Стоп на бомбардирањето на Газа! Крај на окупацијата! Интернационална поддршка за палестинската борба!

Следи изјавата на Интернационалната марксистичка тенденција, и Марксистичката организација „Црвени“, за насилството на Израел против Појасот Газа во изминатите денови, а што продолжува да се засилува. Ние порачуваме: стоп на бомбардирањето, крај на окупацијата, работници и младинци од целиот свет, ангажирајте се и борете се за слободна Палестина како дел од социјалистичката федерација на Блискиот Исток!

[Source]

Додека пишуваме се зајакнува бомбардирањето на Газа од страна на Израелските одбранбени сили. Илјадници бомби се фрлаат без да ѝ трепне окото на најголемата воена сила на Блискиот Исток врз најнаселената и најсиромашната област во светот. Во меѓувреме толпата, луѓе од екстремната десница на ционистичките доселеници и фашистичкиот пробисвет, линчува. Израелските државни сили се соучесници на овие напади во палестинските населби во самиот Израел со уништување на домови, сопственост, дуќани. Убивање и претепување на невини само затоа што се Палестинци како бран на расистички терор што можеме да го опишеме како погром.

Народот на Газа нема каде да оди и нема ниту струја, ниту чиста вода, нема основни медицински средства, нема храна, под блокада е и со стотици жртви во претходните неколку месеци.
И ниту еден збор осуда или „морална индигнација“, а не пак за конкретна мерка, од стана на Западните сили, од „цивилизираната“ Европа или нивните слуги, Ријан, Дубаи, Аман, Каиро. Македонските елити, на власт и на опозиција, од македонската или албанската елита, се обединети во поддршката на политиката на етничко чистење на ционистите. Нивното мото „тоа што ќе заробиме, наше е“ – „Ерец Израел“, на реакционерот Нетанјаху е озаконето со новиот Еврејски Државен Закон од 2018 година.

Како и секогаш, вистината е првата жртва на војната. Големите меѓународни медиуми, контролирани од капиталисти, се ехо на излитените фрази каде се повикува на „крај на насилството од двете страни“, каде се признава правото на Израел да се „брани“ како да „двете страни“ можат и да се споредат. Да се преправаш дека си неутрален во ситуација како оваа е очигледно да се ставиш на страната на угнетувачот против угнетениот.

Тие ја нарекуваат војна, но ова не е „војна“. Ова е еднострана обид да се уништи легитимната апсирација на палестинскиот народ за татковина и одбрана на нинвите најфундаментални човекови права. Ова е нормална особина на империјалистичкиот „мир“ што секој обид на палестинските работници и младинци на мирен отпор против дневното угнетување го прогласуваат за криминал и бесмилосно и крваво го задушуваат.

Ова особено јасно се покажа во изминатите неколку седмици на гушење на масовното движење пторив иселувањата во населбата Шеик Џарах во Источен Ерусалим. Следеа крвави напади на израелските државни репресивни сили на мирните верници на кои не им беше дозволено да се приближат на храмот Ал Акса во Ерусалим, едно од најсветите исламски места, на крајот на месецот Рамазан.

Оваа последна провокација беше да се направи конфликт со Хамас. Тоа е свесна одлука на Нетанјаху, очајнички обид да се обнови како лидер во Израел и да спречи основање на коалициска влада без него. Не е ова прв пат Нетанјаху да си игра со картата на омраза против Палестинците за да ја збие израелската владејачка класа и држава и да ги присили масата на еврејско население во Израел и надвор за поддршка на најреакционерните мерки спроведени од неговата влада во име на „безбедноста“.

Бројките од 119 убиени Палестинци, од кои 31 жени и деца, зборуваат сами за себе. Тврдењето на Израелските одбранбени сили дека „нишанеле воени цели“ е целосно лицемерно, а со тоа се изложени целата асиметрија и несразмерност на сили во таканареченава војна.

Убиени се и седум Израелци (од нив двајца Палестински кои немале скривници) како резултат на стотината ракети на Хамас врз Израел. Лансирањето на овие ракети е целосно контрапродуктивно за палестинската борба и само му служи на Нетанјаху да ги турка израелските работници во рацете на израелската држава.

