Η πτώση του Μουμπάρακ – Επανάσταση ως τη Νίκη!

Ο τύραννος έπεσε! Καθώς γράφονται αυτές τις γραμμές, ο Χόσνι Μουμπάρακ παραιτήθηκε. Αυτό είναι μια μεγάλη νίκη, όχι μόνο για το λαό της Αιγύπτου, αλλά και για τους εργαζομένους όλου του κόσμου. Μετά από 18 ημέρες συνεχών επαναστατικών κινητοποιήσεων, με 300 νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες, η 30χρόνη τυραννία του Χόσνι Μουμπάρακ αποτελεί πια ιστορία.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα του θαυμαστού κινήματος των μαζών, που αντιμετώπισε τα όπλα και τα ρόπαλα των αστυνομικών και αντιστάθηκε θαρραλέα σε κάθε επίθεση από τις δυνάμεις της αντίδρασης. Είναι το αποκορύφωμα των δύο εβδομάδων επαναστατικής πάλης που υπήρξε πηγή έμπνευσης για όλους μας.

Χθες, οι διαδηλωτές θεωρούσαν ότι είχαν κερδίσει. Αλλά οι τελευταίες 24 ώρες έπεισαν τις μάζες ότι όλες οι διαπραγματεύσεις και οι συμβιβασμοί δεν οδηγούν πουθενά. Αυτό εξηγεί γιατί σήμερα διαδήλωσαν περισσότεροι άνθρωποι από ποτέ, καθώς διασπειρόταν η ιδέα ότι για την ανατροπή ενός μισητού και περιφρονημένου αυτοκράτορα δεν αρκούσε τίποτα λιγότερο από μια λαϊκή εξέγερση. Χθες το βράδυ, πριν μιλήσει ο Μουμπάρακ στην τηλεόραση, ένας διαδηλωτής στην πλατεία Tahrir είπε στο BBC: «Θα παραμείνω εδώ μέχρι να φύγει. Αν δεν φύγει, αύριο θα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα για τον Μουμπάρακ». Το αύριο αυτό έχει τώρα φτάσει.

Ήδη από τα ξημερώματα, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Tahrir, έτοιμοι για μια αποφασιστική αναμέτρηση με το καθεστώς. Τα γεγονότα κινήθηκαν με αστραπιαία ταχύτητα. Το κίνημα ριζοσπαστικοποιούταν ώρα με την ώρα. Οι διαδηλωτές γίνονταν «περισσότερο θαρραλέοι και πιο αποφασιστικοί μέρα με τη μέρα», δήλωσε στο «Αλ Τζαζίρα» ο Αχμάντ Σαλάχ, ένας Αιγύπτιος ακτιβιστής,. «Πρόκειται για ένα κίνημα που αυξάνεται, δεν συρρικνώνεται.» Απελευθερώθηκαν πολιτικοί κρατούμενοι από τις φυλακές. Αλλά υπάρχει ακόμη ένας άγνωστος αριθμός ανθρώπων που αγνοούνται, συμπεριλαμβανομένων και ακτιβιστών που πιστεύεται ότι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των πρόσφατων ταραχών. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ισχυρίζονται ότι ο αιγυπτιακός στρατός συνέλαβε παράνομα και ενίοτε βασάνισε διαδηλωτές.

Η διάθεση σήμερα έγινε οργισμένη και προκλητική. Ο Ayman Mohyeldin, ο ανταποκριτής του Al Jazeera στο Κάιρο, ανέφερε χθες ότι στη βορειοανατολική πόλη του Port Said τουλάχιστον πέντε κυβερνητικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένου και του γραφείου του κυβερνήτη και το γραφείο για τη δημόσια στέγαση, κάηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Ο λαός έστησε οδοφράγματα στους δρόμους, υπήρξαν συγκρούσεις, ενώ τεράστιος αριθμός ανθρώπων κατέληξε στην πλατεία της Απελευθέρωσης. Κανείς δεν ξέρει το πραγματικό μέγεθος των διαδηλωτών που συμμετέχουν σήμερα, αλλά σίγουρα έφτασαν το εκατομμύριο σε ολόκληρη την Αίγυπτο.

Στις επαρχίες τα πράγματα προχώρησαν ακόμη περισσότερο από ότι στο Κάιρο. Στο Σουέζ, όπου το κίνημα ήταν ιδιαίτερα ριζοσπαστικό και όπου οι απώλειες ήταν ιδιαίτερα πολυάριθμες, οι άνθρωποι κατέλαβαν όλα τα κυβερνητικά κτίρια. Στο Ασγιούτ, όπου δεκάδες χιλιάδες βρέθηκαν στους δρόμους, κατελήφθησαν τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος και άλλα κυβερνητικά κτίρια.

Στο Ελ Αρίς στο βόρειο Σινά, όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν, περίπου χίλιοι νεαροί έσπασαν από τη διαδήλωση, ενεπλάκησαν σε μάχες με την αστυνομία, και επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα με βόμβες μολότοφ.

Στην Αλεξάνδρεια, τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το παλάτι Ρας – Ελ – Τιν και αδελφοποιήθηκαν με τους ναυτικούς που διένειμαν τρόφιμα στους διαδηλωτές. Η Νταμιέτα, μια πόλη που βρίσκεται εκεί όπου ο Νείλος συναντά τη θάλασσα, έχει πληθυσμό γύρω στο ένα εκατομμύριο. Από αυτούς, οι 150.000 κατέβηκαν στους δρόμους σήμερα, γύρω από τα αστυνομικά τμήματα και πολιόρκησαν κυβερνητικά κτίρια. Παρόμοιες αναφορές καταφθάνουν από όλη την Αίγυπτο.

