Izbori u Grčkoj: potrebna nam je ujedinjena borba da bi porazili desnicu!

Rezultat nacionalnih izbora 21. maja doveo je do pobjede tradicionalne partije grčke vladajuće klase, Nove demokratije (ND), i poraza SIRIZE, glavne partije ljevice u posljednjoj deceniji.

[Source]

Ovo se dogodilo uprkos skandalu sa ilegalnim prisluškivanjem koji je dugo mučio režim ND, i nedavnom tragičnom iskakanju voza i iz šina u Tempiju u februaru (posljedica korupcije i lošeg upravljanja) koji je izazvao ogroman gnjev protiv vlade. Kako možemo objasniti ovaj ishod?

Sasvim je razumljivo da je nakon ovih izbora vladala frustracija među velikim dijelovima radnika i ljevice. Ipak, treba naglasiti da su, u krajnjoj liniji, izbori uvijek samo fragment društvene svijesti u datom trenutku.

Štaviše, neki od rezultata, posebno izuzetan uspon Komunističke partije (KKE), posebno među radničkom klasom, pokazuju polarizaciju i sve veću želju za istinskom ljevičarskom alternativom. Ovo nije vrijeme za pesimizam i samozadovoljstvo, već vrijeme za okupljanje lijevih snaga da odbiju prijetnju podle većinske vlade ND u junu!

Nema značajnih dobitaka za desnicu

Uprkos ekstremnom pesimizmu koji preovladava u nekim slojevima ljevice, ukupan procenat glasova za desničarske stranke i formacije nije značajno porastao u odnosu na prethodne izbore i iznosio je oko 49,83%. Na republičkim izborima 2019. ukupan procenat glasova za desnicu i ekstremnu desnicu iznosio je 48,46%, odnosno skoro isto. Štaviše, učinak desnice i ekstremne desnice bio je daleko slabiji među mladima i u radničkim sredinama.

Ekstremna desnica, ne računajući veoma mali procenat glasova (oko 1,5%) za oportunističke, antivakserske formacije (Junajt, Kinima 21, Ponovo slobodni) blago je povećala podršku sa oko 7,62% u 2019. na 8,66% u maju 2023.

Grčko rješenje, predvođeno demagogom Kirijakosom Velopulosom, poraslo je sa 3,7%, 209.000 glasova i 10 mjesta u 2019. godini, na 4,45%, 262.000 glasova i 16 mjesta. Ovaj porast duguje skoro isključivo oko 40.000 glasova koje je dobio od otvoreno fašističke (a sada ilegalne) Zlatne zore.

Ekstremno-desničarska vjerska partija Niki, sa 2,92% i 172.000 glasova, jedva je uspjela da uđe u parlament. Ovaj relativno snažan rezultat nastao je zahvaljujući aktivnoj podršci dijelova grčke desničarske, reakcionarne, pravoslavne crkve.

Ipak, opšta je ocjena da će ekstremna desnica i dalje biti nesposobna da igra nezavisnu ulogu unutar buržoaskog političkog tabora i da će ostati komplementarna snaga, uvijek korisna vladajućoj klasi za parlamentarnu podršku njenim vladajućim partijama.

Zašto je Nova demokratija pobijedila?

Nova demokratija je dobila 40,79% glasova, što je skoro 2,4 miliona glasova i 146 (od 300) mjesta u parlamentu (nadmašivši predviđanja anketara); u poređenju sa 39,8%, 2,25 miliona glasova i 158 mandata u 2019. (u to vrijeme je važeći izborni sistem davao bonus od 50 mjesta prvoj partiji).

Povećanje snaga ND za skoro 1% ne otkriva značajnu dobit za tradicionalnu partiju kapitala. Umjesto toga, ono prikazuje snažnu tendenciju da se sitnoburžoaski slojevi ponovo okupljaju oko ND. U 2019. ND je dobio procenat od 38,4% među frilenserima, dok je 21. maja dobio impresivnih 51,9%. Isti trend se vidi i kod farmera i rančera, među kojima je ND dobio jednako impresivnih 47,5%.