Како марксисти и интернационалисти не сме ниту неутрални ни над страните во конфликтот. Го браниме правото на Палестинците за татковина и нивно право за самоодбрана од угнетувањето и нападите во населбите каде живеат со било кои средства. Насилството на угнетувачот не е исто со тоа на угнетениот.

Поинакво сценарио

Она што се случува денес е вклучување на израелските цивили, со палестинско потекло, Палестинци од Зелената линија во невидиени до сега бројки. Ова значи вклучување на овие легални (второкласни) граѓани на Израел. Ова движење е предводено од нова генерација на борци кои ги отфрлаат пропаднатите тактики на Фатах и Хамас, само прогласените лидери на палестинскиот народ.

Тоа што е различно е и во кој историски контекст се случува ова. Се повеќе работници и младинци од сиот свет, вклучувајќи евејски работници и младинци, го имаат искуството на репресивната држава во своите сопствени земји во овој период. Заради сопственото искуство тие почнуваат да гледаат низ лагите сервирани во медиумите. Отпорот на масовното движење на палестинскиот народ во Израел се разоткри кај милиони ширум светот за природата на угнетувачката израелска држава за да ги задуши нивните животи и легитимните апсирации. Тоа е во резонанса со револуционерното расположение што се развива во општеството насекаде.

Насекаде во светот се повикува на масовни демонстрации против нападите во Газа и антипалестинските погроми. Во моментот на пишување, илјадници Палестинци се обидуваат мирно да влезат во Израел од страната на Јордан за поддршка на нивните браќа и сестри во Палестина. Истовремено тие го изложуваат и лицемерието на арапските режими во нивната „поддшка на палестинската кауза“

Задача на интернационалното работничко движење е да се поддржи отпорот на палестинските маси и да се изложат лагите и интересите што ги бранат сите капиталистички влади, особено во империјалистичките земји. Одбраната на правото на палестинскиот народ нема да дојде од лицемените изјави за „мир“ или „преговори“, под закрила на ООН или империјалистичките сили. Нема да има мир се додека трае капитализмот и империјализмот во светот. Затоа трајно решение за страдањето на Палестинците е можно со рушење на светскиот капитализам.

Ова движење го сметаме за дел од интернационалното востание против капитализмот. Нетанјаху си игра со огин затоа што се развива комбинација на мобилизации и во Израел и меѓународно. Исплашени од развојот на масовно движење помеѓу Палестинците внатре во Израел, воените сили и израелската владејачка класа се поделени дали да продолжат и да го одложат нападот врз Газа при што би се преправале дека тие ги постигнале своите цели. Истовремено, тие се закануваат со испраќање на војска во Газа. Ако ова се случи, да се потсетиме дека само во 2014 г. загинаа над 2300 Палестинци, ќе има многу жртви и бесот ќе биде поголем.

Војната и отровните плодови на империјалистичкиот „мир“

Сведоци сме на ништо друго од отровен плод на империјалистичкиот „мир“ во Израел и Палестина. Палестинското население прогресивно се експропреира и задушува со државниот систем точно направен да ги маргинализира. ВО овој процес, Нетанјаху се потпира на ционистичка екстремна десница, меѓу нив и фашистички банди, и помош од еврејските доселеници. Со давање на концесии на доселениците тој им дава и завет за неговата политичка судбина и кауза, а сто тоа ги зајакнува нивните акции уште повеќе.

Израел е заробена во институционална криза, каде и по три избори по ред нема јасно мнозинство. До сега, Нетанјаху успеваше да плови низ немирните води и да преживее обвинение за коруптивните скандали. Но, тој постана многу очаен. Неговиот архинепријател, генералот Бени Ганц ја загуби кредибилноста во полемиката околу корпупцијата на Нетанјаху, кога одлучи да влезе во власта заедно со него. Ганц сега се обидува да биде пожесток антипалестински расположен од својот ривал, потенцирајќи дека бил командант во масакрот во 2014 во Газа. Имаше обид за надминување на политичката пат-позиција со назначување на Јаир Лапид како мандатор на влада без Нетанјаху, но овој обид пропадна.

Израелската држава е моќна, но има показатели дека кризата созрева во самата срцевина на ционистичката држава.

Логорскиот оган на Трамп на 70 годишната американска надворешна политика

Американскиот империјализам отсекогаш го поддржувал Израел на самиот крај. Ова се поткрепува со огромните донации што САД му ги дава на Израел, без кои израелската владеачка класа тешко би се зацврстила во својата економска и воена надмоќ во регионот.

Сепак, силата на САД во регионот се оснива на декади залажување во врска со палестинското прашање. На овој начин, американскиот империјализам успешно ја зароби палестинската борба за национално ослободување со терање на бројни „мировни спогодби“ со палестинското раководство низ притисоци од широката коалиција со сојузниците во регионот (реакционерните арапски режими во Јордан, Египет, Саудиска Арабија, државите од Заливот итн.) Тоа доведе до спогодбите во Осло и Мадрид во 1993 година и создавање на Палестинска власт, за којашто марксистите предупредија тогаш дека е смртоносна замка за националните апсирации на палестинските маси.

Поранешниот претседател Трамп ја напушти оваа лажлива претенциозност и отворено го призна Ерусалим за неподелен главен град на Израел и го призна расистичкиот Еврејски Закон за Национална држава. Тој запали логарски оган на 70 годишната американска надворешна политика во регионот и така целосно ја закопа идејата за решението на две држави за палестинското прашање. Овој процес кулминираше со гротесната „Спогодба на столетието“ на Трамп и тн Договорот Абрахам.

На Палестинците им се испрати силна порака дека ако сакаат да ги бранат своите животи, ќе можат да се потпрат само на своите сили. Така беше и направено. Ова е основата за неочекуваниот отпор и обнова на борба во очи на постојаните провокации од минатите месеци. И тоа мора да биде основа на која ќе се изгради интернационално револуционерно движење на млади и на работничката класа против империјализмот, капитализмот и угнетувањето ширум светот.

Немаме доверба во империјалистичките планови за „мир“. За правото на Палестинците за вистинска татковина!

Интернационалната марксистичка тенденција е солидарна со палестинскиот народ што страда под уште еден варварски напад на израелските оружани сили и ги отфрламе сите оправдувања на владата на Нетанјаху којашто ги оправдува смртта и уништувањето што му го нанесува.

Палестинскиот народ има право на татковина, а додека не се постигне тоа ќе трае судирот. Ционистичката владејачка класа на Израел нема никогаш да се согласи со вистинска татковина на Палестинците. Затоа таа мора да се сруши, а тоа да се случи мора да се прекрши општеството во Израел по класна линија.
Израел е една од најнееднаквите општества во светот. Истата класа што ги угнетува Палестинците исто така ги напаѓа животните стандарди на израелскате работници и младина. Минатата година имаше масовни протести против Нетанјаху и затоа револуционерната мобилизација на палестинските маси мора да се поддржи од антиимперијалистичкото и антикапиталистичкото движење на работниците ширум светот.
Палестинските работници и младинци имаат право да се бранат себе си од нападите на ционистичките фашистички банди на доселеници потпомогнати од израелската држава. Веќе во Хаифа и други градови се организираат комитети за самозаштита.
Секој обид за развој на класната борба на палестинските и еврејските работници против ционистичката држава е за охрабрување. Тоа е начинот на рушење на ционизмот и основање на држава што ги гарантира правата и на Еверите и на Палестинците.
Само, таа држава мора да е управувана од обичниот работен народ, и Евреи и Палестинци, а тоа значи основање на социјалистичка држава без привилигирани елити на власт.

Долу слугите на империјализмот!
Стоп на бомбардирањето на Газа со интернационална солидарност на работниците!
Поддршка за отпорот на Палестинците!
Интифада до победа!
Крај на окупацијата!
За правото на Палестинците и Евреите за татковина во рамки на Социјалистичка федерација на Блискиот Исток!