Στους δρόμους υπήρχε οργή κατά της ψεύτικης προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης. Χθες το βράδυ στην εκπομπή «Newsnight» του BBC ο αναπληρωτής αρχισυντάκτης του επίσημου οργάνου του καθεστώτος «Al Ahram» ζήτησε συγγνώμη από το λαό και υποσχέθηκε να δημοσιεύσει ειλικρινά ρεπορτάζ των διαδηλώσεων: «Οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι μαζί μας», παραδέχτηκε: «Έχω λάβει ακόμη και τηλεφωνικές κλήσεις που απειλούν να κάψουν το κτίριο της εφημερίδας».

Στο Κάιρο οι διαδηλωτές περικύκλωσαν το κεντρικό τηλεοπτικό σταθμό, που προστατευόταν από αλεξιπτωτιστές. Αλλά η στάση των στρατευμάτων ήταν φιλική και τάχθηκαν με το μέρος των διαδηλωτών. Σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, ένας λοχαγός, χαμογελούσε και έσφιγγε τα χέρια των διαδηλωτών, οι οποίοι του απάντησαν: «Οι αλεξιπτωτιστές είναι ΟΚ. Αλλά εμείς μισούμε την Προεδρική Φρουρά». Εκείνος επέστρεψε το χαμόγελο. Όλοι οι στρατιώτες από την άλλη πλευρά της περίφραξης, γύρω από το κτίριο της τηλεόρασης, κοίταζαν συμπονετικά προς τους διαδηλωτές. Ήταν μια πολύ συναισθηματική σκηνή.»

Υπήρξαν συνεχείς φήμες για μια πορεία στο παλάτι του Προέδρου. Αρκετές εκατοντάδες διαδηλωτές έφυγαν από την Πλατεία Tahrir στο Κάιρο για να πορευτούν προς το παλάτι χθες το βράδυ - περίπου 15 χιλιόμετρα από την πλατεία. Το παλάτι φρουρούταν από τον στρατό και την καλά εκπαιδευμένη Προεδρική Φρουρά. Ορισμένοι σχολιαστές σκέφτηκαν ότι, ενώ ο στρατός δεν θα άνοιγε πυρ εναντίον τους, η Φρουρά θα το έκανε, οπότε θα μπορούσε να υπάρξει μια ανοικτή αντιπαράθεση μεταξύ του στρατού και της φρουράς.

Αλλά σύμφωνα με τις αναφορές, ο στρατός, αντί να στραφεί εναντίον των διαδηλωτών, τους σέρβιρε πρωινό. Το CNN ανέφερε ότι οι στρατιώτες και το πλήθος ζητωκραύγαζαν ο ένας τον άλλον. Σε μια χειρονομία με νόημα, τα τανκς γύρισαν τις κάνες τους μακριά από τους διαδηλωτές, που απάντησαν με άγριες ζητωκραυγές. Ένας στρατιώτης βγήκε από ο τανκ του και κρέμασε μια αιγυπτιακή σημαία στην κάννη του όπλου του.

Ελιγμοί στην κορυφή

Ας θέσουμε αυτές τις εξελίξεις στο σωστό τους πλαίσιο: η πρώτη ένδειξη ότι κάτι συνέβαινε στην κορυφή ήταν όταν την Πέμπτη 10 του μηνός, το Ανώτατο Συμβούλιο του Στρατού συνεδρίασε, απόντος του επικεφαλής του, Χόσνι Μουμπάρακ, και ανακοινώσε στην κρατική τηλεόραση «την υποστήριξή του στα νόμιμα αιτήματα του λαού». Στην πραγματικότητα, οι αποφάσεις είχαν ληφθεί, όχι από το Στρατιωτικό Συμβούλιο, αλλά στους δρόμους και στα εργοστάσια. Μετά από εβδομάδες ταλάντευσης μεταξύ των δύο δυνάμεων, η κάστα των αξιωματικών αναγκάστηκε να επιλέξει εξαιτίας της δράσης της εργατικής τάξης και των επαναστατών.

Το Συμβούλιο βρισκόταν σε διαρκή σύνοδο για «να εξετάσει τι μέτρα και ρυθμίσεις θα μπορούσαν να ληφθούν για την προστασία του έθνους, τα επιτεύγματά και τις φιλοδοξίες του μεγάλου λαού της χώρας». Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), ανέφερε, βάσει στρατιωτικών πηγών του, ότι: «Περιμένουμε τις οδηγίες που θα χαροποιήσουν το λαό». Στις 3:34 μμ. ένα κλίμα ευφορίας είχε συμπαρασύρει το πλήθος στην Πλατεία Tahrir. Οι άνθρωποι ζητωκραύγαζαν δυνατά και για άλλη μια φορά απαίτησαν την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ φωνάζοντας: «Ο στρατός και ο λαός στέκονται δίπλα, ο στρατός και ο λαός είναι ενωμένοι!».

Ο Στρατηγός Hassan al-Roueini, ο στρατιωτικός διοικητής για την περιοχή του Καΐρου, δήλωσε σε χιλιάδες διαδηλωτές στην κεντρική πλατεία Tahrir: «Όλα τα αιτήματα σας θα ικανοποιηθούν σήμερα» Και αφού το κύριο αίτημα ήταν η πτώση του Μουμπάρακ, οι άνθρωποι φυσικά, υπέθεσαν ότι ο Πρόεδρος είχε ήδη καθαιρεθεί.

