει φανταστεί, όπως απλά ολόκληρο το Έθνος πρέπει να το φαντάζεται.

Όχι, δεν υπήρχε τίποτε το ύποπτο γύρω από αυτό το θάνατο. Πώς ξέρουμε; Ξέρουμε επειδή σε όλους τους ύποπτους θανάτους γίνεται αυτοψία. Αλλά εδώ δεν υπήρξεαυτοψία. Οι Αρχές εξέδωσαν στα γρήγορα την ετυμηγορία ότι ο θάνατος προήλθε από ατύχημα (προκλήθηκε από την Αλ-Κάϊντα) και βιαστικά παραδόθηκε το πτώμα για ταφή. Τώρα δεν υπάρχει πτώμα για εξέταση. Έτσι, όλες οι εκκλήσεις για αυτοψία είναι χωρίς περιεχόμενο και ο θάνατος θα παραμείνει καταχωρημένος ως φυσιολογικός.

Απλά, τόσο φυσιολογικός όσο και το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ ποτέ δεν διερεύνησε την πρώτη απόπειρα δολοφονίας. Απλά, τόσο φυσιολογικός όσο και το γεγονός ότι δεν έχουν καμιά πρόθεση να διερευνήσουν τη δολοφονία.  Και απλά, τόσο φυσιολογικός όσο και το γεγονός ότι είναι συνένοχοι και στις δύο περιπτώσεις.

Ο Μουσάραφ δήλωσε πως είναι αποφασισμένος να βρει τους ενόχους και να τους τιμωρήσει. Είπε ακόμα ότι υπάρχουν ύποπτοι. Βέβαια δεν μπορεί να πει και τίποτε άλλο, αφού ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, εκφράζει την οργή του για την κτηνωδία και φωνάζει συνθήματα ενάντια στον Μουσάραφ και το καθεστώς του.

Χωρίς αμφιβολία, αναμένουμε ότι σύντομα θα κατασκευάσουν τους ενόχους και θα τους ονοματίσουν ως τους τοπικούς πράκτορες της Αλ-Κάϊντα. Σε χώρες όπως το Πακιστάν, δεν υπάρχει έλλειψη κακόμοιρων ανθρώπων που θα μπορούσαν να σκοτώσουν για λίγες εκατοντάδες ρούπια ή φανατικοί της θρησκείας που διψούν να ανατιναχτούν για να κερδίσουν ένα εισιτήριο για τον παράδεισο. Κάλλιστα, μπορούν να παρελάσουν δημόσια και να κατηγορηθούν για το ένα ή το άλλο έγκλημα.

Όμως, τέτοια στοιχεία δεν έχουν ανεξάρτητο ρόλο να παίξουν. Είναι μόνον ανδρείκελα που χορεύουν στην άκρη ενός σχοινιού, του οποίου τις άκρες κρατούν άλλα χέρια.

Σήμερα, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός μοιάζει να ποζάρει ως αντιαμερικανικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Ήταν όμως μια γνήσια εφεύρεση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να αντιπαλέψει τον κομουνισμό και τις επιθέσεις των Ρώσων στο Αφγανιστάν. Ο ίδιος ο Μπιν Λάντεν ήταν πράκτορας της ΣΙΑ, η οποία δίνει πλάτες στη διεφθαρμένη άρχουσα κλίκα της Σαουδικής Αραβίας. Η Ουάσιγκτον δημιούργησε ένα θεότρελο σκυλί που στράφηκε ενάντια στο αφεντικό του και του δάγκωσε τα χέρια. 

Ήταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός που δημιούργησε τη δικτατορία του Ζία στο Πακιστάν. Ήταν η ΣΙΑ που βοήθησε να κρεμαστεί ο Zulfiqar Ali Bhutto. Ο Ζία ανάθρεψε τους Πακιστανούς φονταμενταλιστές, χρησιμοποιώντας αμερικάνικα και σαουδαραβικά χρήματα. Δημιούργησαν το στρατό των φανατικών, οι οποίοι βρίσκονται τώρα σε εξαλλοσύνη.

Η άποψη ότι το Πακιστάν είναι έθνος θρησκευτικά φανατισμένων είναι προσβολή για το λαό αυτού του μεγάλου έθνους. Τα φονταμενταλιστικά κόμματα έπαιρναν πάντοτε χαμηλά ποσοστά στις εκλογές. Η πραγματική τους βάση υποστήριξης δεν βρίσκεται ανάμεσα στις μάζες αλλά στα ανώτερα επίπεδα της εξουσίας: Το κράτος, το στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν (ISI). Χωρίς την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση του κράτους οι φονταμενταλιστές θα είναι ένα τίποτα.

