◼️ ရာသီဥတု ေျပာင္းလဲျခင္းအတြက္မဟုတ္၊ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ◼️

အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ရာသီဥတုသပိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ကမၻာနဲ႔အ၀ွမ္း ေတာ္လွန္ေရးဒီေရလိႈင္းေတြ တလွိမ့္ လွိမ့္တက္လာတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကတင္၊ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈရက္ေတြအတြင္း ႏိုင္ငံေပါင္း တရာေက်ာ္က သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူငယ္ေတြဟာ စာသင္ေက်ာင္းပရ၀ုဏ္ရဲ႕ အျပင္ကိုထြက္လာၾကၿပီး အနာဂတ္အတြက္ ေသာၾကာေန႔ တိုက္ပြဲေတြ (‘Fridays for Future’ protests) မွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္၊ ရာသီဥတု ကပ္ေဘးကို ဆန္႔ က်င္တိုက္ဖ်က္ဖို႔ရာ လုပ္စရာရွိတာေတြ ခ်က္ခ်င္းလုပ္ၾကဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။

[Source]

လမ္းမေပၚကို ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ထြက္လာၾကၿပီး လမ္းမႀကီးေတြကို သိမ္းပိုက္ကာ ၿမိဳ႕ျပေတြကို ရပ္ဆိုင္းသြားေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့ ဒီလူထုလႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ (ေရေပၚဆီ) ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာ ဒီျပသနာေတြကို မျဖစ္မေန ထိုင္ေဆြးေႏြးရေတာ့တယ္၊ လစ္လ်ဴရႈထားလို႔ မရေတာ့တဲ့ အေျခဆိုက္လာတယ္။

ဒါ့အျပင္ ဒီလူထုလႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြမွာ ယံုၾကည္မႈေတြ၊ အင္အားေတြ၊ ဦးတည္ခ်က္ ေတြ အျပည့္ရွိလာတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈထဲပါလာသူေတြအဖို႔ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔၊ ရဲေသြးရဲမာန္အျပည့္ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ျခင္းဟာ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ျဖစ္လာတယ္၊ ျခြင္းခ်က္ကိစၥမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ “သပိတ္” ဆိုတဲ့ စကားလံုး ဟာ လူငယ္ထုရဲ႕ စိတ္ထဲ အခိုင္အမာ အျမစ္တြယ္ထားၿပီ။ ဒီလူထုလႈပ္ရွားမႈေတြက ထုတ္ႏႈတ္ရရွိလိုက္တဲ့ သင္ ခန္းစာကေတာ့ ရွင္းတယ္။ တစံုတရာကို လိုခ်င္ရင္ စုစည္း၊ တိုက္ပြဲ၀င္မွရမယ္ ဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔သင္ခန္းစာ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ဆြီဒင္ႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသူေလး ဂရီတ သန္းဘတ္ရဲ႕ အပတ္စဥ္ ဆႏၵျပမႈေတြကေန စတင္လာတဲ့ လႈပ္ရွားမႈဟာ တကမၻာလံုးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ လူ ငယ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြက ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈနယ္ပယ္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာၾကၿပီး “စနစ္ေျပာင္းလဲေရး၊ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲေရး မဟုတ္” လို႔ ဟစ္ေၾကြး ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။

အေရးေပၚ လုပ္ေဆာင္မႈ လိုအပ္ေနတာ ရွင္းပါတယ္။ (ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္) ထုတ္လႊတ္မႈ၊ ေလထုညစ္ညမ္း မႈကို တဟုန္ထိုး ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ဖို႔ မလြဲမေသြလုပ္ရမယ္။ ေရကာတာႀကီးေတြ ေဆာက္လုပ္တာ၊ သစ္ေတာေတြ ထိန္းသိမ္း က်ယ္ျပန္႔လာေအာင္လုပ္တာ၊ စတဲ့ ရာသီဥတု ကပ္ေဘးအႏၱရာယ္ ေလွ်ာ့ခ်ေရးလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ မျဖစ္မေန ျပဳလုပ္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းရွင္လူတန္းစားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကေတာ့ လိုအပ္ေနတဲ့ ရယ္ဒီကယ္ အေျပာင္းအလဲေတြကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း လံုး၀ လံုး၀ မရွိဘူး။

ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ ျပသနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈ လိုအပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းရွင္အစိုးရ ေတြကေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕က “ရာသီဥတု အေရးေပၚအေျခအေန” လို႔ အာေပါင္အာ ရင္း သန္သန္ ေျပာထားၾကတယ္။ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္လုပ္ငန္းစုေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ ပါးစပ္က ႀကံဳး၀ါးလိုက္တဲ့ ဒီစကားဟာ အႏွစ္မဲ့ဗလာခ်ီစကားစုသက္သက္သာ ျဖစ္ေတာ့တယ္။ အ ဆံုးမွာေတာ့ အရင္းရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အဆံုးအျဖတ္တကယ္ျပဳႏိုင္တာ အဲဒီႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မဟုတ္။ လူ သားတရပ္လံုးနဲ႔ ငါတို႔ကမၻာၿဂိဳဟ္တခုလံုးရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ေဈးကြက္ရဲ႕ “မျမင္ရေသာလက္” ဆိုတာႀကီး ျပဳသမွ် ႏုေနရတယ္။

သိပၸံပညာရွင္ေတြကို ေခ်ာင္ထိုးထားေၾကာင္း ဂရီတ သန္းဘတ္က ေထာက္ျပခဲ့တယ္၊ အစိုးရေတြအေနနဲ႔ သိပၸံ နည္းက် အေထာက္အထားေတြ၊ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို လိုက္နာၾကဖို႔ ေတာင္းဆိုထားတယ္။ အလားတူပဲ၊ Extinction Rebellion လႈပ္ရွားမႈက တက္ၾကြသူေတြကလည္း (ဥတုကပ္ေဘးအေၾကာင္း) လူအမ်ား သိရွိမႈ ပို မ်ားလာေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္၊ အလြန္ျမင္သာတဲ့ တိုက္ရိုက္လႈပ္ရွားမႈေတြကေနတဆင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြကို ယံုၾကည္လာေအာင္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ အရင္းရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ကိုယ္က်င့္တရားရႈေထာင့္က ေန တရားျပ စည္းရံုးလို႔ ရမွာမဟုတ္သလို၊ ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္ေတြကိုင္ၿပီး တိုက္တြန္းလို႔လည္း ရမွာ မ ဟုတ္ဘူး။ အဆံုးမွာေတာ့ အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္က လူထုနဲ႔ကင္းကြာေနတဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစားက ကမၻာေျမ ကို ကာကြယ္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနလို႔ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ က်န္တဲ့ လူသားတရပ္လံုး ေၾကမြပ်က္သုဥ္းသြားခ်င္ သြားပါေစ၊ (ေသြးစုပ္သူ) အဲဒီ ေရေပၚဆီလူတန္းစားအဖို႔ အျမတ္ မ်ားႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ားရေရးသာ ပဓာနျဖစ္ေန တယ္။

ေကာ္ပေရးရွင္းေတြ (လက္၀ါႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ)ဟာ ကုန္က်စရိတ္ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔၊ ၿပိဳင္ဘက္ကို အလဲထိုးဖို႔၊ ေဈးကြက္အသစ္ေတြ ေမာင္ပိုင္စီးထားဖို႔နဲ႔ အျမတ္အစြန္း မ်ားႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ားရဖို႔ လိုအပ္လာရင္ ဘယ္စဥ္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကိုမွ လိုက္နာေနမွာမဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ အလြယ္လမ္း၊ ျဖတ္ လမ္း၊ အကုန္အက်နည္းမယ့္လမ္းေတြကို လိုက္ၾကမွာပဲ။