Ένας ανώτερος διοικητής, ο οποίος προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, είπε στο Ahram Online ότι το Ανώτατο Συμβούλιο είχε αναλάβει την εξουσία της χώρας, «για μια μεταβατική περίοδο», η διάρκεια της οποίας θα προσδιοριζόταν αργότερα. Ερωτηθείς για το τι θα μπορούσε να σημαίνει ένα τέτοιο βήμα για τον πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο και τον πρωθυπουργό, ο διοικητής των ενόπλων δυνάμεων δήλωσε ότι «αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία εξουσία επί των ενόπλων δυνάμεων.»

Ένα ανώτερο μέλος του κυβερνώντος κόμματος της Αιγύπτου, δήλωσε στο BBC ότι «ελπίζει» ότι ο πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ θα μεταβιβάσει την εξουσία στον αντιπρόεδρο Ομάρ Σουλεϊμάν. Ωστόσο, υπήρχαν ήδη κάποιες ενδείξεις ότι ο Μουμπάρακ δεν ήταν διατεθειμένος να φύγει ήσυχα. Μία ώρα αργότερα άρχισαν να κυκλοφορούν αντιφατικά μηνύματα. Το Reuters ανέφερε τις δηλώσεις του υπουργού πληροφοριών της Αιγύπτου, Ανας Ελ Φέκι: «Ο πρόεδρος εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία και δεν έχει παραιτηθεί. Ο πρόεδρος δεν παραιτείται και ό, τι έχετε ακούσει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι μια φήμη.» Υπήρχε η φήμη ότι ο Μουμπάρακ ήταν «ακόμα σε διαπραγματεύσεις για το αν πρέπει να μεταβιβάσει την εξουσία στο Σουλεϊμάν ». Αιγύπτιος αξιωματούχος είπε το Reuters: «Δεν έχει ακόμη αποφασίσει ... Είναι ακόμη στο στάδιο των διαπραγματεύσεων.»

Αλλά τι είδους διαπραγμάτευση ήταν αυτή;

Η έκπληξη του κ. Μουμπάρακ

Ο Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ είχε προετοιμάσει μια έκπληξη. Η απόφασή του να μην παραιτηθεί, προφανώς είχε αποτέλεσμα σοκ, τόσο για τους Αιγύπτιους αρχηγούς του Στρατού, όσο και στην Ουάσιγκτον. Ο Διευθυντής της CIA Leon Panetta είχε κάνει δηλώσεις νωρίτερα, θεωρώντας ότι η παραίτησή του ήταν τελειωμένη υπόθεση και η επίλυση της κρίσης εγγυημένη. Άλλες πηγές στο Κάιρο μετέδιδαν παρόμοιες πληροφορίες. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού ο Πρόεδρος Ομπάμα, με τη ρητορική ηθοποιού, μίλησε για μια «ιστορική στιγμή» που προετοιμαζόταν «μπροστά στα μάτια μας».

Για άλλη μια φορά ο Μουμπάρακ τους ξεγέλασε όλους και ακολουθούσε τη δική του ατζέντα. Πολλοί αναρωτήθηκαν ποια θα μπορούσαν να είναι τα κίνητρα του. Βρισκόταν υπό έντονη πίεση από όλες τις πλευρές για να παραιτηθεί γρήγορα. Οι Αμερικανοί τρομοκρατήθηκαν στη σκέψη ότι αν ο Μουμπάρακ δεν φύγει σύντομα, η κατάσταση, η οποία ήταν ήδη εκτός ελέγχου, θα έπαιρνε πολύ χειρότερη τροπή. Αντί της αλλαγής απλώς ορισμένων προσώπων στην κορυφή, η άμεση παρέμβαση των μαζών θα σάρωνε τα πάντα: ολόκληρο το καθεστώς και μαζί του, τα τελευταία απομεινάρια της επιρροής των ΗΠΑ στην Αίγυπτο.

Το πρόβλημα ήταν ότι άκουσε επίσης και άλλες φωνές. Η Σαουδική μοναρχία, ακόμα πιο διεφθαρμένη, σάπια και αντιδραστική από το καθεστώς του Μουμπάρακ, είναι τρομοκρατημένη και συνειδητοποιεί ότι αν ο τωρινός της φίλος στο Κάιρο φύγει, μπορεί να έχει και η ίδια σειρά. Έχουν προσφέρει μεγάλα χρηματικά ποσά στην Αίγυπτο, αλλά με την προϋπόθεση ότι ο Μουμπάρακ πρέπει να μείνει πάση θυσία. Οι Ισραηλινοί είναι εξίσου τρομοκρατημένοι από τις συνέπειες της απώλειας του πιστού Αιγύπτιου σύμμαχου τους, του άνθρωπου που τους επέτρεψε να πουλήσει το λεγόμενο ειρηνευτικό σχέδιο – το πιο φαύλο κείμενο απάτης - στον κόσμο. Παρακαλούσαν αγωνιωδώς να σταματήσουν οι επικρίσεις κατά του Αιγύπτιου Προέδρου.