Στο παρελθόν έπαιρναν πλουσιοπάροχη οικονομική βοήθεια από τους Αμερικανούς και τους Σαουδάραβες. Εξακολουθούν να παίρνουν λεφτά από τους Σαουδάραβες, οι οποίοι καταφέρνουν να συνδυάζουν τη δουλικότητα προς τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό με την υποστήριξη σε κάθε αντιδραστικό φονταμενταλιστικό κίνημα. Οι πρώην όμως χρηματοδότες τους στην Ουάσιγκτον στράφηκαν εναντίον τους. Τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τους έσπρωξαν να καταλάβουν το Αφγανιστάν. Έσπρωξαν τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν (ISI) να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες τους στο Αφγανιστάν και να ελαχιστοποιήσουν την υποστήριξή τους στους Ταλιμπάν και την Αλ-Κάϊντα, κάτι που έκαναν απρόθυμα.   

Στην πραγματικότητα, είναι καλά γνωστό ότι ένα σημαντικό τμήμα της ISI           δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την υποστήριξή προς τον Μπιν Λάντεν και τους Ταλιμπάν. Είναι κοινό μυστικό ότι προστατεύονται και παραχαϊδεύονται από το Πακιστάν. Υπάρχει ένα κράτος εν κράτει που λειτουργεί υπό την κάλυψη του σκότους και προστατεύεται από τα ψηλότερα επίπεδα. Σε αυτές τις θολές περιοχές οι συνωμοσίες, οι διαπλοκές και οι πολιτικές δολοφονίες είναι ένας κανονικός τρόπος ζωής.

Αυτοί που δρουν δημόσια σε αυτές τις συνομωσίες είναι οι μουλάδες, οι φανατικοί από τις χρηματοδοτούμενες από τη Σαουδική Αραβία μαντράσσες και τα κακομαθημένα παλιόπαιδα των πλουσίων στην Ισλαμαμπάντ, οι οποίοι τρομοκρατούν απλούς πολίτες υπό την κάλυψη του φερετζέ. Όμως, αυτοί είναι ανδρείκελα στα χέρια άλλων, που κρατούνται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά οι ταυτότητες τους είναι γνωστές.   

Πριν δολοφονηθεί, η Μπεναζίρ Μπούτο άφησε σημείωμα στο οποίο κατονομάζει τέσσερεις προσωπικότητες ως τους διοργανωτές της πρώτης απόπειρας κατά της ζωής της: Έναν απόστρατο αξιωματικό του στρατού, έναν ηγέτη της Μουσουλμανικής Λίγκας, έναν πρώην υπουργό της επαρχίας Sind και έναν αξιωματικό του στην ISI. Καμιά κυβερνητική έρευνα για τη δολοφονία δεν μπορεί να παρθεί στα σοβαρά εκτός και αν αυτοί οι άνθρωποι συλληφθούν και οδηγηθούν σε δίκη.

Οι μάζες που εκδηλώνουν την οργή τους στους δρόμους δεν θα εξαπατηθούν από μια επιδεικτική δίκη κατά την οποία θα κατηγορηθούν κάποιοι κακόμοιροι άνθρωποι για κάτι που ήταν ξεκάθαρα ένα ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Για να δώσουν μιαν οργανωμένη έκφραση στο αυθόρμητο κίνημα διαμαρτυρίας των μαζών, οι Πακιστανοί Μαρξιστές προώθησαν το σύνθημα για εθνική απεργία διαμαρτυρίας. Αλλά αποδείχτηκε αδύνατο να εφαρμοστεί αυτό το σύνθημα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Το απότομο μέγεθος του κινήματος, στο οποίο αναμίχτηκαν εκατομμύρια ανοργάνωτων και πολιτικά ανεκπαίδευτων ανθρώπων μέσα σε ένα ψυχολογικό κλίμα θλίψης και απόγνωσης, κατακυρίευσε την προλεταριακή εμπροσθοφυλακή. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, μερικές χιλιάδες επαναστατών ήταν όπως μια σταγόνα στον ωκεανό.

Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση έδρασε στα γρήγορα για να απομακρύνει την απειλή της γενικής απεργίας, εξαγγέλλοντας τριήμερο εθνικό πένθος. Οι σύντροφοι βρέθηκαν να εργάζονται μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Οι μετακινήσεις ήταν σχεδόν αδύνατες καθώς δεν λειτουργούσαν τρένα, λεωφορεία ή αεροπλάνα, τα βενζινάδικα ήταν κλειστά και οι δρόμοι μπλοκαρισμένοι από τους φλεγόμενους φραγμούς. Οι δε σταθμοί των τρένων έγιναν δάδες και λεωφορεία πυρπολήθηκαν. Η βία στους δρόμους έδωσε τη δικαιολογία στην κυβέρνηση να στείλει το στρατό με διαταγές να πυροβολεί και να σκοτώνει. Σαράντα τουλάχιστον άνθρωποι έχουν σκοτωθεί.  