အရင္းရွင္လူတန္းစားကိုယ္စားလွယ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကေတာ့ သူတို႔သခင္ အရင္းရွင္လူတန္းစားရဲ႕ (ကမၻာ) ဖ်က္လုပ္ရပ္ကို တံု႔ျပန္ရင္ဆိုင္တာမ်ိဳး ဘာတခုမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔အႀကံျပဳႏိုင္တာကေတာ့ အမ်ားျပည္သူက ေငြ၀ိုင္းထည့္ၿပီး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈ ဒဏ္ခ်က္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသက္သာေအာင္ တေယာက္ခ်င္းစီက ၀ိုင္းႀကိဳးစားၾကဖို႔ ဆိုတာပဲ။

ဒီလိုစဥ္းစားရာက ထြက္လာတဲ့ ေျဖရွင္းနည္း အားလံုးဟာ ေဖာက္ျပန္ယိုယြင္းေနတယ္။ တကယ့္တကယ္က် ေတာ့ ဒီေျဖရွင္းနည္းဆိုတာေတြက ကမၻာ့အဖိႏွိပ္ခံလူထုကို အငတ္ခံ ေျခြတာေရးလုပ္ခိုင္းတဲ့ ‘greenwashing’ (အရင္းရွင္လူတန္းစားက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ေနေပမယ့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္း သိမ္းေရးလုပ္ေနဟန္ ထင္လာေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ မိႈင္းတိုက္ျခင္း) လုပ္နည္းတမ်ိဳးပဲ။ အရင္းရွင္လူတန္းစားနဲ႔ ပုပ္ပြ ေနတဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ ျပသနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ အလုပ္သမားလူတန္းစားနဲ႔ ဆင္းရဲသား အ ဖိႏွိပ္ခံ လူထုကို ရွိသမွ်ေလးနဲ႔ ေရာင့္ရဲၾက၊ ေျခြတာၾကပါလုိ႔ လွည့္ဖ်ားလိုက္ျခင္းပဲ။

အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ အဲဒီ လစ္ဘရယ္၊ တသီးပုဂၢလ ဆုေတာင္းသံဟာ တကယ့္ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဥပမာ၊ လတ္တေလာ ေလ့လာခ်က္တခုကို ကိုးကားေျပာရရင္ ဖန္လံုအိမ္ဓာတ္ေငြ႔ ထုတ္လႊတ္ျခင္းရဲ႕ ၇၀% ဟာ အရင္းရွင္လုပ္ငန္းႀကီး တရာ (ေက်ာက္ျဖစ္ေလာင္စာထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီး ေတြက အမ်ားစုပါ၀င္) ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာ။ ဒါကို ၾကည့္ရင္ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲလာျခင္းရဲ႕ လက္ သည္တရားခံကို ျမင္ေတြ႔ရမယ္။

ဒါကို တံု႔ျပန္ရင္ဆိုင္ဖို႔ အေမရိကန္က အလက္ဇန္းဒရီယ ေအာ္ကစီယို ေကာတက္(ဇ္)လို လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးသမား တခ်ိဳ႕က ‘Green New Deal’ ဆိုတာကို ေတာင္းဆိုလာၾကတယ္။ ထပ္ေက်ာ့အသံုးခ်လို႔ရတဲ့ စြမ္းအင္ေထာက္ ပံ့မႈေတြမွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြ တိုးလုပ္လာၿပီး သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းရာေရာက္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြ (green jobs) ဖန္တီးေပးျခင္းအားျဖင့္ ကာဗြန္ထုတ္လႊတ္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အစိုးရေတြကို ေတာင္းဆိုထားၾက တယ္။

