မဟတၱမ ၏ ေနာက္ကြယ္ (ပထမပိုင္း) Burmese Part two of a Burmese translation of "Gandhi: the Myths Behind the Mahatma", by Ravi Mistry.[Source]အင္ဒိယ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္႐ွားမႈနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ဂန္ဒီ ကို လူအမ်ားက အထင္ႀကီးေလးစားျကတယ္။ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရးသ မား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕သေကၤတ၊ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ စသျဖင့္ အမႊမ္းတင္ၾကတယ္။ သူရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္႐ွားမႈ ဟာ နယ္ခ်ဲ႕ကိုေတာ္လွန္ႏိုင္ခဲ့တာပဲ လို႔မွတ္ယူထားျကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ မွန္ရဲ႕လား၊ ဂန္ဒီဟာတကယ္ပဲ နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရးသမား လား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားလား? ဂန္ဒီအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကည့္ပါမယ္။မဟတၱမ ကရစ္ခ်က္ ဂန္ဒီ ကို ၁၈၆၉ ေအာက္တိုဘာ ၂ မွာ ဂူဂ်ာရက္ျပည္နယ္ ထဲက ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့ မိသားစုတစုကေန ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္မွာ လက္ထပ္တယ္။ ေက်ာင္းဆက္တက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ လန္ဒန္မွာ ဥပေဒပညာသြားသင္လာခဲ့တယ္။ေတာင္အာဖရိက ႏွင့္ ဂန္ဒီဘုံေဘမွာ ေ႐ွ႕ေနအလုပ္နဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပတဲ့ ဂန္ဒီဟာ ေတာင္အာဖရိက မွာအလုပ္သြားလုပ္ဖို႔ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနတယ္ ကိုစေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာပဲ တရား႐ုံးကိုသြားရာမွာ ျပသနာစတက္တယ္။ တရားသူႀကီးက သူ႔ေခါင္းေပါင္းကိုခြၽတ္ခိုင္းလို႔။ ရထားစီးေတာ့လည္း ပထမတန္းတြဲမွာသြားထိုင္မိလုိ႔ ရထားေပၚက ႏွင္ခ်ခံရျပန္တယ္။ ဒီလို လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈေတြကို ဂန္ဒီတေယာက္ေတာ္ေတာ္ေလး ခံလိုက္ရတယ္။၁၈၉၃ မွာ 'ေနတယ္' ရဲ႕ လူဦးေရဟာ ၅၈၄၃၂၆ ရိွၿပီး ၊ လူျဖဴ ေတြ နဲ႔ အင္ဒီးယန္း ေတြက ၁၄ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ။ က်န္တဲ့ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာ္ဟာ ဇူးလူး ေဒသခံေတြျဖစ္ၾကတယ္။ အရင္း႐ွင္လူျဖဴ ေတြက အျခားလူမ်ိဳးစုေတြအေပၚ ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံတယ္၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားထားတယ္။ အင္ဒီယန္းေတြ ပလက္ေဖာင္းေပၚလမ္းမေလွ်ာက္ရ၊ လူျဖဴ ေတြနဲ႔ ဝင္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ေတြ အတူမသုံးရ စသျဖင့္ ဖိႏွိပ္ထားတယ္။ရထားစီးရင္ ပထမတန္းတြဲကို လူျဖဴ မ်ားသာစီးခြင့္႐ွိတယ္။ အရင္း႐ွင္ လူျဖဴေတြက ျမင့္ျမတ္ၿပီး အျခားလူမ်ိဳးစုမ်ားက နိမ့္က် သေယာင္ေယာင္ပုံေဖာ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမ်ားကတျဖည္းျဖည္း ဆိုးသထက္ ဆိုးေနခဲ့တယ္။ အင္ဒီးယန္း မ်ားက လူျဖဴ စီးပြားေရး ေဝစုကို ၿခိမ္းေျခာက္လာမည္ကို အရင္း႐ွင္လူျဖဴ မ်ားကစိုးရိမ္ေနၾကတယ္။ဂန္ဒီဟာ ထိုခြဲျခားမႈ ဖိႏွိမ္မႈတို႔ကို လက္ေတြ႔ၾကဳံလာခဲ့ရသူပါပဲ။ သုိ႔ရာတြင္ ဂန္ဒီ က