Αλλά οι φωνές με τη μεγαλύτερη επιρροή ήταν αυτές στο κεφάλι του Προέδρου. Ήταν αυτές που του έλεγαν ότι ήταν μεγαλοπρεπής, ότι ήταν καλός, ότι γνώριζε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τι ήταν καλύτερο για την Αίγυπτο. Όπως και οι απόλυτοι μονάρχες του παρελθόντος έτσι και ο ίδιος θεώρησε ότι βρίσκεται πάνω από κάθε νόμο, κοινοβούλιο, κόμμα και στρατηγό. Θεώρησε τον εαυτό του την ενσάρκωση του Έθνους και τον ανώτατο δικαστή της λαϊκή βούλησης. Καθώς μιλούσε με ήρεμη και μετρημένη φωνή χθες το βράδυ, με το πρόσωπό του καθώς ανέκφραστο και πετρώδες όπως μια νεκρική μάσκα Φαραώ, υπήρχε η εντύπωση ενός ανθρώπου που είχε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.

Ο λαός της Αιγύπτου, ωστόσο, αντέδρασε στην ομιλία του Μουμπάρακ, μεταξύ άλλων, με ένα είδος μαύρου χιούμορ που συχνά κρύβει ένα σοβαρό μήνυμα. Εδώ είναι ένα παράδειγμα: «Ο Υπουργός Εσωτερικών ζητά από το Χόσνι Μουμπάρακ να γράψει μια αποχαιρετιστήρια επιστολή προς τον αιγυπτιακό λαό. Ο Μουμπάρακ απαντάει: Γιατί; Που θα πάνε;»

Τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στην Πλατεία Tahrir με τις αιγυπτιακές σημαίες, περιμένοντας ανυπόμονα την είδηση της παραίτησής του, άκουσαν με δυσπιστία τον Μουμπάρακ να επαναλαμβάνει τις ίδιες παλιές κοινοτοπίες. Συμπαραστέκεται στη νεολαία της Αιγύπτου, εξέφρασε τη λύπη του για τα λάθη του παρελθόντος, έκλαψε για το αίμα των μαρτύρων και υποσχέθηκε να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για το θάνατό τους (σε αυτό το σημείο ο Πατέρας του Λαού δεν κοκκίνισε), υποσχέθηκε μια νέα και καλύτερη ζωή. Αλλά δεν παραιτείται.

Το αρχικό σοκ μετατράπηκε στη συνέχεια σε οργή - μια οργή ακόμη πιο έντονη λόγω των μεγάλων ελπίδων που είχαν προκαλέσει οι προηγούμενες φήμες. Όλα τα σχέδια του αιγυπτιακού στρατού έγιναν ξαφνικά ερείπια. Αντί της «συντεταγμένης μετάβασης», η Αίγυπτος ήταν έτοιμη να βυθιστεί για μια ακόμη φορά σε μια επαναστατική δίνη.

Ρόλο - κλειδί είχε το απεργιακό κίνημα

Το αποφασιστικό στοιχείο στην επαναστατική εξίσωση, το οποίο τελικά οδήγησε στην πτώση του Μουμπάρακ, ήταν η παρέμβαση της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η απάντηση σε όλους εκείνους τους «έξυπνους», κυρίους και κυρίες, που υποστήριζαν πως οι εργάτες δεν ήταν επαναστατικοί ή ακόμα ότι η εργατική τάξη καλά - καλά δεν υπήρχε. Τις προηγούμενες ημέρες σε ολόκληρη τη χώρα, εργάτες και συνδικάτα συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες. Πανεθνικές απεργίες έδωσαν μια νέα και ακαταμάχητη δυναμική στις μαζικές διαδηλώσεις στο Κάιρο και σε άλλες πόλεις.

Σε ολόκληρη την Αίγυπτο οι εργάτες μπήκαν στη δράση με περισσότερες από 20 απεργίες στους σιδηροδρόμους και επίσης στην υφαντουργία, στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων, σε κρατικά και ιδιωτικά εργοστάσια. Οι αριθμοί είναι της τάξης των δεκάδων χιλιάδων και αυξάνονται συνεχώς. Την Τετάρτη, ξέσπασαν απεργίες στο Kafr El-Zaiat, στη Menoufeia και στη ζώνη της διώρυγας του Σουέζ. Σε ανταπόκρισή του το CTUWS ενημέρωσε πως στην υφαντουργική πόλη Mahalla, περισσότεροι από 1500 απεργοί έκλεισαν τους δρόμους και περισσότεροι από 2000 εργάτες της φαρμακευτικής εταιρία Sigma στην πόλη Quesna κατέβηκαν σε απεργία.

Στη Γκίζα, εκατοντάδες νέων γυναικών και ανδρών οργάνωσαν διαμαρτυρία μπροστά από το γραφείο του κυβερνήτη της Γκίζας, απαιτώντας κατοικία. Στο Assiut, 7 χιλιάδες εργαζόμενοι στο πανεπιστήμιο Asyut διαδήλωσαν εκφράζοντας την οργή τους για τις συμβάσεις με τις οποία εργάζονται και για τους χαμηλούς τους μισθούς. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν τα ίδια δικαιώματα με τους μόνιμους εργαζόμενους. Ακόμα 200 εργαζόμενοι στην Πετρελαϊκή Εταιρία του Assiut συνέχισαν τη διαμαρτυρία τους από χθες μπροστά από τα γραφεία της εταιρίας, όπου είχαν διανυχτερεύσει. Οι διαδηλωτές είπαν πως θα αρνούνταν να φύγουν από εκεί μέχρι να τους δοθούν έγκυρες συμβάσεις.