ေ၀ေတ၀ါးတား ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ အရင္းရွင္စနစ္ကို ဇက္ႀကိဳးတပ္၊ စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ “ကိန္း” ဗ်ဴ ဟာ မ်ိဳးသာျဖစ္သြားတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ကို အဲ့သလို ဇက္ႀကိဳးတပ္လို႔ မရႏိုင္ဘူး၊ ယဥ္ပါးေအာင္လုပ္လို႔ မရ ႏိုင္ဘူး၊ ‘green’ (သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္း) ျဖစ္ေအာင္လုပ္လို႔ မရႏိုင္ဘူး။ အျမတ္အတြက္ထုတ္လုပ္ ျခင္းေပၚ အေျခတည္ထားတဲ့ ကုန္ထုတ္စီးပြားေရးျဖစ္ေနသေရြ႕ အစိုးရေတြကို ႀကိဳးကိုင္ေမာင္းႏွင္ေနတာ လက္ ၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္လုပ္ငန္းႀကီးေတြျဖစ္ေနဦးမယ္၊ အစိုးရေတြက အရင္းရွင္လူတန္းစားကို ဇက္ခြံ႔၊ ေမာင္းႏွင္ တာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာဘူး။

ငါတို႔ ကမၻာၿဂိဳဟ္ကို သတ္ေနတာ အရင္းရွင္စနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ထားရမယ္။ ဘယ္ ေတာ့မွ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ႏိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ မြတ္သိပ္မႈမ်ိဳးနဲ႔ အျမတ္ ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ေနတဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ေၾကာင့္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ၊ လူေနမႈဆိုင္ရာ အေျခအေနေတြ ေအာက္ထိထိုးဆိုက္ သြားေအာင္ နိမ့္က်သထက္နိမ့္က်လာရတယ္။ ဘယ္ဟာကို ထုတ္မယ္၊ ဘယ္လိုထုတ္မယ္ဆုိတာကို အျမတ္ ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ေနတဲ့ ေကာ္ပေရးရွင္းေတြ (လက္၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္လုပ္ငန္းေတြ) က အဆံုးအျဖတ္ျပဳေနတယ္။ စနစ္တက် စီမံထားခ်က္အရ လုပ္ေနျခင္းမဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ကုန္ထုတ္စီးပြားဘ၀ ကို ေဈးကြက္ရဲ႕ မင္းမဲ့ထင္ရာစိုင္းမႈ ေအာက္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ လႊတ္ပစ္ထားတယ္။

အျမတ္ရရွိေရးကာ ေမာင္းႏွင္အားျဖစ္ေနတယ္၊ ကုန္ထုတ္စီးပြား တိုးတက္ေရးက ေမာင္းႏွင္အားမဟုတ္ဘူး။ ဒါ ဟာ အရင္းခံျပသနာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ‘green’ လႈပ္ရွားမႈထဲက တခ်ိဳ႕ေျပာေနၾကတဲ့ “ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈသုည” ေတာင္းဆိုခ်က္၊ “ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရး” ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ ေဖာက္ျပန္ယိုယြင္းေနတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။ အရင္း ရွင္စနစ္ေအာက္ “ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈသုည” ဆိုတာ ဆုတ္ယုတ္မႈကပ္ပဲ။ ဒီကပ္ေဘးကို တကယ္ခံရမွာ အလုပ္သမားလူ တန္းစားနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ဆင္းရဲသား လူထုပဲ။ ထာ၀ရ ဆုတ္ယုတ္မႈ ေတာင္းဆိုခ်က္အတြက္ ဆင္ေျခေပး ျငင္းခ်က္ ထုတ္ျခင္းဟာ ထာ၀ရ အငတ္ခံေျခြတာေရးအတြက္ ဆင္ေျခေပး ျငင္းခ်က္ထုတ္ျခင္းပဲ။

ေရရွည္တည္တံ့တဲ့ ကုန္ထုတ္စီးပြားဘ၀ (လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္လာျခင္းဟာ ကမၻာၿဂိဳဟ္ကိုကာကြယ္ေရးနဲ႔ ၀ိေရာဓိျဖစ္မေနတဲ့ အေျခအေန) ကို ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ရာ ဒီမိုကေရစီနည္းက်၊ ဆင္ျခင္နည္းတက်၊ ဆိုရွယ္လစ္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး စီမံမႈအေပၚ အေျခတည္ထားေရးသာ တခုတည္းေသာ လမ္း ျဖစ္တယ္။