Επειδή οι αυθόρμητες μαζικές διαμαρτυρίες δεν είχαν ούτε ηγεσία ούτε συνειδητούς στόχους, εκφυλίστηκαν σύντομα σε χάος, εμπρησμούς και λεηλασίες. Στην επικρατούσα ατμόσφαιρα κοινωνικής αποσύνθεσης, φτώχιας και απόγνωσης, το αταξικό λούμπεν προλεταριάτο και τα εγκληματικά στοιχεία εκμεταλλεύονται το πλεονέκτημα του χάους για δικούς τους σκοπούς. Είναι πιθανό τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις να ενθαρρύνονται από τους αντιδραστικούς για να δυσφημίσουν το κίνημα και να δικαιολογήσουν την καταστολή και την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι ταραχοποιοί επιδόθηκαν σε καταστροφές εκλογικών κέντρων.    

Οι σημερινές άναρχες, ανοργάνωτες διαμαρτυρίες δεν θα πετύχουν τίποτε. Πρέπει να αντικατασταθούν από ένα οργανωμένο εθνικό κίνημα διαμαρτυρίας του οποίου θα ηγείται η εργατική τάξη. Αντί του καψίματος ελαστικών και αυτοκινήτων, αυτό που χρειάζεται είναι η αναδιοργάνωση της προλεταριακής εμπροσθοφυλακής όσο το δυνατό γρηγορότερα και η προετοιμασία για ένα μαζικό επαναστατικό κίνημα σε εθνική κλίμακα, προωθώντας βαθμιαία μεταβατικά συνθήματα που θα ανταποκρίνονται στην ψυχολογία και τις διαθέσεις των μαζών.

Για αυτή την προετοιμασία χρειαζόμαστε επιτροπές δράσης σε κάθε χώρο εργασίας. Οι Πακιστανοί Μαρξιστές έχουν ήδη αρχίσει να οργανώνουν τέτοιες επιτροπές μέσα στους χαλυβουργούς στο Καράτσι. Άρχισαν επίσης να οργανώνουν επιτροπές δράσης μέσα στη νεολαία. Αυτό είναι που οι συνθήκες απαιτούν. Αυτό το παράδειγμα θα πρέπει να ακολουθηθεί σε κάθε εργοστάσιο, εργοτάξιο, κολλέγιο και πανεπιστήμιο στο Πακιστάν.

Οι Μαρξιστές που εκδίδουν το περιοδικό «The Struggle (Ο Αγώνας)» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μαζικού κινήματος διαμαρτυρίας. Ο βουλευτής σύντροφος Μανζούρ Αχμέτ καθοδήγησε μια διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων στην εκλογική περιφέρεια Κασούρ στο Πουντζάμπ. Σε κάθε περιοχή παίρνουν την πρωτοβουλία. Έχουν τυπώσει εκατό χιλιάδες φυλλάδια με τίτλο: «Το αίμα της Μπεναζίρ είναι το αίμα σου: Τώρα η επανάσταση έρχεται ορμώμενη». Απαιτούν την τιμωρία όλων των υπευθύνων της συνομωσίας, την παραίτηση του Μουσάραφ, την άμεση διεξαγωγή των εκλογών και την επιστροφή του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμματος στο σοσιαλιστικό του πρόγραμμα του 1970.

Σήμερα (Κυριακή) το τριήμερο εθνικό πένθος θα τελειώσει και οι συνθήκες για οργάνωση μαζικής δουλειάς θα είναι ευκολότερες. Οι Πακιστανοί Μαρξιστές κάνουν το επαναστατικό τους καθήκον. Το μήνυμά τους βρίσκει απήχηση στα εργοστάσια, στην επαναστατική νεολαία και στα πιο προχωρημένα στοιχεία του Πακιστανικού Λαϊκού Κόμματος, ακόμα και σε ηγετικό επίπεδο.

Το Πακιστάν προχωρεί γρήγορα σε προεπαναστατικές συνθήκες. Οι μάζες μπαίνουν στον επαναστατικό δρόμο, αλλά βρίσκονται μπροστά σε φοβερά εμπόδια και κινδύνους. Επιβάλλεται να έχουν την πλήρη υποστήριξη του διεθνούς εργατικού κινήματος. Στο όνομα των συντρόφων του περιοδικού «Ο Αγώνας», ζητώ από όλους τους αναγνώστες του Marxist.com, όλους τους εργάτες, φοιτητές, σοσιαλιστές, κομουνιστές και συνδικαλιστές να διαδηλώσουν προς υποστήριξη του αγώνα των πακιστανικών μαζών. Χρειαζόμαστε λεφτά για να κτίσουμε το επαναστατικό κίνημα στο Πακιστάν, που είναι το κλειδί για την επανάσταση στην Ασία! Παρακαλώ ανταποκριθείτε επειγόντως! 

Μαδρίτη, 30 Δεκεμβρίου, 2007