Στην περιφέρεια της Qena, 200 εργαζόμενοι της Siyanco κατέβηκαν σε απεργία για μία ημέρα, απαιτώντας οι δημοσιονομικές ρυθμίσεις να εφαρμόζονται με ισότητα για όλους. Χιλιάδες πετρελαϊκοί εργάτες επίσης κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν σε διαφορετικά μέρη της χώρας. Στην Ismailia, εργάτες από το πανεπιστήμιο της διώρυγας του Σουέζ, την Petrotrade και τα γενικά νοσοκομεία, απαίτησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και έγκυρες συμβάσεις. Στο Aswan στο νότο της Αιγύπτου, 300 εργαζόμενοι στην Αναπτυξιακή και Αγροτική Επενδυτική Τράπεζα διαδήλωσαν ενάντια στην διαφθορά.

Στην Egypt Telecom, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες τηλεπικοινωνιών της χώρας, πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες δύο ημέρες μεγάλου μεγέθους διαδηλώσεις μπροστά από τα διάφορα γραφεία της σε ολόκληρη τη χώρα. Οι εργάτες απαιτούν έγκυρες συμβάσεις και μισθούς. Στο Κάιρο, 700 εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Mukattam, συμπεριλαμβανομένων γιατρών και νοσηλευτών, πραγματοποίησαν διαμαρτυρία απαιτώντας καλύτερους μισθούς και έγκυρες εργατικές συμβάσεις.

Οι γιατροί και οι νοσηλευτές απέργησαν και διαδήλωσαν. Στο νοσοκομείο του Ain Shams, 1000 εργαζόμενοι διαδήλωσαν απαιτώντας καλύτερους μισθούς και έγκυρες συμβάσεις και ασφάλιση υγείας για το προσωπικό του νοσοκομείου. Ακόμα και οι ηθοποιοί διαδήλωσαν ενάντια στο σωματείο τους, απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου του, Ashraf Zaki και να ξεκινήσει από τη γενική εισαγγελία έρευνα για διαφθορά.

Χθες (Πέμπτη) χιλιάδες φοιτητές ιατρικής, γιατροί ντυμένοι με τις λευκές τους ρόμπες και δικηγόροι με τις μαύρες τους ρόμπες, διαδήλωσαν στο κεντρικό Κάιρο και δέχτηκαν επευφημίες από τους διαδηλωτές, καθώς εισέρχονταν στην πλατεία Ταχρίρ (ελευθερία). Έχει το κατάλληλο όνομα. Είναι πράγματι η Πλατεία της Ελευθερίας. Με όλους αυτούς ενώθηκαν καλλιτέχνες και εργαζόμενοι στις δημόσιες μεταφορές, συμπεριλαμβανομένων των οδηγών λεωφορείων που όλοι συμμετείχαν στις απεργίες. Το κίνημα μεγαλώνει.

Πολλές από αυτές τις απεργίες είναι οικονομικής φύσης. Μα φυσικά! Η εργατική τάξη πιέζει για τα άμεσα αιτήματά της. Αυτό σημαίνει δηλαδή πως βλέπουν την Επανάσταση σαν ένα μέσο πάλης όχι μόνο για την τυπική δημοκρατία, αλλά για καλύτερους μισθούς, καλύτερες εργασιακές συνθήκες – για μια καλύτερη ζωή. Παλεύουν για τα δικά τους ταξικά αιτήματα. Και αυτός ο αγώνας δε θα πάψει απλά και μόνο επειδή ο Χόσνι Μουμπάρακ δεν κάθεται πλέον στο Προεδρικό Μέγαρο.

Αλλά υπάρχουν επίσης και πολιτικές απεργίες. Ο Μουμπάρακ έχει φύγει, αλλά οι εργάτες απαιτούσαν επίσης και το άδικο σύστημα στο οποίο στηριζόταν να φύγει επίσης. Οι εργάτες διεκδικούν τη δημοκρατία στα εργοστάσια και τα συνδικάτα. Η επίσημη κυβερνητική συνδικαλιστική ομοσπονδία, η Αιγυπτιακή Ομοσπονδία Συνδικάτων (το μόνο νόμιμο συνδικάτο), υποστήριξε τον Μουμπάρακ. Αλλά έχουν εξαφανιστεί. Οι απεργοί απαιτούν την απομάκρυνση της παλιάς ηγεσίας. Στις 30 Ιανουαρίου, δημιουργήθηκε μια νέα ομοσπονδία, η Ομοσπονδία των Αιγυπτιακών Συνδικάτων (FETU), που καλύπτει πολλές πόλεις, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.

Οι εργάτες προετοίμασαν το έδαφος

Ας θυμηθούμε πως η Αιγυπτιακή Επανάσταση προετοιμάστηκε από ένα μεγάλο απεργιακό κίνημα που ανάλογό του δεν είχε δει η Αίγυπτος τον τελευταίο μισό αιώνα. Από το 2004 μέχρι το 2008, πάνω από 1,7 εκατομμύρια εργάτες συμμετείχαν σε περισσότερες από 1900 απεργίες και άλλες μορφές διαμαρτυρίας. Κατά την πρόσφατη περίοδο έγιναν περίπου 3000 απεργίες, σε όλους τους κλάδους, τόσο στον κρατικό και τον ιδιωτικό τομέα. Πολλές από αυτές ήταν επιτυχημένες, οδηγώντας σε αυξήσεις μισθών. Αλλά οι βελτιωμένες συνθήκες διαβίωσης δεν ήταν πλέον αρκετές να ικανοποιήσουν τους εργάτες.