ပုဂၢလိက လက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ အရင္းရွင္လုပ္ငန္းစုႀကီးေတြဟာ ျပဳန္းတီးမႈ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္း က်င္ ထိခိုက္မႈေတြကို ဒလေဟာ ျဖစ္ေစတယ္။ ဒီလက္၀ါးႀကီးအုပ္ လုပ္ငန္းစုႀကီးေတြကို ပုဂၢလိက အရင္းရွင္ ေတြလက္ထဲက ျပန္သိမ္းယူၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး စီမံမႈေအာက္ ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ မၾကာခင္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာတင္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ၊ ကာဗြန္ထုတ္လႊတ္မႈေတြ ျဖတ္ေတာက္ပစ္ဖို႔ ေခတ္မီ ပတ္ ၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး ‘green’ နည္းပညာေတြကို အသံုးခ်လာႏိုင္မယ္။ ရုပ္ကမၻာကို ေရရွည္ တည္တံ့ေအာင္ လုပ္ေနစဥ္မွာပဲ လူသားတိုင္းအတြက္ အရည္အေသြးျပည့္၀တဲ့ စား၀တ္ေနေရးကို ျဖည့္တင္း ေပးရံုမကေသး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး စတာေတြကိုပါ ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားခြင့္ရေစမယ္။

အလုပ္သမားလူတန္းစားရဲ႕ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ စက္ရံုအတြင္းက အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ကၽြမ္းက်င္မႈကို အေကာင္းဆံုး သိပၸံပညာရွင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး လူ႔အစည္းအရံုး တရပ္လံုးရဲ႕ နည္းပညာပိုင္းတိုး တက္မႈ အစြမ္းအစေတြ၊ အရင္းအျမစ္ေတြကို လူသားတရပ္လံုး၊ ကမၻာၿဂိဳဟ္တခုလံုး အက်ိဳးအတြက္ အသံုးခ် ႏိုင္မယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ယိုယြင္းပ်က္စီးလာမႈကို စိုးရိမ္ပူပန္လာျခင္း၊ အစဥ္အလာ ႏိုင္ ငံေရးပါတီေတြကို လူထုက မယံုၾကည္ေတာ့ျခင္းေၾကာင့္ (ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး) ‘green’ ပါတီေတြကို ေထာက္ခံမႈ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ‘green’ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အေျခခံ အားျဖင့္ လစ္ဘရယ္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ လက္ရွိ (အရင္းရွင္) စနစ္တခုလံုးကို မဆန္႔က်င္ၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ဘယ္လိုမွ ေစ့စပ္မရေအာင္ ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ လူတန္းစားေတြအျဖစ္ ကြဲထြက္ေနေၾကာင္း မ ျမင္ႏိုင္တဲ့ လစ္ဘရယ္ေတြျဖစ္တယ္။

အရင္းရွင္စနစ္ဟာ ျပသနာရဲ႕ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္အရ လူတန္းစားအေျခခံ ရယ္ဒီကယ္ ေျပာင္း လဲမႈ အတြက္ ငါတို႔တိုက္ၾကရမယ္။ သေဘာက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ ရာသီဥတု သပိတ္တိုက္ပြဲေတြရဲ႕ ရယ္ဒီ ကယ္ဆန္မႈ၊ ရဲေသြးရဲမာန္ျပည့္၀မႈကို က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အလုပ္သမားလူတန္းစား တိုက္ပြဲနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပး ရမယ္၊ ရဲရင့္ျပတ္သားတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္အျမင္အေျခခံ ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ေပၚလစီေတြ ကိုင္စြဲၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေန ၾကတဲ့ အလုပ္သမားထု၊ လူငယ္ထုတို႔နဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ ရာသီဥတု သပိတ္တိုက္ပြဲေတြကို ခ်ိတ္ ဆက္ ေပါင္းစပ္ေပးရမယ္။