Pobjeda se dijelom može objasniti relativnom stabilizacijom grčke ekonomije u posljednjih nekoliko godina, iz krajnje očajnog položaja u kojem se nalazi od 2015. (kada je SIRIZA kapitulirala pred diktatima Trojke i sprovela drakonsku štednju koju zahtijeva EU), i odmah nakon pandemije COVID-19.

Dok je Grčka, zajedno sa drugim evropskim zemljama, takođe pogođena inflacijom, uticaj je donekle prigušen fiskalnim olakšanjima širom EU i jednokratnim državnim beneficijama. Ovo će svakako prouzrokovati intenziviranje krize u budućnosti, ali kratkoročno, ND je mogao da ukaže na stepen ekonomske stabilnosti.

Ova relativna stabilizacija ojačala je podršku ND-a među srednjom klasom, ali to je bila druga priča za radnike i omladinu. Među ovim slojevima, ND je dobio slabiji rezultat od svog nacionalnog procenta. Dobio je 31,5% među 18-24-godišnjacima; a u većinskim izbornim jedinicama radničke klase, kao što su B2 Zapadni sektor Atine i B Pirej, dobio je 34,46%, odnosno 37,46%.

Glavni izvor novih glasača za ND koji joj je donio marginalni porast nisu bili birači radničke klase sa ljevice, već konzervativni, stariji glasači desnog centra koji dolaze iz takozvanog saveza lijevog centra PASOK-KINAL, koji smatraju da je ND njihov prirodni politički dom. Prema izlaznim anketama, takvih glasača je bilo više od 60.000.

Opšti izborni rezultat ND je bliži, ne najvišim nivoima svih vremena, već nekim od najnižih procenata glasova u decenijama nakon pada diktature. Slično je broju glasova koje je ND dobila pod K. Karamanlisom kada je 2009. poražena od PASOK-a G. Papandreua (oko 2,3 miliona).

Uzroci kolapsa SIRIZE

Glavni fenomen koji je istaknut rezultatima izbora 21. maja bio je ogroman izborni poraz koji je pretrpjela SIRIZA, koja je dobila 20,07%, otprilike 1,182 miliona glasova i 71 mjesto u parlamentu. U 2019. godini dobila je 31,53%, 1,781 milion glasova i 86 mjesta. Osnovni uzrok ovog kolapsa je dugogodišnji pomak udesno i izdajnička politika rvođstva SIRIZE.

Bitno je naglasiti da je ova partija većinu svoje paljbe u predizbornoj kampanji usmjerila na korupciju i kriminal režima ND-a, umjesto da predstavi bilo kakav pozitivan program za zadovoljavanje potreba radnih ljudi. Ova strategija se pokazala potpuno neuspješnom, i na kraju je izdejstvovala da ND ne mora da odgovara za svoje zločine na biralištima.

SIRIZA je izgubila značajan dio glasova sa svoje desne strane. PASOK-KINAL je dobio 136.000 glasova od SIRIZE, Grčko rješenje 52.000 i ND 48.000. Međutim, dok potpuni rezultati izlaznih anketa još nisu objavljeni, s obzirom da je SIRIZA izgubila ukupno 600.000 glasova, čini se da je glavna tendencija njenog gubitka bila više ljevičarskih, a manje antiestablišmentskih partija (Kurs slobode, Koalicija za zbacivanje s vlasti, Antarsija itd.).

Takođe je bitno da je SIRIZA izgubila 74.840 glasova u korist KKE, a 58.780 u korist MeRA25 Janisa Varufakisa. Štaviše, s obzirom na to da je SIRIZA pretrpjela najveće gubitke od bilo koje partije u cjelini, vjerovatno je bila odgovorna za većinu od 50.000 nevažećih i praznih glasačkih listića ubačenih u poređenju sa 2019. godinom.