Χιλιάδες εργάτες στην Εταιρία Κλωστοϋφαντουργίας της Mahalla κατέβηκαν σε απεργία την Πέμπτη, απαιτώντας καλύτερους μισθούς. Σύμφωνα με το Κέντρο Συνδικαλιστικών και Εργατικών Υπηρεσιών (CTUWS), 24 χιλιάδες εργάτες έλαβαν μέρος στη διαδήλωση. Οι εργάτες από την πρωινή βάρδια ενώθηκαν με τους συναδέλφους τους της βραδινής βάρδιας και συγκεντρώθηκαν από το πρωί μπροστά από τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας, όπου ανακοίνωσαν την απεργία και την αλληλεγγύη τους με τους διαδηλωτές της πλατείας Ταχρίρ.

Οι εργάτες στις κρατικές κλωστοϋφαντουργικές μονάδες στην El Mahalla el Kubra και ακόμα δεκάδες χιλιάδες σε μικρότερα ιδιωτικά εργοστάσια, είναι η ψυχή του Αιγυπτιακού εργατικού κινήματος. Τα γεγονότα στη Mahalla στις 6 Απριλίου 2008 άλλαξαν τα πάντα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε αυτή την πόλη του μισού εκατομμυρίου, κατέβηκαν στους δρόμους. «Τα συνθήματά μας τώρα δεν είναι εργατικά αιτήματα», είπε ο Mohamad Murad, εργάτης στους σιδηροδρόμους, συνδικαλιστικός συντονιστής και αριστερής κατεύθυνσης πολιτικός. «Τώρα έχουμε περισσότερα αιτήματα για αλλαγή.»

Η αστυνομία άνοιξε πυρ, σκοτώνοντας δυο ανθρώπους, και πλήθη συνέρρευσαν στους δρόμους, βάζοντας φωτιά σε κτίρια, λεηλατώντας μαγαζιά και πετώντας πέτρες σε αξιωματικούς. Διαδηλωτές ξέσκισαν και έκαψαν ένα γιγάντιο πορτραίτο του Μουμπάρακ στην κεντρική πλατεία. «Αυτός ο ξεσηκωμός ήταν ο πρώτος που έσπασε το φράγμα του φόβου σε ολόκληρη την Αίγυπτο.» […] Κανείς δε μπορεί να πει πως η Αίγυπτος ήταν ίδια μετά από αυτόν.» Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως εκείνες οι απεργίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να ξεπεραστεί ο φόβος του υπόλοιπου λαού, ξεκινώντας από τους ίδιους τους εργάτες. Το νεολαιίστικο κίνημα της 6ης Απριλίου αναπτύχθηκε από εκείνο το κίνημα των εργατών.

Ο στρατός

Τα χθεσινά γεγονότα απέδειξαν ήδη ότι το Γενικό Επιτελείο δεν ενδιαφέρεται πλέον για να σώσει τον Μουμπάρακ, αλλά για να σώσει τον ίδιο τον εαυτό του και το καθεστώς πάνω στο οποίο στηρίζει τα προνόμια του και την εξουσία του. Ο Μουμπαρακ είναι 82 ετών και σε κάθε περίπτωση θα παραιτούταν τον Σεπτέμβριο. Ήταν μία τελειωμένη υπόθεση και οι στρατηγοί το ήξεραν αυτό. Χθες προφανώς αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν. Αλλά προς έκπληξη τους, ο γέρος αρνήθηκε να φύγει.

Θεωρητικά η τελική απόφαση πάρθηκε από τον στρατό, ο οποίος ταρακουνήθηκε από τα γεγονότα των προηγούμενων 24 ωρών. Αλλά ο στρατός από μόνος του έδειξε σημάδια υποχώρησης κάτω από την πίεση των μαζών. Το «Αλ Τζαζίρα» ανέφερε χθες ότι ένας αξιωματικός του στρατού πέταξε τα όπλα του και πήγε με το μέρος των διαδηλωτών στην πλατεία Ταχρίρ μαζί με τους στρατιώτες του. Ανακοίνωσε ότι δεν είναι μόνος του, αλλά είναι ένα μέρος μιας ομάδας 15 αξιωματικών, από διαφορετικά τμήματα του στρατού που υποστηρίζουν την επανάσταση. Προφανώς αυτή δεν είναι μια απομονωμένη περίπτωση. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα χρησιμοποίησης του στρατού ενάντια στον επαναστατημένο λαό. Αυτό το γεγονός, αλλά και το μαζικό κύμα απεργιών που εξαπλώθηκε στην Αίγυπτο, εξηγούν γιατί στο τέλος το στρατιωτικό συμβούλιο αποφάσισε να ξεφορτωθεί το Μουμπάρακ.

Ο στρατός μπορεί τώρα να έχει αναλάβει την κυβέρνηση της Αιγύπτου, αλλά δεν ελέγχει τους δρόμους και τα εργοστάσια. Εκατομμύρια Αιγυπτίων βρίσκονται στους δρόμους. Ο στρατός έπρεπε να δράσει γρήγορα ή να χάσει τον έλεγχο της κατάστασης πλήρως. Αλλά οι στρατηγοί είχαν μόνο λίγες επιλογές. Η πρώτη επιλογή ήταν να μην κάνουν τίποτα, επιτρέποντας στα πλήθη να αυξάνονται και να βαδίσουν προς το προεδρικό μέγαρο, ελπίζοντας να μην έρθουν τα χειρότερα. Η δεύτερη επιλογή ήταν να προσπαθήσουν να εγκλωβίσουν τους διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ. Η τρίτη ήταν να ανατρέψουν τον Μουμπάρακ.

