Κίνα: διαμαρτυρίες και μια πυριτιδαποθήκη γεμάτη οργή

Μόλις ένα μήνα μετά το πομπώδες 20ό Συνέδριο του ΚΚΚ (Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας), η οργή από τα κάτω αρχίζει να βγαίνει εκρηκτικά στην επιφάνεια. Την περασμένη εβδομάδα, το γιγάντιο εργοστάσιο της Foxconn στο Ζενγκζού της Χενάν έγινε πεδίο μιας βίαιης αντιπαράθεσης μεταξύ εργατών και αστυνομίας για κλοπή μισθών από τη διοίκηση, και τις τελευταίες δύο ημέρες, μεγάλες και βίαιες διαμαρτυρίες έχουν αναφερθεί σε πολλές μεγάλες πόλεις, ενάντια στα δρακόντεια μέτρα των λοκντάουν του καθεστώτος, που αποτελούν πλέον κομβικό σημείο για μια εκτεταμένη δυσαρέσκεια. Όπως έχουμε προβλέψει εδώ και καιρό, η βαθιά κρίση του κινεζικού καπιταλισμού αρχίζει να ωθεί τις μάζες σε δράση.

[Source]

Οι εργάτες στο εργοστάσιο της Foxconn στη Ζενγκζού της Χενάν ήταν οι πρώτοι που κινητοποιήθηκαν. Σε αυτό το μεγα-εργοστάσιο συναρμολογείται το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής της Foxconn, της παραγωγού του 70% των iPhone παγκοσμίως. Γι’ αυτήν την «παραγωγή-μαμούθ», το γιγάντιο εργοστάσιο στεγάζει πάνω από 130.000 εργάτες, οι οποίοι ζουν σε χώρους του εργοστασίου.

Το εργοστάσιο, το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Εργατική Πρωτοπορία» από τις Ομοσπονδίες Κινεζικών Συνδικάτων του καθεστώτος του ΚΚΚ το 2021, είναι στην πραγματικότητα μια βάναυσα εκμεταλλευτική κόλαση για τους εργάτες του. Στα τέλη Οκτωβρίου, δεκάδες χιλιάδες εργάτες εγκατέλειψαν το εργοστάσιο με τα πόδια, φοβούμενοι ότι ο χώρος θα υποστεί σκληρό λοκντάουν, ως αποτέλεσμα μιας έξαρσης κρουσμάτων COVID-19 που η επικίνδυνη απουσία μέτρων προστασίας από τη διοίκηση επέτρεψε να υπάρξει. Τώρα, οι εργαζόμενοι στο ίδιο εργοστάσιο ξεσηκώνονται ενάντια σε μια ξεκάθαρη υπόθεση κλοπής μισθών.

Οι εργάτες είχαν υπογράψει συμβόλαια που υπόσχονταν μπόνους 3.000 γούαν (416,77 δολάρια) για 30 μέρες δουλειάς, και επιπρόσθετα ακόμα 3.000 γουάν για ακόμα 30 μέρες. Όμως σύντομα, πολλοί ανακάλυψαν ότι η Foxconn είχε αλλάξει τις ημερομηνίες έτσι ώστε κανένας εργαζόμενος δεν θα έπαιρνε το πρώτο του μπόνους παρά μόνο πολύ μετά από 60 μέρες δουλειάς. Πολλοί εργάτες εξοργίστηκαν, αφού μάζευαν χρήματα για τις διακοπές του Σεληνιακού Νέου Έτους στις αρχές του 2023.

Στις 22 Νοεμβρίου, εξοργισμένοι εργάτες συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη κλοπή από τη διοίκηση. Ήρθαν αντιμέτωποι με την βία των δυνάμεων ασφαλείας του εργοστασίου, στην οποία ανταποκρίθηκαν με μια γενναία αντεπίθεση. Καθώς το προσωπικό ασφαλείας του εργοστασίου ήταν ανήμπορο να τους αντιμετωπίσει, οι τοπικές αρχές του ΚΚΚ έστειλαν την αστυνομία στο εργοστάσιο για να συμμετέχει στην καταστολή.

Αλλά ήταν τέτοια η κλίμακα και η ένταση της διαμαρτυρίας των εργατών, που η κυβέρνηση της Χενάν έπρεπε να κινητοποιήσει πάνω από 20 αστυνομικές κλούβες από τις κοντινές πόλεις Luoyuang, Kaifeng, Zhumadian, και Xuchang.