Gubici SIRIZE su uglavnom dolazili od radničke klase. U gore pomenutim B2 Zapadnom sektoru Atine i B Pireju, SIRIZA je pala sa 38,6 na 22,71%, odnosno sa 38,22 na 20,75%. Ovi rezultati jasno pokazuju veliki neuspjeh vođstva SIRIZE da ubijedi radnike da njen program predstavlja njihove interese, ali i još veće nepovjerenje radnika prema vođstvu koje ih je mnogo puta prevarilo i izdalo tokom proteklih godina.

SIRIZA je takođe pretrpjela velike gubitke među sitnom buržoazijom, spustivši se sa 22,6% na 18,7% među frilenserima i na 13% (manje od PASOK-KINALA) među poljoprivrednicima i rančerima.

Ovi rezultati otkrivaju potpunu propast strategije vođstva da zauzme „sredinu“ i cilja na „srednju klasu“, u ime čega se već osam godina razvodnjavaju preostali ljevičarski elementi partijskog programa, a vrata širom otvorena karijeristima iz starog PASOK-a Simitisa i DIMARA Kuvelisa. Čak su i zvaničnici ND Karamanlisa bili dobrodošli, kao što je njen stari predstavnik vlade Antonaros.

„Okretanje ka sredini“ ne samo da je otuđio radnike glasače, već nije uspjelo da zadrži desetine hiljada sitnih buržuja, koji su na desnoj strani, u ND, i uglavnom u PASOK-KINALU, pronašli autentičniji izraz.

Jedina kategorija birača u kojoj je SIRIZA pokazala porast su mladi od 18 do 24 godine, među kojima su osvojili 28,8% glasova u odnosu na 25,6% 2019. godine, kao dio opšteg trenda odlaska mladih ulijevo. Ostavljajući to po strani, osim ako radikalno ne promijeni kurs, SIRIZA će se suočiti sa perspektivom smanjenja izborne podrške slično kao što je bio slučaj sa PASOK-om u „eri memoranduma“.

Razlog za porast izborne podrške za PASOK-KINAL

PASOK-KINAL pod Nikosom Andrulakisom osvojio je 11,46% glasova, dobivši skoro 675.000 glasova i 41 mjesto; naspram procenta od 8,10%, skoro 457.000 glasova i 22 mjesta u 2019. Ovaj izborni uspon trijumfalno je dočekan od strane vođstva PASOK-KINAL-a i vladajuće klase, koji zajedno prikazuju ovu partiju kao snagu u usponu, spremnu da povrati izborni uticaj koji je izgubio tokom prethodne decenije dominacije SIRIZE.

Međutim, uspon SIRIZE bio je zasnovan na kolapsu PASOK-ovog uticaja među radničkom klasom i omladinom. Rezultati od 21. maja pokazuju da PASOK-KINAL i dalje ima slab uticaj na radničku klasu i mlade ljude, primajući znatno manji udio glasova među ovim slojevima od svog nacionalnog procenta.

U zapadnom sektoru B2 u Atini i B Pireju, PASOK-KINAL je zauzeo ne samo mjesto iza SIRIZE već i KKE, sa samo 8,80 odnosno 7,41%. Uopšteno govoreći, „jezgro“ birača PASOK-KINAL-a čine sitnoburžujski slojevi iz gradova i sela, a najveći procenat je u provincijskim gradovima.

Primjetno je da je u svim regionima četiri od pet najvećih gradova u zemlji (Atina, Solun, Patra, Pirej), PASOK-KINAL ne samo da je podbacio u odnosu na nacionalni rezultat, već je u svim osim u jednom regionu dobio samo jednocifreni procenat! Uticaj PASOK-KINAL-a među starosnom grupom od 18 do 24 godine iznosi 10,5%.

Glavni razlog uspona PASOK-KINAL-a, kako pokazuju izlazne ankete, bilo je uzimanje 162.000 glasova od SIRIZE. Zanimljivo, za PASOK-KINAL je glasalo 37,2% svih birača koji se izjašnjavaju kao ljevičari ili lijevi centar! Ovo odražava veoma duboke korijene koje je stari, tradicionalni PASOK imao u grčkom društvu i u svijesti posebno starijih, konzervativnijih slojeva radničke klase.

Imajući to u vidu, izborna kampanja PASOK-KINAL-a takođe je smanjila glasove za SIRIZU pomjerajući se lijevo, barem u retorici. Njihova izborna kampanja bila je prilično agresivna prema vladi ND (stavljajuć prisluškivanje u prvi plan svoje kampanje), a uključivala je i neke reforme u svom programu, kao što je izgradnja 150.000 kuća za nove parove, „odmrzavanje“ trogodišnjeg perioda za povećanje zarada radnika, ukidanje odredaba posljednjeg ND zakona o radnom vremenu i otpuštanju, povećanje plata državnim službenicima, smanjenje PDV-a na osnovne životne namirnice i artikle za ličnu njegu, ukidanje PDV-a na osnovne životne namirnice, popunjavanje svih upražnjenih radnih mjesta u zdravstvu stalnim zapošljavanjem, vraćanje EKAS-a (Subvencija socijalne solidarnosti za penzionere) za 350.000 penzionera sa niskim primanjem i izgradnja novih studentskih domova.

Imajući to u vidu, važno je napomenuti da je, sa istorijske tačke gledišta, PASOK-KINAL pao za oko 70.000 glasova, čak i od rezultata koji je PASOK postigao pod Ev. Venizelosom u svom izbornom porazu od SIRIZE u junu 2012. Ova uzlazna putanja je još uvijek slaba.

Uspon KKE pokazuje revolucionarni potencijal

U međuvremenu, Komunistička partija Grčke (KKE) ostvarila je značajno povećanje svojih snaga, sa 7,23% glasova, osvojivši oko 426.000 glasova i 26 mjesta. U 2019. godini dobila je 5,3%, 299.500 glasova i 15 mjesta. Porast partijskog udjela bio je još veći u izbornim jedinicama sa većom radničkom populacijom. U svim izbornim jedinicama Atine i Pireja sada je treća partija, prestigavši PASOK-KINAL.

Ovo povećanje procenta i glasova za KKE najsnažniji je odgovor ekstremnim pesimistima unutar ljevice koji su preplavili društvene mreže od objavljivanja izbornih rezultata. To je povratak na visoku poziciju koju je ova partija postigla na izborima u maju 2012. godine, kada je klasna borba takođe bila veoma intenzivna.

Ovo jačanje izbornog uticaja partije uopšteno otkriva veliki objektivni potencijal koji danas postoji za promjenu odnosa moći između SIRIZE i KKE među radničkom klasom. Takođe postoji potencijal za promjenu u odnosu snaga unutar KKE-ovih redova između onih koji podržavaju reformizam i onih koji brane komunizam.

U svakom slučaju, ovaj uspon je još uvijek neadekvatan i zahtjeva što prije ispravljanje svih reformističkih grešaka u političkoj liniji partije. Neuspjeh da se isprave ove greške će potkopati zamah stečen 21. maja: kao što smo ranije vidjeli u kolapsu glasova KKE između maja i juna 2012.

Kao što se vidjelo u masovnom pokretu poslije željezničke nesreće u Tempiju, nalazimo se na početku novog perioda militantnog buđenja radnih masa.

U ovoj situaciji, KKE će imati nove velike mogućnosti da razvije svoj uticaj i biće pozvana da dokaže da je naučila potrebne lekcije iz svog neuspjeha da se razvije tokom prethodnog perioda masovnih borbi. Ali za to je potreban revolucionarni komunistički program koji će podstaći radnike i omladinu.

Poraz za MERA25

21. maja, MERA25 se suočila sa ozbiljnim porazom. Sa 3,44%, oko 195.000 glasova i devet mjesta u 2019., ova partija je pala na 2,62%, oko 154.000 glasova i nije uspjela da uđe u parlament.

Ovim rezultatom, MERA25 je platila cijenu svog neuspjeha da postane partija sa stvarnim, živim vezama sa radničkom klasom i omladinom. Osnovne ideje sa kojima je njeno vođstvo, na čelu sa Janisom Varufakisom, nastojalo da izgradi MERA25, kao što smo često naglašavali, organski su nesposobne da stvore održivu, masovnu ljevičarsku partiju.

Potraga za političkim rješenjima radikalizovanih dijelova radničke klase i omladine poslije izdaje ljeta 2015. izazvala je izvjesno interesovanje za MERA25. Međutim, oni na kraju nisu bili uvjereni da može doći do raskida sa kapitalističkom oligarhijom bez odgovarajućeg raskida sa kapitalizmom. Shvatili su da nejasni pozivi na „prekid“ tehničkih manevara unutar postojećeg sistema ne mogu zamijeniti revolucionarni socijalistički program.

Vladajuća klasa je zadala partiji državni udar tako što je raspirivala histeriju oko ekonomskog programa postavljenog u njenom „Dimitra planu“. Umjesto da vođstvo MERA25 „podigne rukavicu“, krene u ofanzivu sa radikalnom kampanjom koja bi razotkrila bankare i stavila ih u defanzivu, oni su (a posebno Varufakis) djelovali kao osramoćeni apologeti. Sve je to zapečatilo njihovu sudbinu.

„Jednostavan PR“, smanjenje apstinencije i omladina iz Tempija

Izbori su održani po izbornom sistemu, koji je zakonski propisala vlada SIRIZA-ANEL, i lažno predstavljenim kao „jednostavnom proporcionalnom zastupljenošću“. Cenzus od 3% za ulazak u parlament značio je da 16% biračkog tijela nema zastupljenost u parlamentu, što odgovara 48 poslaničkih mjesta!

Ukidanje ovog nedemokratskog sistema i njegova zamjena istinskom proporcionalnom zastupljenošću mora biti jedan od osnovnih demokratskih zahtjeva radničkog pokreta i ljevice.

Neizlaznost na izborima smanjena je sa 42,22% na 39,06%. To znači da je na izborima 21. maja izašlo oko 290.000 birača više u odnosu na 2019. Na osnovu predizbornih anketa i opšte atmosfere u društvu nakon Tempi pokreta, može se pretpostaviti da je to u velikoj mjeri posljedica visokog učešća mladih.

Spremnost ove generacije da masovno stupi na političku scenu opasan je razvoj događaja za vladajuću klasu. Na osnovu podataka objavljenih za birače od 17 do 24 godine, čini se da je daleko najveći dio podržao ljevičarske partije (SIRIZA, KKE, MERA25 i manje grupe).

Udio glasova KKE među mladima porastao je sa 4,3% na 6,4%. Iako pozitivan, ovaj skromni rast takođe podstiče potrebu za još ubjedljivijom intervencijom među mladima.

Bitka 25. juna je ključna

Pobjeda Nove demokratije 21. maja izazvala je veliku euforiju među kapitalistima. Ovo se ogleda u javnoj objavi ND-a o njihovim arogantnim ciljevima za nove nacionalne izbore 25. juna. To uključuje ne samo pobjedu sa velikom razlikom, već i onemogućavanje svake šanse KKE da sustigne PASOK-KINAL, obnavljanje starog dvopartijskog političkog sistema i izbacivanje SIRIZE kao druge partije.

Radnici shvataju da je većinsku vladu ND izuzetno teško spriječiti pošto se sljedeći krug izbora održava za samo mjesec dana i bez lijevog vođstva koje predstavlja program koji može značajno da poboljša njihove živote.. Oni shvataju da će takva vlada intenzivirati napade na uslove radničke klase, kao i zalaganje za reakcionarne ustavne promjene. Ove ustavne promjene bile bi neophodne da bi se progurali veliki napadi, koje je ND dugo priželjkivao, kao što je osnivanje privatnih univerziteta i dalja privatizacija zdravstvene zaštite.

