Ήττα των γαλλων σοσιαλιστων : η πορεια προς το «κεντρο» καταληγει σε καταστροφη

Από τη μαρξιστική εφημερίδα «La Riposte» - οργάνου της Μαρξιστικής Τάσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας

Μετάφραση : Τζίνα Παλαιολόγου - Παναγιώτης Κολοβός

Για τρίτη συνεχόμενη φορά, η Aριστερά χάνει τις προεδρικές εκλογές. Αντιμετωπίζοντας τον αντιδραστικό δημαγωγό Σαρκοζί, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ και η ηγεσία του Γαλλικού Σ.Κ διεξήγαγαν την πιο κενή περιεχομένου και συντηρητική προεκλογική καμπάνια σε ολόκληρη την ιστορία του σοσιαλιστικού κινήματος. Το πρόγραμμα τους δεν είχε ούτε ένα μέτρο για να βελτιώσει σοβαρά την κατάσταση των αμέτρητων θυμάτων του καπιταλισμού και να μπορεί να τους εμπνεύσει. Σαν αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς τραβήχτηκαν από την «τομή» που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει ο Σαρκοζί.

Για αυτή την ήττα ευθύνεται η ηγεσία του Σοσιαλιστικού κόμματος. Βολεμένοι στους θώκους τους, έχοντας την εύνοια της αστικής τάξης, ξόδεψαν τον καιρό τους, υπογραμμίζοντας τάχα τα «σημεία διαφοράς» τους με την UDF («Ένωση για τη Γαλλική Δημοκρατία»)... Έχοντας ταχθεί «ψυχή και σώματι» υπέρ του καπιταλισμού, ήταν ανίκανοι να προσφέρουν και το παραμικρό μέτρο που θα έβαζε τριγμούς στο σύστημα. Στις βουλευτικές εκλογές, η Δεξιά θα ωφεληθεί, όχι μόνο από το κλίμα της νίκης του Σαρκοζί αλλά και από την πολιτική χρεοκοπία της ηγεσίας του ΣΚ.

Η καμπάνια του Σαρκοζί ήταν το αποκορύφωμα της ανεντιμότητας και της υποκρισίας. Είπε πως θα έρθει σε συμφωνία με τους φτωχούς, τους καταπιεσμένους, τους άνεργους και τους εργάτες. Αυτοί που πραγματικά πίστεψαν αυτή την πλημμύρα από υποσχέσεις, σύντομα θα χάσουν κάθε αυταπάτη. Οι πράξεις του Σαρκοζί θα ανταποκριθούν απόλυτα στις ανάγκες της αστικής τάξης. Η Δεξιά δεν έχει κανένα άλλο σκοπό από το να προσαρμόσει ολόκληρη την οικονομία και κοινωνία στο νόμο του κέρδους. Η δεξιά θα διεξάγει μια συστηματική επίθεση στις κοινωνικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα, τους μισθούς, τις εργασιακές συνθήκες, τις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση. Θα δώσουν τροφή στο ρατσισμό όσο και στη διοικητική και αστυνομική καταστολή ενάντια στους «ξένους».

Οι εκλογικές στατιστικές κρύβουν περισσότερα απ' όσα δείχνουν. Η καθολική ψηφοφορία δίνει το ίδιο βάρος τόσο στις αδρανείς, στάσιμες και απογοητευμένες κοινωνικές δυνάμεις όσο και στις πιο συνειδητές και μαχητικές. Οι εκλογές είναι σαν ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο. Προβάλλουν μια στατική εικόνα της κοινωνίας που είναι σε κίνηση, στην κατεύθυνση της αυξανόμενης αστάθειας. Η κοινωνική συνείδηση και η διάθεση των διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων είναι εξαιρετικά ασταθείς και ρευστές. Τα 17 εκατομμύρια άνθρωποι που ψήφισαν την Σεγκολέν Ρουαγιάλ για να φράξουν το δρόμο στη Δεξιά αποτελούν μια κοινωνική δύναμη, ικανή να αντισταθεί σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ακόμη και να την ανατρέψει.

Μακριά από το να αποτελέσουν μια περίοδο «εθνικής ενότητας», τα χρόνια του Σαρκοζί θα σημαδευτούν από σκληρές μάχες, στη βάση των οποίων οι μαχητικές και επαναστατικές παραδόσεις της τάξης μας θα αφυπνιστούν. Παρ΄ όλα αυτά ξέρουμε ότι οι απεργίες και οι διαδηλώσεις, ανεξάρτητα του πόσο μαζικές κι εντυπωσιακές είναι, δεν μπορούν παρά να πετύχουν στην καλύτερη περίπτωση μια προσωρινή ανάπαυλα, μια τακτική υποχώρηση του εχθρού, γιατί τα ζωτικά συμφέροντα του καπιταλισμού είναι αυτά που διακυβεύονται.

Μια ριζική επαναστατική αλλαγή είναι απαραίτητη. Πρέπει να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα των εργαζόμενων και της νεολαίας ενάντια στην επίθεση των αφεντικών και του κράτους. Παρ΄ όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αγώνες αυτοί πρέπει να βαδίζουν χέρι-χέρι με τον αγώνα για την επαναθεμελίωση του προγράμματος και των αρχών του σοσιαλισμού στις οργανώσεις μας. Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να μας σώσει από τα «νύχια» του Σαρκοζί και το σύστημα που αντιπροσωπεύει.