De onderdrukten van de wereld zullen geen traan laten voor Henry Kissinger

In de nacht van 29 november 2023 werd het publiek geïnformeerd over de dood van Henry A. Kissinger, voormalig Nationaal Veiligheidsadviseur en voormalig minister van Buitenlandse Zaken van de VS. De bourgeois media, verschillende staatslieden en allerlei politici vergieten tranen voor hun overleden trouwe dienaar.

[Source]

[Engelstalig origineel gepubliceerd op socialistrevolution.org]

Een levensschets in The New York Times beschreef Kissinger als een “…geleerde die diplomaat was geworden die… sluwheid, ambitie en intelligentie gebruikte om Amerikaanse machtsverhoudingen opnieuw vorm te geven.” Het blad Foreign Policy – een favoriet van de militaire, diplomatieke en inlichtingenelite van DC – gaf aan hun overlijdensbericht de titel ‘Henry Kissinger, Kolos op het Wereldtoneel,” en beschreven hem als “een meester van realpolitik.”
Vanuit het hele burgerlijke politieke spectrum stroomden de eerbetuigingen binnen. De Republikeinse oud-president George W. Bush zei over Kissinger: "Amerika heeft een van de meest betrouwbare en onderscheidende stemmen op het gebied van buitenlandse zaken verloren ... Ik heb de man lang bewonderd." Anthony Blinken, de minister van Buitenlandse Zaken van Joe Biden, zei dat hij "het voorrecht had om vele malen zijn advies te krijgen, waaronder onlangs nog een maand geleden.”

De leiders van het Amerikaanse imperialisme en hun propagandisten beweren dat het een groot verlies is voor de Verenigde Staten en dat Henry Kissinger geweldige dingen had gedaan voor Amerika en dat hij had geholpen om de Amerikanen te beschermen. Deze zelfde mensen hekelen altijd de bloedige misdaden van "terroristen" en "communisten". We weten allemaal dat in tijden als deze, leugens en hypocrisie de neiging hebben om in grote hoeveelheden toe te nemen.

De Amerikaanse arbeidersklasse weet dat de regering en het staatsapparaat van de VS niet "hun regering" is. Het is het werktuig van de klasse die de productiemiddelen bezit, in binnen- en buitenland. De rijkste 10% bezit driekwart van alle rijkdom. De belangrijkste taak van de staat is het in stand houden van het systeem van uitbuiting, niet alleen in de VS, maar overal waar het Amerikaanse imperialisme heerst. Henry Kissinger was een belangrijke strateeg voor de imperialisten en adviseerde presidenten van JFK tot Biden. De rode draad door zijn met bloed doordrenkte carrière is het vermoorden van massa's mensen om het Amerikaanse imperium in stand te houden. Er zou een boek voor nodig zijn, misschien wel meerdere, om de verachtelijke rol die Kissinger speelde volledig te kunnen belichten. Voor nu richten we ons alleen op een paar hoofdstukken van zijn misselijkmakend levenswerk.

De ambitieuze vluchteling

Henry Kissinger werd in 1923 geboren in Duitsland. Tien jaar later, kwamen Hitler en de nazi’s aan de macht. Kissingers familie was Joods; zij ontvluchtten Duitsland en emigreerden in 1938 naar de Verenigde Staten. Zij konden zich rekenen tot een kleine, fortuinlijke groep aan Joodse vluchtelingen die de VS mochten binnentreden: de Amerikaanse immigratiequota waren voor en na de Tweede Wereldoorlog strikt en antisemitisch, waardoor veel andere Joodse vluchtelingen teruggestuurd werden naar hun dood.

Kissinger ging in de Tweede Wereldoorlog in het Amerikaanse leger. Na de oorlog ging hij naar Harvard. De Ivy League-universiteiten zijn bij uitstek de belangrijkste trainingsbasissen voor de Amerikaanse heersende klasse, en Harvard staat met kop en schouders boven de rest. In 1969 gebruikte Kissinger zijn opleiding en connecties om de Nationale Veiligheidsadviseur van president Nixon te worden. In september 1937 kreeg hij er de functie van minister van Buitenlandse Zaken bij. Hij behield beide gedurende de rest van Nixons ambtstermijn. Nixon trad in 1974 af vanwege het Watergateschandaal, en in augustus van dat jaar werd hij opgevolgd door President Ford. Ford ontsloeg Kissinger van zijn functie als Nationaal Veiligheidsadviseur, maar behield hem tot januari 1977 als minister van Buitenlandse Zaken. Hierna richtte Kissinger zijn eigen adviesbureau op, dat de regering en politici adviseerde voor fikse tarieven.
In de laatste jaren heeft Kissinger ook veel invloed gehad, bijvoorbeeld in 2016, toen Hillary Clinton tijdens een Democratisch presidentieel debat noemde hoe ze Henry Kissinger had geraadpleegd over buitenlands beleid. Voor vijf ongebroken decennia lang was Kissingers rol het adviseren en bepalen van het Amerikaanse imperialistische beleid. Overal liet hij zijn bloedige voetafdrukken achter.

Vietnam en Cambodja

In 1968 waren er meer dan 500.000 Amerikaanse militairen in Vietnam. Het Tetoffensief ontmaskerde de leugens van de Johnson-regering dat de oorlog bijna voorbij was en dat de Amerikanen de “communisten” steeds verder in het nauw aan het drijven waren. Toen Nixon in 1969 president werd, was de weerstand onder de Amerikaanse strijdkrachten tegen hun eigen officieren toe aan het nemen.

Wanneer soldaten een fragmentatiegranaat in de tent van hun eigen officier rollen om te voorkomen dat ze het gevecht in worden gestuurd, wordt dat ook wel “fragging” genoemd. In 1969 was er één fragging-incident per 3300 militairen en dit nam toe tot één per 572 in 1971. De vastberaden strijd van het Vietnamese volk, de opstand van zwarte Amerikanen in de VS en de anti-oorlogsbeweging droegen allemaal bij aan het ontstaan van een situatie waarin de discipline en commandostructuur in het Amerikaanse leger uit elkaar vielen.

Nixon en Kissinger wisten dat de Amerikaanse troepen weg moesten. Maar hoe zou het overkomen als 's werelds grootste en meest geduchte imperialistische macht de benen zou nemen? Kissinger moest een diplomatieke show opvoeren.
De VS begon niet alleen met het terugtrekken van de troepen, maar begon ook met onderhandelingen over een reputatie reddend vredesakkoord dat een "fatsoenlijke pauze" zou bieden tussen de terugtrekking van de Amerikaanse troepen en de val van hun kunstmatige marionettenstaat "Zuid-Vietnam".
Dat Noord-Vietnam zou willen meespelen in deze show stond niet vast. Om hen te dwingen mee te spelen, kwamen Nixon en Kissinger met het plan om hen te bombarderen tot ze hun plek aan de onderhandelingstafel in zouden nemen.
Dat is ook precies wat ze deden. Hoeveel levens gingen er verloren? Naar schatting werden er tussen 1954 en 1975 meer dan 3,5 miljoen mensen gedood in Vietnam, Laos en Cambodja. We weten dat de Amerikaanse bombardementen in deze periode in grote mate hebben bijgedragen aan dit totaal. De Amerikaanse overheid wierp meer bommen op dit gebied dan alle partijen in de gehele Tweede Wereldoorlog!

Als onderdeel van Kissingers poging om invloed op de Vietnamezen te krijgen, werden de bombardementen uitgebreid naar Cambodja, met als excuus dat het Noord-Vietnamese leger routes in het neutrale Cambodja gebruikte om hun troepen in het zuiden te bevoorraden. Dit leidde tot enorme destabilisering in Cambodja, waardoor een kettingreactie van gebeurtenissen ontstond die uiteindelijk leidde tot de genocide van Pol Pot.

In 1973, na al dit moorden, stonden Kissinger en Nixon toe dat de VS hun troepen terugtrokken. "Zuid-Vietnam" bleef voorlopig overeind, maar viel uiteindelijk in 1975 en Vietnam werd herenigd. De Nobelprijs voor de Vrede werd in 1973 aan Kissinger gegeven (de leidende Vietnamese onderhandelaar Lê Đức Thọ wees zijn prijs af) voor het onderhandelen over een wapenstilstand in Vietnam, één van de meest misselijkmakende grappen uit de wereldgeschiedenis.

China en de USSR

Als onderdeel van de poging om Vietnam naar de onderhandelingstafel te duwen, stelde Kissinger dat de VS de conflicten tussen de Russische en Chinese stalinisten moest uitbuiten. De Amerikanen hadden tevergeefs geprobeerd China te isoleren na de revolutie van 1949. In die revolutie - de op één na grootste gebeurtenis in de wereldgeschiedenis, na de Oktoberrevolutie van 1917 - werden het kapitalisme en imperialisme omvergeworpen. Er werd een arbeidersstaat gevestigd, maar het was een diep vervormde staat met een stalinistisch regime onder leiding van Mao Zedong. De privileges van de stalinistische bureaucratieën in zowel China als de Sovjet-Unie waren verbonden aan hun nationale staten en dit leidde tot conflicten tussen de twee.

Kissinger stelde dat de Amerikaanse overheid haar beleid kon veranderen en zich zou moeten openstellen naar China, wat dan de opening zou geven voor de VS om de USSR en China waar mogelijk tegen elkaar uit te spelen. Dit zou er ook voor zorgen dat beide machten de VS zouden helpen de koloniale revoluties die de wereld overspoelden, in te dammen. Dit leidde uiteindelijk tot het "Eén-China-Beleid" toen de imperialisten van de VS hun eerdere toezeggingen aan Taiwan overboord zetten als onderdeel van hun imperialistische pokerspel.

Het feit dat Mao en veel Chinese topleiders zo goed konden opschieten met Kissinger laat zien hoe ver ze verwijderd waren van echte communisten in de traditie van Lenin en Trotski. Het kapitalisme is hersteld in China, maar de genegenheid van de leiders voor Kissinger is niet afgenomen. De Chinese president Xi Jinping zei over de overleden strateeg van het Amerikaanse imperialisme: "Dr. Kissinger zal altijd worden herinnerd en gemist door het Chinese volk."

Latijns-Amerika, Azië en het Midden-Oosten

Er was nauwelijks een plek in de wereld die onaangeroerd bleef door Kissingers met bloed besmeurde handen. Hij besteedde veel aandacht aan Latijns-Amerika, de traditionele "achtertuin" van het Amerikaanse imperialisme. In 1970 werd Salvador Allende tot president gekozen in Chili als lid van de coalitie van de Volkseenheid coalitie, waarin de socialistische en communistische partijen waren opgenomen. Kissinger zette de CIA onmiddellijk aan het werk om de regering te ontwrichten en te destabiliseren, en zodoende een weg vrij te maken voor een staatsgreep. Die staatsgreep werd werkelijkheid op 11 september 1973, toen generaal Pinochet de macht overnam en zijn dictatuur vestigde. Met de hulp van het Amerikaanse imperialisme en zijn goede vriend Henry, vermoordde en martelde Pinochet en zijn trawanten vele linkse activisten en vertegenwoordigers van de arbeidersklasse. De capaciteit van de gevangenissen werd ruimschoots overschreden – hij zag zich zelfs genoodzaakt om het Nationale Stadion in Santiago in een massagevangenis te veranderen om zo nog meer mensen te kunnen opsluiten.

Kissinger steunde ook het Argentijnse leger en zijn staatsgreep in 1976. Kissinger was een vriend van militaire krachtpatsers die het belang van de VS dienden en alles deden wat nodig was, hoe bloedig ook, om de heerschappij van het kapitalisme te handhaven. Dit was dezelfde kliek generaals die de "Vuile Oorlog" begon. Maar liefst 30.000 mensen werden gedood of "verdwenen" in deze eenzijdige oorlog van de door Kissinger gesteunde Junta.

Zuid-Azië ontsnapte niet aan Kissinger's moorddadige bedieningen. In 1971 leidde hij de levering van wapens aan de Pakistaanse dictatuur van Yahya Khan. Kissinger zag het reactionaire Pakistaanse regime als een belangrijk bolwerk van het Amerikaanse imperialisme in de regio en gebruikte de Pakistaanse machthebbers als tussenpersoon in zijn onderhandelingen met China. Khan gebruikte de wapens van de VS in een mislukte poging om Bangladesh ervan te weerhouden zich af te scheiden van Pakistan. Kissinger werd meerdere malen gewaarschuwd over een mogelijke ‘selectieve genocide’ in Bangladesh, met name door de in Bangladesh gevestigde consul-generaal Blood. Hij beëindigde Bloods ambtstermijn en spotte met mensen die "bloedden" voor "de stervende Bengali’s".
De kosten in mensenlevens van dit beleid worden zwaar betwist met schattingen die variëren tussen 300.000 en 3 miljoen burgerslachtoffers in Bangladesh.

In 1975 richtte Kissinger zijn aandacht op Indonesië. In december van dat jaar hadden Kissinger en Ford een ontmoeting met de wrede anticommunistische dictator Soeharto, die in 1965 was geïnstalleerd in een door de CIA gesteunde staatsgreep. Ze gaven hem groen licht voor een invasie van Oost-Timor en leverden hem de wapens om dat te doen. Voor de schijn eiste Kissinger dat het bloedvergieten pas zou beginnen nadat hij en Ford naar de VS waren teruggekeerd. De invasie was het begin van een 24 jaar durende bezetting waarbij minstens 185.000 Timorezen het leven lieten.

In het Midden-Oosten zette Kissinger het beleid van Amerikaanse steun aan Israël voort. Tijdens de Jom Kipoer-oorlog van 1973 werd hij op de hoogste gesteld van de aanval door Israël, maar hij wachtte expres drie en een half uur om Nixon te berichten. Kissinger wilde een staakt-het-vuren in de oorlog uitstellen, opdat Israël meer grondgebied kon veroveren. Kissingers belangrijkste doel was om het machtsevenwicht in het Midden-Oosten te handhaven ten gunste van het Amerikaanse imperialisme en hij bekommerde zich niet om de miljoenen Palestijnen die daar leefden en onderworpen waren aan deze afschuwelijke oorlogen en bezetting.

Een nieuwe wereld is noodzakelijk en mogelijk

De dood van een verachtelijk persoon als Henry Kissinger herinnert ons aan de misdaden uit het verleden, uitgevoerd voor het behoud van het bloedige kapitalistische systeem.
Het zou ons er ook aan moeten herinneren dat een heel andere wereld mogelijk is. Een wereld waarin arbeiders over de hele wereld de handen ineenslaan om hun heersers omver te werpen. Eén waar de grondstoffen van de aarde, onze indrukwekkende technologie en menselijke arbeidskracht worden gecoördineerd als onderdeel van een democratisch plan dat iedereen overvloed kan bieden. Wereldwijde problemen vereisen wereldwijde oplossingen en dit kan alleen door het socialisme. Dit is de wereld waar de communisten van de IMT voor vechten. We zullen ons ontdoen van de cynische en bloedige politiek van Henry Kissinger en zijn geestverwanten en een wereld creëren waarin het beste van de mensheid tot zijn recht komt.
Om Trotski te parafraseren: de Kissingers van de wereld zullen naar de vuilnisbak van de geschiedenis verwezen worden.