Παρόλα αυτά, οι εργάτες συνέχισαν να αψηφούν τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες ήταν εξοπλισμένες με ασπίδες, δακρυγόνα και κανόνια νερού. Ακόμα και αφού στάλθηκαν εκ νέου αστυνομικές ενισχύσεις, οι διαμάχες συνεχίστηκαν σε όλο το εργοστάσιο. Στο τέλος η διοίκηση του εργοστασίου υποχώρησε και υποσχέθηκε να δώσει 10.000 γουάν για κάθε εργαζόμενο ο οποίος ήταν πρόθυμος να αποχωρήσει αμέσως από τις εγκαταστάσεις.

Τα νέα γι’ αυτόν τον αγώνα μαθεύτηκαν γρήγορα σε όλη την Κίνα. Η κινητοποίηση των εργατών της Foxconn έδειξε ότι είναι δυνατό να αγωνιστεί κανείς, αψηφώντας το καθεστώς, και να κερδίσει παραχωρήσεις. Αυτό έχει εμπνεύσει ένα πλατύτερο στρώμα των μαζών να κινηθεί ενάντια στα δρακόντεια μέτρα των λοκντάουν του καθεστώτος. Όλο αυτό, για ακόμα μια φορά, εκθέτει την πραγματική φύση του καθεστώτος του ΚΚΚ ως προστάτη του κινεζικού καπιταλισμού εις βάρος της εργατικής τάξης.

Ξεσηκωμός ενάντια στα λοκντάουν

Αρχικά, τα αυστηρά μέτρα του καθεστώτος του ΚΚΚ περιόρισαν τον COVID-19 αποτελεσματικότερα απ’ ότι συνέβη στις χώρες της Δύσης. Όμως, όπως έχουμε εξηγήσει προηγουμένως, η διατήρηση μιας στρατηγικής «μηδενικής COVID» σε μια μόνο χώρα είναι μη βιώσιμη. Η Κίνα δεν μπορεί να αποκοπεί εντελώς από τον υπόλοιπο κόσμο, και η εμφάνιση πιο μεταδοτικών μεταλλάξεων του ιού κάνει τις νέες εξάρσεις αναπόφευκτες.

Οι κινέζικες μάζες έχουν υπομείνει ένα πολύ βαρύ φορτίο όσον αφορά τα σκληρά λοκντάουν, τα οποία έχουν διαταράξει την καθημερινότητα των ανθρώπων σε μεγάλο βαθμό και έχουν οδηγήσει σε απώλειες θέσεων εργασίας. Το καθεστώς έχει παρατείνει αυτά τα μέτρα για πολύ μεγαλύτερο διάστημα σε σχέση με άλλες χώρες. Τώρα έχει προσπαθήσει να αλλάξει κατεύθυνση, όμως ο γραφειοκρατικός χαρακτήρας του καθεστώτος συνεπάγεται ότι αυτό μόνο επιδεινώνει την ταλαιπωρία των μαζών.

Μετά από το 20ο Συνέδριο, το καθεστώς χαλάρωσε τους κανόνες καραντίνας για τους ξένους επισκέπτες από 7 μέρες σε 5 μέρες. Όμως, συνέχισε να δίνει εντολές στους τοπικούς γραφειοκράτες ότι πρέπει να συνεχίσουν να διατηρούν μια πολιτική μηδενικής COVID.

Καθώς τα περιστατικά COVID-19 συνέχισαν να αυξάνονται αφού οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί μειώνονταν, οι τοπικοί γραφειοκράτες, ακολουθώντας τις ντιρεκτίβες να διατηρήσουν τα κρούσματα στο μηδέν, ανταποκρίθηκαν με ακόμα πιο δρακόντεια λοκντάουν, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη αναστάτωση στις ζωές των μαζών. Η γραφειοκρατία περίμενε ότι οι μάζες θα συμμορφώνονταν με τις εντολές της. Δεν είχαν καταλάβει καθόλου ότι οι μάζες είχαν φτάσει στα όρια τους.

