Greek

Ανάλυση για τη σημασία και τις προοπτικές των επαναστατικών κινημάτων σε Νεπάλ, Ινδονησία αλλά και αυτά που προηγήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε Σρι Λάνκα, Κένυα και Μπαγκλαντές.

Οι διαδηλωτές στο Νεπάλ έβαλαν φωτιά στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο, στο Ανώτατο Δικαστήριο, στα γραφεία κομμάτων και στα σπίτια ανώτερων πολιτικών. Ο Πρωθυπουργός παραιτήθηκε, μαζί με πλήθος Υπουργών της κυβέρνησης. Ο στρατός φυγαδεύει πολιτικούς από τα σπίτια τους. Μετά από χρόνια αφόρητης φτώχειας, η νεολαία του Νεπάλ λέει «φτάνει πια».

Εκτός δραματικού απροόπτου, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μπαϊρού θα εκπέσει του αξιώματός του στις 8 Σεπτεμβρίου. Μόνο μια πολιτική αυτοκτονία των βουλευτών του Σοσιαλιστικού Κόμματος θα μπορούσε να σώσει αυτή τη βαθιά αντιδημοφιλή κυβέρνηση. Προς το παρόν, ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ και οι φίλοι του δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτή την κίνηση.

Αυτή την εβδομάδα, το Ισραήλ συγκλονίστηκε από μια «πανεθνική ημέρα διακοπής» αφότου ο Νετανιάχου ανακοίνωσε την κατάκτηση και κατοχή της Γάζας, υπογράφοντας ουσιαστικά τα εντάλματα θανάτου των υπολοίπων ομήρων.

Από την κατάρρευση του στεγάστρου που σκότωσε 16 ανθρώπους τον περασμένο Νοέμβριο, η Σερβία έχει βιώσει μαζικές κινητοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης στην ιστορία της χώρας στις 15 Μαρτίου. Αυτές συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αλλά ακόμα δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα. Η υπομονή έχει εξαντληθεί. Αντί για δικαιοσύνη, το καθεστώς αντιμετώπισε τις μάζες με διαρκή βία που έχει φουντώσει την οργή της σερβικής εργατικής τάξης.

Τα νέα από την Αλάσκα προκάλεσαν σοκ σε κάθε πρωτεύουσα της Ευρώπης. Αναφέρομαι, φυσικά, όχι σε απλούς πολίτες, αλλά σε εκείνη την ειδική ελίτ σοφών ανδρών και γυναικών που τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται ηγέτες μας. Το επίπεδο προπαγάνδας που εκπέμπουν τα μέσα ενημέρωσης ξεπερνά οτιδήποτε έχω δει ποτέ – ή προσδοκώ να δω.

Η απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων της Λαϊκής Επιτροπής Δράσης στο Γκιλγκίτ-Μπαλτιστάν και η ανάγκη συνέχισης του αγώνα για δικαιοσύνη και αξιοπρεπή ζωή.

Στις 25 Ιουνίου, η νεολαία βγήκε στους δρόμους της Κένυας. Ένα χρόνο μετά τη μέρα της μάχης ενάντια στον Οικονομικό Νόμο του Ρούτο του 2024 που είχε ως αποκορύφωμα εντυπωσιακές σκηνές της νεολαίας να καταλαμβάνει το κοινοβούλιο, η γενιά Ζ κινητοποιείται ξανά. Το κίνημα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε. Αλλά αυτή τη φορά η διάθεση είναι μαχητικότερη.

Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου της 6ης και 7ης Ιουνίου, το Λος Άντζελες βρέθηκε στο στόχαστρο μιας συντονισμένης σειράς επιδρομών από την Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE). Ομοσπονδιακοί πράκτορες με στρατιωτικό εξοπλισμό, οπλισμένοι με αυτόματα τουφέκια και εκτοξευτήρες δακρυγόνων, έδρασαν με τη συνδρομή της Αστυνομίας του Λος Άντζελες (LAPD). Δεκάδες αστυνομικοί εισέβαλαν σε χώρους εργασίας σε εργατογειτονιές με υψηλό ποσοστό μεταναστών στο κέντρο και την ανατολική πλευρά της πόλης, συλλαμβάνοντας τουλάχιστον 44 άτομα.

Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής (RCI) καταδικάζει απερίφραστα τη σύλληψη, από την πακιστανική αστυνομία, των ηγετικών στελεχών της Λαϊκής Επιτροπής Δράσης του Γκιλγκίτ-Μπαλτιστάν (Awaami Action Committee Gilgit Baltistan, AAC-GB) και του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος (Inqalabi Communist Party, πακιστανικό τμήμα της RCI). Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους συλληφθέντες συντρόφους, που διώκονται επειδή αντιστέκονται στη λεηλασία της γης και των φυσικών πόρων της περιοχής από τους καπιταλιστές και τους ιμπεριαλιστές. Καλούμε το εργατικό κίνημα διεθνώς και όλους τους αναγνώστες μας να αντιδράσουν ενάντια σε αυτήν την ακραία κίνηση καταστολής.

Ανάλυση των πραγματικών αιτίων που βρίσκονται πίσω από την όξυνση της σύγκρουσης Ινδίας–Πακιστάν. Γράφει ο Άνταμ Παλ, ηγετικό στέλεχος του πακιστανικού τμήματος της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Μια εξαιρετική ανάλυση της Ελένα Μπίμπεριτς, ηγετικού στελέχους του γιουγκοσλάβικου τμήματος της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς, για τις σπουδαίες εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες βδομάδες στη Σερβία.