Το πρόβλημα με την πρώτη επιλογή ήταν πως θα σήμαινε ότι οι μάζες και όχι ο στρατός θα αποφάσιζαν την πορεία των γεγονότων. Η δεύτερη επιλογή θα μπορούσε να δημιουργήσει μια κατάσταση όπου ο στρατός θα έπρεπε να πυροβολήσει τους διαδηλωτές. Αλλά μια αιματηρή σύγκρουση με το λαό θα οδηγούσε απευθείας σε μία διάσπαση του στρατού.

Έτσι έμειναν μόνο με μία επιλογή, η οποία ήταν ένα πραξικόπημα. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει την προηγούμενη νύχτα, για να έχει ανακοινωθεί πριν οι διαδηλώσεις αρχίσουν μετά την προσευχή της Παρασκευής. Η καθυστέρηση για δράση δείχνει ότι το Ανώτατο Επιτελείο του στρατού ήταν το ίδιο διασπασμένο, παραλυμένο και αδύναμο να αναλάβει αποφασιστική δράση. Ήθελαν εξαφανίσουν το «Αφεντικό», αλλά την ίδια στιγμή φοβήθηκαν και τις επιπτώσεις της εξαφάνισης του. Ίσως ο Μουμπάρακ να το αισθάνθηκε αυτό, γι’ αυτό τους συμπεριφέρθηκε με αυτό τον τρόπο.

Ο φόβος των επικεφαλής του στρατού είχε πραγματική βάση. Τώρα που ο Μουμπάρακ έχει φύγει, ένα μεγάλο βάρος έχει σηκωθεί από τους ώμους της Αιγυπτιακής κοινωνίας. Οι «ασκοί του Αιόλου» θα ανοίξουν και κάθε τμήμα της κοινωνίας θα πιέσει για τα αιτήματα του. Αλλά πως μπορεί ένα στρατιωτικό καθεστώς να τους ικανοποιήσει;
Επανάσταση μέχρι τη νίκη!

Η ανατροπή του Μουμπάρακ είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η επανάσταση έχει τώρα εισέρθει σε μια νέα φάση. Ο αγώνας για δημοκρατία είναι μόνο το πρώτο μισό του καθήκοντος. Το άλλο μισό θα είναι η πάλη ενάντια στην δικτατορία του πλούτου : για την απαλλοτρίωση της περιουσίας του Μουμπάρακ και ολόκληρης της άρχουσας κλίκας. Για την απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας των ιμπεριαλιστών που την στηρίζουν και την κρατούν στην εξουσία για τρεις δεκαετίες.

Η Ουάσινγκτον παρακολουθεί τα γεγονότα με κομμένη την ανάσα. Ο Λέων Πανέτα, επικεφαλής της ΣΙΑ είπε χθες ότι υπήρξε «μία ισχυρή εντύπωση ότι ο Μουμπάρακ θα υποχωρήσει αυτό το βράδυ, κάτι που θα σηματοδοτήσει μία συντεταγμένη μετάβαση στη Αίγυπτο.» Αυτό που καταλαβαίνουν οι Αμερικανοί με τον όρο «συντεταγμένη μετάβαση» είναι μία μετάβαση ελεγχόμενη από την ΣΙΑ. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί.

Η κατάσταση έχει προχωρήσει τόσο πολύ, οι μάζες είναι ξεσηκωμένες και θα εκλάβουν αυτήν τη νίκη σαν ένα σημάδι για να πιέσουν προς την κατεύθυνση των ζωτικών τους διεκδικήσεων. Γαντζωμένος στην εξουσία ο Μουμπάρακ ριζοσπαστικοποίησε το κίνημα. Κάθε ευκαιρία για μια «συντεταγμένη μετάβαση» έχει μοιραία υπονομευθεί. Οι Αμερικάνοι μανουβράριζαν επίμονα στις κορυφές του στρατού για να αντικαταστήσουν τον Μουμπάρακ με τον Ομάρ Σουλειμάν. Αλλά τώρα ο Σουλειμάν αποχωρεί μαζί με το αφεντικό του.

Ο λαός δεν εμπιστεύεται τον Σουλειμάν περισσότερο από τον Μουμπάρακ. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ο Σουλειμάν δήλωσε στη Αμερικάνικη τηλεόραση (ABC) ότι «οι Αιγύπτιοι δεν είναι έτοιμοι για δημοκρατία». Επίσης προειδοποίησε ότι αν οι διαδηλωτές δεν προχωρήσουν σε διάλογο με την κυβέρνηση Μουμπάρακ, ο στρατός θα μπορούσε να εξωθηθεί σε ένα πραξικόπημα. Πως μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι αξιόπιστος και να βοηθήσει στην εισαγωγή της δημοκρατίας στην Αίγυπτο; Ένας διαδηλωτής δήλωσε σήμερα στο «Αλ Τζαζίρα» ότι αν ο Ομάρ Σουλειμάν αναλάβει τα καθήκοντα του Μουμπάρακ όλοι θα παραμείνουν στην πλατεία Ταχρίρ. Το καθεστώς τελικά υπέκυψε κάτω από τα σφυροκοπήματα της επανάστασης. Την Τετάρτη ο Γκάμπερ Άσφουρ, ο πρόσφατα διορισμένος υπουργός πολιτισμού παραιτήθηκε από την κυβέρνηση του Μουμπάρακ «για λόγους υγείας». Σήμερα ο Χοσάμ Μπάντράι ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος NDP, του κυρίαρχου κόμματος, μόλις παραιτήθηκε. Άλλοι θα ακολουθήσουν. Τα ποντίκια είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν το βυθιζόμενο καράβι.