Κάτι έχει αλλάξει στις διαθέσεις των μαζών του πληθυσμού. Στο Ουρούμτσι, πρωτεύουσα της περιφέρειας Σιντζιάνγκ, η φωτιά σε μια πολυκατοικία που προκάλεσε περισσότερους από 10 θανάτους (πολλοί είπαν ότι ο αληθινός αριθμός μπορεί να είναι ακόμα και 44), ήταν ο καταλύτης για το ξέσπασμα της οργής. Μετά την πυρκαγιά, πολλοί κατηγόρησαν τα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων μεταξύ διαφορετικών γειτονιών, στο πλαίσιο του λοκντάουν, τα οποία προκάλεσαν σοβαρές καθυστερήσεις στις διαδικασίες διάσωσης, οδηγώντας σε πολλούς περιττούς θανάτους.

Αυτό παραπήγαινε για τους ανθρώπους, κι έτσι ξεκίνησαν με το να διαμαρτύρονται για την τραγωδία στο διαδίκτυο αλλά σύντομα άρχισαν να βγαίνουν μαζικά στους δρόμους. Όπως πολλές προηγούμενες μαζικές κινητοποιήσεις, οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με λίγα εξοργισμένα άτομα τα οποία πήραν μεγάλο προσωπικό ρίσκο καλώντας σε ανυπακοή. Έπειτα, καθώς περισσότεροι άνθρωποι συμμετείχαν, η κοινή οργή συνενώθηκε δημιουργώντας μια γενναία και αποφασισμένη μάζα. Εκατοντάδες, και ενδεχομένως χιλιάδες, διαδήλωσαν αυθόρμητα στους δρόμους, αψηφώντας το λοκντάουν, και κατέληξαν στο δημαρχείο.

Το ξέσπασμα της οργής διάχυτα στο διαδίκτυο ήταν τόσο εκτεταμένο, που αποδείχτηκε πολύ μεγάλο ακόμα και για το τεράστιο σύστημα λογοκρισίας που έχει στη διάθεση του το καθεστώς. Απέτυχε να περιορίσει το αρχικό κίνημα. Τώρα, παντού οι άνθρωποι βρίσκουν το κουράγιο να συμμετέχουν. Μέσα σε λίγες ημέρες, οι διαμαρτυρίες που θρηνούν τα θύματα της φωτιάς στο Ουρούμτσι εξαπλώθηκαν αυθόρμητα σε μεγάλες πόλεις σε όλη την Κίνα. Οι περισσότεροι διαδηλωτές είναι εντελώς νέοι στην πολιτική και σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας, και πολλοί από αυτούς μετέδωσαν ζωντανά τις δραστηριότητες τους στο διαδίκτυο καθιστώντας δύσκολη τη λογοκρισία.

Συγκεκριμένα, το να κρατούν ψηλά ένα άσπρο χαρτί έχει γίνει σύμβολο πολλών από αυτές τις διαδηλώσεις: ένα ειρωνικό χτύπημα στο καθεστώς το οποίο απαγόρευσε όλα τα συνθήματα των διαδηλώσεων του 2019 στο Χονγκ Κονγκ.

Μέχρι τώρα, διαμαρτυρίες, που κυμαίνονται από μαζικές συγκεντρώσεις μέχρι και την αποσυναρμολόγηση των μπλόκων των λοκντάουν, έχουν αναφερθεί στις Ναντσίνγκ, Τσονγκίνγκ, Τσενγκντού, Σανγκάη, Γκουανγκζού, Γουχάν, και στο Πεκίνο.

[Σημείωση της σύνταξης της ιστοσελίδας marxist.com: αυτό το άρθρο γράφτηκε στις 27 Νοεμβρίου. Την στιγμή δημοσίευσης του άρθρου (σ.: 28 Νοεμβρίου), φαίνεται ότι τα περισσότερα πλήθη έχουν διαλυθεί και η αστυνομία εδραιώνεται σε πολλές περιοχές. Τα γεγονότα εξελίσσονται πολύ γρήγορα, και μένει να φανεί πως θα εξελιχτεί το κίνημα τις επόμενες ώρες και μέρες].

Η νεολαία έχει κινητοποιηθεί δυναμικά. Μέχρι στιγμής, υπάρχουν 79 πανεπιστήμια σε 15 περιφέρειες στα οποία έχουν γίνει μαζικές διαμαρτυρίες από φοιτητές, 14 από τα οποία είναι στο Πεκίνο.

Στη Ναντσίνγκ υπήρξαν μεγάλες νυχτερινές συγκεντρώσεις από φοιτητές, ειδικά στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Ναντσίνγκ. Φοιτητές ακούστηκαν να τραγουδούν τον κινέζικο εθνικό ύμνο και τη Διεθνή, και να αψηφούν ανοιχτά τους περιορισμούς των λοκντάουν. Οι συγκεντρώσεις ήταν τόσο μεγάλες που εμφανίστηκε ο πρόεδρος της σχολής και προσπάθησε να πείσει τους φοιτητές να διαλυθούν. Έφτασε στο σημείο να υποσχεθεί ότι αν φύγουν οι φοιτητές όλα θα αντιμετωπίζονταν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Φυσικά, οι φοιτητές γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό είναι ένα προφανές ψέμα και δεν άλλαξαν στάση.

Παρόμοιες συναντήσεις σε πανεπιστημιουπόλεις αναφέρθηκαν στο Πεκίνο. Στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά, 1.000 φοιτητές διαμαρτύρονταν κατά τη διάρκεια της μέρας.

Έξω από τις πανεπιστημιουπόλεις, απλοί πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας: «Δεν θέλουμε PCR, θέλουμε να φάμε. Δεν θέλουμε λοκντάουν, θέλουμε ελευθερία». Αυτό το σύνθημα είχε για πρώτη φορά προβληθεί πριν λίγες εβδομάδες, από έναν μεμονωμένο διαμαρτυρόμενο που είχε κρεμάσει ένα μεγάλο πανό στο Πεκίνο, πριν από το 20ό Συνέδριο του ΚΚΚ. Παρότι είχε συλληφθεί άμεσα, το σύνθημά του προφανώς βρήκε απήχηση στις σκέψεις πολλών ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια της μέρας, οι διαδηλωτές είτε συγκεντρώνονταν στη Γέφυρα Σιτόνγκ, όπου είχε ξετυλιχτεί το πανό αυτό, είτε συναντήθηκαν στον ποταμό Liangma για να συνεχίσουν τη διαδήλωση τους. Ο ύμνος της Διεθνούς ακουγόταν να τραγουδιέται κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Στη Σανγκάη, πλήθη ανθρώπων μαζευτήκαν γύρω από ένα δρόμο που ονομάζεται Οδός Ουρούμτσι για να οργανώσουν μια διαμαρτυρία, αλλά η αστυνομία διέλυσε τους συγκεντρωμένους και έκανε συλλήψεις. Στη συνέχεια, περισσότεροι άνθρωποι μαζευτήκαν στο ίδιο σημείο την αμέσως επόμενη μέρα.

Η κατάσταση εξελίσσεται γρήγορα, αλλά όσο αφορά την κλίμακα και το εύρος του, ο αγώνας αυτός ήδη αφήνει το σημάδι του στην Ιστορία ως ο μεγαλύτερος των τελευταίων 30 χρόνων.

Εξέγερση στην ατμόσφαιρα

Οι μαρξιστές υποστηρίζουν πλήρως τον αγώνα των μαζών ενάντια στα δρακόντεια μέτρα των λοκντάουν που επιβάλλονται από το καθεστώς του ΚΚΚ, το οποίο σε τελική ανάλυση εφαρμόζει μια πολιτική που στοχεύει στη διατήρηση της δικτατορικής του εξουσίας. Ο Σι έχει στοιχηματίσει τη φήμη του στην επιτυχία της αυστηρής πολιτικής των λοκντάουν. Χρειάζεται να παρουσιαστεί ως ο ισχυρός άνδρας στην κορυφή, ο οποίος μπορεί να προστατεύσει τους ανθρώπους της Κίνας, αφού αυτό θα του έδινε το κύρος που χρειάζεται για να αντέξει την επερχόμενη οικονομική και κοινωνική καταιγίδα.

Επίσης, το καθεστώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα ότι το εμβόλιο Sinovac δεν έχει την αποτελεσματικότητα των δυτικών εμβολίων. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό συμβαίνει λόγω του τεχνολογικού προστατευτισμού της Δύσης που δεν παραχωρεί την τεχνολογία mRNA. Όμως το καθεστώς αρνείται να αγοράσει πιο αποτελεσματικά εμβόλια από τις δυτικές φαρμακευτικές εταιρίες, για λόγους πρεστίζ.

Αλλά το κύρος και το πρεστίζ του καθεστώτος καταρρέουν. Οι άνθρωποι έχουν οδηγηθεί στα όρια τους, χωρίς ο COVID να έχει εξαλειφθεί. Ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις απολαμβάνουν μειώσεις φόρων και επιδοτήσεις, πολλοί απλοί άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε κρέας, και μερικές φορές είναι δύσκολο να παραγγείλουν οποιουδήποτε είδους φαγητό υπό τα μέτρα των λοκντάουν.

Παρόλο που το καθεστώς επιμένει να αποκαλεί τον εαυτό του «Κομμουνιστικό», δεν υπάρχει κομμουνισμός στην Κίνα. Δεν υπάρχει δημοκρατικός εργατικός έλεγχος στους χώρους εργασίας, ή στην κοινωνία γενικά. Αυτή η απουσία δημοκρατικού ελέγχου από τα κάτω έχει οδηγήσει σε όλες τις αντιφάσεις, τα λάθη, και την ταλαιπωρία που η γραφειοκρατία έχει επιβάλει πάνω στις μάζες.

Αν υπήρχε πραγματική εργατική δημοκρατία στην Κίνα, μπροστά στην πρόκληση της αντιμετώπισης της πανδημίας θα ήταν οι ίδιες οι μάζες που θα εμπλέκονταν στο να αναπτύξουν τα απαραίτητα μέτρα για να μειωθούν οι μολύνσεις, να εμβολιαστεί ο πληθυσμός, να προστατευτούν οι δουλειές και οι μισθοί των ανθρώπων, και να εξασφαλιστεί η πρόσβαση στα καθημερινά αναγκαία. Οι απλοί άνθρωποι θα ήταν πλήρως ενημερωμένοι και θα συμμετείχαν σε μια συλλογική προσπάθεια για την προστασία της δημόσιας υγείας, αντί να τους επιβάλλονται τυχαία, άναρχα και επίπονα μέτρα από την κορυφή.

Μην εμπιστεύεστε τους φιλελευθέρους!

Σε αυτό το σημείο, προσφέρουμε μια προειδοποίηση σε αυτούς που συμμετέχουν στο μαζικό κίνημα. Ενώ αυτή τη στιγμή υπάρχουν λίγες μόνο ενδείξεις ύπουλων φιλελευθέρων στοιχείων που να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις, πρέπει να υπάρχει απόλυτη απόρριψη οποιουδήποτε κάνει έκκληση για βοήθεια στη Δύση. Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος που οδήγησε στην ήττα το κίνημα του 2019 στο Χονγκ Κονγκ. Είναι πιθανό ότι οι δυτικές κυβερνήσεις θα κάνουν δηλώσεις «αλληλεγγύης» στις διαδηλώσεις για «δημοκρατία», όμως αυτές πρέπει να απορριφθούν με απέχθεια και περιφρόνηση. Ο δυτικός ιμπεριαλισμός δεν είναι φίλος των κινέζων εργαζομένων και της νεολαίας. Θέλει μόνο να αποδυναμώσει την Κίνα, τον κύριο εχθρό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην παγκόσμια σκηνή, για να προωθήσει τα δικά του πολιτικά συμφέροντα.

Δεν πρέπει επίσης να έχουμε αυταπάτες για το παρόν φιλο-καπιταλιστικό σύστημα του ΚΚΚ. Το καθεστώς μπορεί να αναγκαστεί να κάνει μερικές παραχωρήσεις, όμως αυτό θα γινόταν μόνο για να απομαζικοποιηθούν οι διαμαρτυρίες. Αργότερα, μόλις υποχωρήσει το κίνημα, το καθεστώς θα χτυπήσει σκληρά όποιον συμμετείχε στην οργάνωση του αγώνα. Η ιδέα ότι κάποιου είδους μεταρρύθμιση προς τον αληθινό σοσιαλισμό είναι δυνατή κάτω από αυτό το καθεστώς πρέπει να αποκλειστεί.

Προς το παρόν, η πλειοψηφία των διαδηλωτών χρησιμοποιούν συνθήματα τα οποία εστιάζουν στο να τερματιστεί το σκληρό λοκντάουν, ή απλώς να γίνουν τα λοκντάουν «πιο ανθρώπινα». Εκκλήσεις για την πτώση του Σι Τζινπίνγκ, ή αστικά φιλελεύθερα αιτήματα, όπως η ελευθερία του τύπου και του λόγου, είναι μειοψηφικά. Αν το καθεστώς κινηθεί για να καταστείλει τις διαδηλώσεις, αυτό θα προσφέρει ένα επίπονο αλλά σημαντικό μάθημα σε μια νέα γενιά εργατών και νέων.

Όμως τόσο η καταστολή όσο και οι παραχωρήσεις, περιέχουν κινδύνους για το καθεστώς. Οι παραχωρήσεις θα ενθαρρύνουν τις μάζες, καταδεικνύοντας ότι το καθεστώς δεν είναι τόσο παντοδύναμο όσο παρουσιάζει τον εαυτό του. Από την άλλη πλευρά, η καταστολή κινδυνεύει να τροφοδοτήσει τις φλόγες της οργής και του θυμού.

Όπως κι να εξελιχθούν τα πράγματα, αυτή η εμπειρία θα βοηθήσει τα πιο ανεπτυγμένα στρώματα να βγάλουν το συμπέρασμα ότι οι απλές αστικό-δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις δεν θα αντιμετωπίσουν με κανένα τρόπο τα προβλήματα τους. Ο μόνος δρόμος μπροστά είναι η επαναστατική απομάκρυνση του καπιταλιστικού καθεστώτος του ΚΚΚ, ακολουθούμενη από την εγκαθίδρυση μιας πραγματικά σοσιαλιστικής εργατικής δημοκρατίας.

Το κίνημα δεν μπορεί απλώς να βασιστεί στο να αποδεχτεί την ήττα το καθεστώς. Το καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ έχει συγκεντρώσει τεράστιες εξουσίες στον άνδρα που βρίσκεται στην κορυφή, και στόχος του είναι αυτό να διατηρηθεί έτσι. Κάποια στιγμή, θα υπάρξουν αντίποινα από το καθεστώς. Υπάρχουν ήδη αναφορές για κάποιους εργάτες στη Ζενγκζού που συνελήφθησαν στα σπίτια τους αφότου έλαβαν τα 10.000 γουάν από την υποχώρηση της Foxconn.

Όμως, αυτό το κίνημα διαμαρτυριών έχει φανερώσει το βάθος της δυσαρέσκειας των μαζών των εργαζομένων και της νεολαίας. Δεδομένης της φύσης του καθεστώτος, με τα ισχυρά του μέσα εξαναγκασμού και καταστολής, την τεράστια λογοκρισία και το έλεγχο των μέσων επικοινωνίας, μπορεί να δίνεται η εντύπωση μιας σταθερής κοινωνίας και ενός σταθερού καθεστώτος στην Κινα… μέχρι τα πάντα να εκραγούν από τα κάτω. Τότε, η πραγματική αστάθεια ξεπροβάλλει και οι δυνατότητες για μια κοινωνική επανάσταση γίνονται ξεκάθαρες για εκατομμύρια ανθρώπους. Πραγματοποιείται μια διαδικασία ταξικής διαφοροποίησης, η οποία προέρχεται από την κοινωνική πόλωση που παρήγαγαν δεκαετίες καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Όσο φαινόταν ότι η μετάβαση στον καπιταλισμό λειτουργούσε, δημιουργώντας δουλειές, αναπτύσσοντας την κοινωνία, κατασκευάζοντας ένα ισχυρό, παραγωγικό σύστημα, παρά τις ανισότητες, οι μάζες ένιωθαν ότι τα πράγματα βελτιώνονταν, ότι δηλαδή το σήμερα είναι καλύτερο από το χθες και το αύριο θα είναι καλύτερο από το σήμερα. Όμως αυτό έχει τώρα φτάσει τα όρια του.

Οι μέρες που η ανάπτυξη βρισκόταν σε διψήφιους αριθμούς είναι πια παρελθόν. Τώρα έχουμε όλες τις αντιθέσεις του καπιταλισμού να σπρώχνουν τις μάζες στο δρόμο της ταξικής πάλης. Όμως τα προηγούμενα 40 χρόνια μετασχηματισμού και ανάπτυξης του καπιταλισμού στην Κίνα έχουν δημιουργήσει το μεγαλύτερο προλεταριάτο στον πλανήτη, το οποίο τώρα αποτελείται από εκατοντάδες εκατομμύρια εργάτες. Αυτή η δύναμη αρχίζει να κινείται. Οι γραφειοκράτες του ΚΚΚ, οι Κινέζοι καπιταλιστές, και οι ξένοι καπιταλιστές, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν γι’ αυτά τα τελευταία γεγονότα.

Μετάφραση από την ιστοσελίδα marxist.com: Γεωργία Τζιρκαλλή