Prema sadašnjim pravilima za reviziju ustava, u slučaju da u narednom parlamentu bude većina od 180 poslanika (od ukupno 300 poslanika) za prvu partiju, za članove koje vlada predloži za reviziju će biti dovoljna samo prosta većina od 151 poslanika.

Štaviše, prema izbornom sistemu koji će se primjenjivati na izborima 25. juna, partija koja bude prva sa udjelom od 40,4% (tj. 0,4% manje od onoga što je ND dobila 21. maja), osvojiće većinu. Za svaki poen povećanja procenta glasova koji idu partijama van parlamenta, snižava se cenzus za većinu za prvu partiju.

Još jedna velika pobjeda ND u roku od samo mjesec dana izložila bi radničku klasu žestokim napadima novoohrabrene ND vlade. Zato ovoj izbornoj borbi ne možemo pristupiti sa rutinskim stavom. Za to se moraju boriti sve snage radničke klase, ujedinjene borbenim duhom i klasnom solidarnošću. Sa ove tačke gledišta, ništa nije štetnije od otrova pesimizma i skepticizma koji šire bankrotirani reformistički lideri – koji su odgovorni za sadašnju situaciju – da okrive grčke radnike za sopstvenu slabost i kukavičluk.

Mi kažemo: neophodna je ujedinjena borba kako bi se spriječila većinska desničarska ND vlada da konsoliduje desničarsku vlast. Ako se sjeme ujedinjene borbe sada posadi, čak i najgori uticaj moguće pobjede ND 25. juna biće potkopan.

Međutim, ono što leži na putu ujedinjene borbe jeste kukavičluk vođstva SIRIZE, koje izvlači sve pogrešne pouke iz majskih izbornih rezultata; kao i sektaški stav vođstva KKE, koje sada misli da će automatski rasti na neuspjehu SIRIZE.

Tačno je, odnos snaga unutar ljevice se pomjera u korist KKE, jer veći sloj radnika i omladine traži militantni izlaz iz ćorsokaka. Vođstvo SIRIZE mora biti izazvano. Vođstvo KKE mora da preuzme inicijativu u borbi protiv desnice predlažući ujedinjeni front ljevice za izbore 25. juna i dalje.

Kažemo: ne pesimizmu! Stop pomjeranju društva udesno! Nova demokratija je pobijedila okupljanjem i neznatnim povećanjem postojećih snaga. Ukupna podrška desničarskim partijama u društvu je u suštini ista kao 2019. godine, a i samo jedna četvrtina birača je glasala za ND.

Moramo se zapitati: kako se može postići jedinstvo kada su vođstva ljevičarskih organizacija tako duboko podijeljena? Samo u toku borbe, mobilizacijom omladine i radničke klase protiv prijetnje većinske desničarske vlade ND, kao što su pokazale masovne mobilizacije izazvane željezničkom nesrećom u Tempiju.

Ujedinjeni radnički front borbe protiv desnice, koji čine SIRIZA, KKE, MERA25 i druge manje ljevičarske partije, mora se organizovati na osnovu kampanje za osudu reakcionarnih napada koje spremaju kapitalisti i moguća većinska vlada ND. Ni jedan glas radničke klase, sirotinje i omladine ne smije otići desnici!

Štaviše, treba konstantno isticati i osuđivati trulu ulogu medija, koje kontroliše oligarhija.

I iznad svega, mora postojati čvrsta posvećenost formiranju vlade široke ljevice, ukidanju reakcionarnog zakonodavstva i zakona protiv rada koje je uvela ND. Ovo je prvi korak ka širokoj diskusiji unutar radničkog i omladinskog pokreta o jasnom antikapitalističkom programu.

KKE mora da preuzme inicijativu u borbi protiv desnice, promovisanjem velikog Radničkog ujedinjenog fronta. Samo borba za socijalizam može garantovati bolju budućnost grčke radničke klase. Hajde da ovu diskusiju vodimo na otvorenom, a ne iza zatvorenih vrata.

Jedino političko rješenje je borba za izbor radničke vlade koja će sprovoditi socijalistički program!