ဒီရႈေထာင့္အရၾကည့္ရင္ အခုလာမယ့္ စက္တင္ဘာ ၂၀ရက္ေန႔ကေန ၂၇ရက္ေန႔အတြင္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈရက္ေတြဟာ လူထုလႈပ္ရွားမႈအဖို႔ ေရွ႕ကို အေတာ္ေရာက္တဲ့ ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ ဂရီတ သန္းဘတ္ ဟာ ကမၻာတ၀ွမ္းက အလုပ္သမားထုအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားထုနဲ႔အတူ လက္တြဲၿပီး ကမၻာလံုးနဲ႔အ၀ွမ္း လမ္းေပၚ ထြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကဖို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆာ္ၾသထားတယ္။ တခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာေတာ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ က ဒီေဆာ္ၾသခ်က္ကို ေထာက္ခံထားၾကတယ္။ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ လူငယ္ေတြနဲ႔အတူ သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္ လို႔လည္း ကတိျပဳထားတယ္။

အလုပ္သမားလူတန္းစား လႈပ္ရွားမႈတရပ္လံုးအတြက္ ေနာက္ေျခလွမ္းကေတာ့ ဒါေတြကို နမူနာယူၿပီး ရာသီဥ တု သပိတ္တိုက္ပြဲေတြကို အင္တိုက္အားတိုက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ပဲ။ ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ငန္းစဥ္ ကိုင္ဆြဲခ်ီ တက္လာတဲ့ အလုပ္သမားလူတန္းစားရဲ႕ စုစည္းမႈအင္အားကို ဘယ္သူကမွ ရပ္တန္႔ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ မာ့(ခ္စ္)၀ါဒီေတြ အၿမဲေျပာေလ့ရွိသလိုပဲ အလုပ္သမားလူတန္းစား ခြင့္မျပဳရင္မီးသီးတလံုးေတာင္ မလင္းႏိုင္ဘူး၊ ဘီးတစင္းေတာင္ မလည္ပတ္ႏိုင္ဘူး။

အရင္းရွင္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ပစ္ၿပီး ဆိုရွယ္လစ္စနစ္နဲ႔ အစားထိုးႏိုင္မွသာ ကမၻာၿဂိဳဟ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ေတြကို ဒီ မိုကေရစီနည္းက် စီမံ အသံုးခ်ႏိုင္မယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးကို ဆိုရွယ္လစ္စနစ္အေျခခံ ေတာ္လွန္ေျပာင္း လဲပစ္မွသာ ကပ္ပါးေကာင္ လက္တဆုပ္စာအတြက္ အျမတ္ရေစမွာ မဟုတ္ဘဲ ရုပ္ကမၻာနဲ႔ လူအမ်ားစုလိုအပ္ ခ်က္ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႔ရမယ္။

ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ သိပၸံပညာရပ္နဲ႔ နည္းပညာက ရွိေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အရင္းရွင္စနစ္ ေအာက္မွာ ဒီစြမ္းအားစုေတြဟာ ရုပ္ကမၻာကို မကယ္တင္ဘဲ ဖ်က္စီးပစ္ေနတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္လား ဒါမွမ ဟုတ္ ႏိုင္ရာစား ဗိုလ္က်စနစ္လား။ ဒါဟာ ငါတို႔ေရြးရမယ့္ အနာဂတ္ပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးကို လိုအပ္ တယ္။

• စက္တင္ဘာ ရာသီဥတု သပိတ္ေတြအတြက္ အျပင္းအထန္ စည္းရံုးလံႈ႔ေဆာ္တိုက္ပြဲ၀င္ၾက
• ေက်ာင္းသားထုနဲ႔ အလုပ္သမားထု ေပါင္းစည္းတိုက္ပြဲ၀င္ၾက
• အရင္းရွင္စနစ္က ျပသနာရဲ႕ဇစ္ျမစ္၊ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္သာ အေျဖျဖစ္တယ္
• အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ မာ့(ခ္စ္)၀ါဒီ အင္အားစုနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၾက