رفقای گرامی،

مایلم تا در این نامه در مورد اوّل ماه مه در ترکیه، به خصوص در شهر استانبول، توضیحاتی به شما بدهم. همان طور که در پیام قبلی خود گفتم، برای نخستین بار پس از اوّل ماه مه خونین سال 1977، اجازه ای جهت برگزاری جشن یک مه در میدان تاکسیم استانبول صادر شد. این دستاورد، حاصل سال ها مبارزۀ پیگیر طبقۀ کارگر ترکیه، آن هم با وجود سبعیّت پلیس با هماهنگی حزب حاکم عدالت و توسعه، بود.

روز یک مه، قریب به 200.000 نفر از مردم در میدان تاکسیم گردهم آمدند. تاکسیم پر از فعّالین اتحادیه های کارگری، دانشجویان، فعّالان، روشن فکران و مردم عادی بود. روز بزرگی بود و بزرگ ترین تجمّع در میدان شکل گرفت. به این موضوع می توان به عنوان پیام نهایی کارگران خطاب به دولت فعلی حزب عدالت و توسعه در پیش از آغاز اعتصاب عمومی 26 مه سال جاری، نگاه کرد.

اتحادیه های کارگری در حال تدارک برای اعتصاب عمومی 26 مه هست. این دوّمین اعتصاب عمومی بزرگ ترکیه در سال 2010 خواهد بود. نخستین اعتصاب عمومی در روز 4 فوریۀ 2010 بود. انتظار می رود که دوّمین اعتصاب عمومی، به مراتب مؤثرتر از اعتصاب قبلی در ماه فوریه باشد. این بار مردم می گویند که پروازها لغو خواهد شد، اتوبوس های عمومی دست از کار خواهند کشید، قطارها و کشتی ها حرکت نخواهند کرد. این یک اعتصاب عمومی واقعی خواهد بود.

این موضوع، نشان از آن است که طبقۀ کارگر ترکیه در حال سرعت گرفتن است. خوشبختانه نقطۀ شروع، اعتصاب عمومی 26 مه 2010 خواهد بود.

در این بین، در رسانه های بین المللی، در روزنامه هایی هم چون وال استریت ژورنال و فایننشال تایمز، مقالاتی وجود دارد که ادّعا می کند جنگ داخلی مسالمت آمیزی بین اسلام گرایان حاکم و نخبگان سکولار در جریان است. این وظیفۀ طبقۀ کارگر است که این جنگ بدون خشونت را به مبارزه ای میان بورژوازی و پرولتاریا تبدیل کند!

اکنون وقت آن است!

رفیقانه،

امضا: The Hook