Με την απουσία κάθε άλλης εναλλακτικής λύσης, το στρατιωτικό επιτελείο ανέλαβε την εξουσία. Αλλά παρά τα εμφανιζόμενα, οι στρατιωτικοί είναι επίσης αδύναμοι. Το στρατιωτικό συμβούλιο ανέλαβε την εξουσία στο αποκορύφωμα του επαναστατικού κύματος. Τα τανκς και τα όπλα είναι πολύ καλά, αλλά δεν μπορούν να προμηθεύσουν τις μάζες με δουλειές, στέγη και φαγητό. Ο στρατός παίρνοντας την εξουσία σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να την δώσει πίσω σε πολιτικούς. Μπορεί να καλέσει εκλογές για τον Σεπτέμβρη, η ακόμα και νωρίτερα. Δεν υπάρχει έλλειψη υποψηφίων για την προεδρία και την πρωθυπουργία. Ο Έλ Μπαραντέι περιμένει ανυπόμονα για αυτές τις θέσεις.

Αλλά κανένα από τα καυτά προβλήματα των Αιγυπτίων δεν μπορεί να λυθεί από την «οικονομία της αγοράς». Η Αιγυπτιακή κοινωνία υποφέρει από την άνοδο των τιμών και την υψηλή ανεργία. Υπάρχουν 7 εκατομμύρια άνεργοι - το 10% της εργατικής δύναμης, το 76% των νέων ανθρώπων δεν έχουν δουλειά οι μισθοί είναι χαμηλοί. Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν σχεδόν 70 δολάρια το μήνα. Στον ιδιωτικό τομέα οι μισθοί είναι 110 δολάρια το μήνα. Υπάρχει ένα μεγάλο στεγαστικό πρόβλημα και πολλοί άνθρωποι ζουν σε παράγκες. Τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν περίθαλψη και δουλεύουν σε «μαύρη εργασία».

Υπάρχει μια μεγάλη οργή ενάντια στην ανισότητα και την διαφθορά. Ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι τονίζουν ότι η διαφθορά είναι το κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος. Δισεκατομμύρια δολάρια υπεξαιρούνται. Η «Γκάρντιαν» υπολογίζει σε 12 δισεκατομμύρια δολάρια τις καταθέσεις της οικογένειας Μουμπάρακ. Αυτό έχει προκαλέσει τρομερή οργή σε μια χώρα όπου το 40% ζει κάτω από το όριο της φτώχιας. Τώρα ο Αιγύπτιος εργάτης θα πει : «Θέλω τα δικαιώματα μου και αυτά που μου ανήκουν!». Καμία αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να του τα προσφέρει.

Η εργατική τάξη είναι τώρα η πραγματική ατμομηχανή της επανάστασης. Μέχρι πρόσφατα οι διεκδικήσεις της επανάστασης ήταν πολιτικές, επικεντρώνοντας στα πολιτικά δικαιώματα. Αλλά τώρα οι εργάτες διεκδικούν ένα πρόγραμμα κοινωνικής επανάστασης. Χθες δημοσιεύσαμε το πρόγραμμα που διεκδικούν οι εργάτες σιδήρου και χάλυβα στην Χελγουάν, μία βιομηχανική πόλη στις όχθες του Νείλου.

Αυτό είναι ένα πολύ προωθημένο πρόγραμμα που εκφράζει το πόθο των εργατών να προχωρήσουν την επανάσταση μέχρι τέλους. Χθες στην Χελγουάν, 5 στρατιωτικά εργοστάσια βρίσκονταν σε απεργία. Σήμερα οι εργάτες του στρατιωτικού εργοστασίου  «63» στην Χελγουάν, κατέβηκαν στην πλατεία Ταχρίρ κρατώντας μια σημαία που έγραφε απλά: «Επανάσταση μέχρι τη νίκη!».

Η αιγυπτιακή επανάσταση έχει ξεκινήσει αλλά δεν έχει τελειώσει. Για να λύσει τα προβλήματα της Αιγυπτιακής κοινωνίας είναι αναγκαίο να ανατρέψει τον καπιταλισμό, να απαλλοτριώσει του καπιταλιστές και τους ιμπεριαλιστές και να προχωρήσει στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτό είναι και εφικτό και αναγκαίο. Αυτό που είδαμε σήμερα είναι πως όταν οι εργάτες κινητοποιούνται για να αλλάξουν την κοινωνία καμιά δύναμη πάνω στη γη δεν μπορεί να τους σταματήσει. Αυτό είναι ένα μάθημα που αργά η γρήγορα θα γίνει κατανοητό από τους εργάτες και τη νεολαία σε όλη τη γη.

Ο λαός της Αιγύπτου πανηγυρίζει και πανηγυρίζουμε και εμείς μαζί του. Τα πάντα είναι δυνατά τώρα. Ας είναι όμως το σύνθημα μας το ακόλουθο: Επανάσταση μέχρι την νίκη!

• Ζήτω η Αιγυπτιακή επανάσταση!
• Ζήτω ο Σοσιαλισμός!
• Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε!

Translation: Μαρξιστική Φωνή (Greece)