နယ္ခ်ဲ႕အရင္း႐ွင္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ၿပီး တန္းတူအခြင့္အေရးေတာင္းရန္ အစီအစဥ္ မရိွေပ။ အရင္း႐ွင္ လူျဖဴမ်ားႏွင့္ ပလဲနံ ပသင့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး အင္ဒီယန္ ဘူဇြာ တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ လုပ္ရန္သာ ေ႐ွး႐ႈ တယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ေၾကးရတက္ ဘူဇြာ ပင္မဟုတ္ေပေလာ။'လူယဥ္ေက်းမ်ားအတြက္ တန္းတူအခြင့္အေရး' ဆိုတဲ့အျမင္ကို လက္ကိုင္ထားတဲ့ ဂန္ဒီဟာ အင္ဒိယ ဘူဇြာ ေတြနဲ႔ အလုပ္သမားေတြကို ခြဲျခားပစ္ဖို႔ လုံးပမ္းခဲ့တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ သူနဲ႔ အေပါင္းအပါ ဘူဇြာေတြကသာ လူျဖဴ မ်ားနဲ႔ တန္းတူ.အခြင့္အေရးရရိွၿပီး အဖိႏွိပ္ခံေတြကိုေတာ့ ဆက္လက္ဖိႏွိပ္ထားဖို႔ပါပဲ။ ဂန္ဒီဟာ အင္ဒီယန္ အလုပ္သမား လူတန္းစားကို 'ကြၽန္ုပ္ရဲ႕တုံးအ အသုံးမ က်တဲ့ ေတာသားေတြ' လို႔ပင္ ေခၚဆိုခဲ့တယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၈၉၅ မွာဆိုရင္ ဂန္ဒီက 'အင္ဒီယ လူထုသည္ မဲျပား၏ တန္ဖိုးကို မသိေသာ ငတုံးငအ မ်ားကို မဲစာရင္းတြင္ မျမင္ခ်င္ပါ' ဟုပင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ဂန္ဒီဟာ အင္ဒိယအလုပ္သမားမ်ားသာမကပဲ အာဖရီကန္ေတြကိုပါ ခြဲျခားဆက္ဆံခဲ့သူျဖစ္တယ္။အင္ဒိယ တို႔က အာယန္ လူမ်ိဳးမွ ဆင္းသက္လာတာျဖစ္ၿပီး အာဖရီကန္ ေတြထက္ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ သူက မွတ္ယူထားတယ္။ ဂန္ဒီက ဥေရာပသားေတြ အင္ဒီယန္ ေတြအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံတာဟာ အင္ဒီယန္ နဲ႔ အာဖရီကန္ ေတြကို တတန္းတည္း တစားတည္းအျဖစ္မွတ္ယူတာေၾကာင့္လို႔ ယူဆတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႔ရဲ႕ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈအျမင္ေတြကိုသုံးၿပီး အာဖရီကန္ေတြကို ခြဲျခားထားခ်င္ခဲ့တာပါပဲ။အၾကမ္းမဖက္လႈပ္႐ွားမႈမ်ားဂန္ဒီဟာေတာင္အာဖရိကတြင္ေနထိုင္ေနစဥ္ ' အၾကမ္းမဖက္လႈပ္႐ွားမႈမ်ား ' ကို စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ အရင္း႐ွင္အစိုးရ၏ အင္ဒီယန္မ်ားအေပၚဖိႏွိပ္မႈတို႔ကိုဆန္႔က်င္ရန္ျဖစ္တယ္။ အရင္း႐ွင္အစိုးရက အင္ဒီယန္ ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္မႈေတြ လုံးဝရပ္တန္႔သြားဖို႔နဲ႔ အသက္ ၈ ႏွစ္အထက္ အင္ဒိယ အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ လက္ေဗြေတြ ယူထားဖို႔ အမိန္႔ထုတ္တယ္။ ဒါကိုဆန္႔က်င္တဲ့အေနနဲ႔ ဂန္ဒီက ' အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္႐ွားမႈ' ကို ပထမဆုံးအေနနဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္။အင္ဒီယန္ အလုပ္သမား ၂၀၀၀ ခန္႔ဟာ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ျခင္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂန္ဒီဟာ သူတို႔အေပၚ သစၥာမရိွခဲ့ဘူး။ အရင္း႐ွင္အစိုးရနဲ႔ သေဘာတူညီမႈ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ယူပစ္လိုက္တယ္။ အင္ဒိယ ဘူဇြာ ေတြကို လက္ေဗြမယူခိုင္းဖို႔ သေဘာတူညီ ခဲ့ၾကတယ္။ ေထာင္က်ခံစေတးခဲ့ရတဲ့ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ဘာမွမရခဲ့ဘူး။အရင္း႐ွင္အစိုးရရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈေတြ ဆက္လက္တည္တ့ံေနခဲ့တယ္။ ကုန္သြယ္ေရး၊ လိုင္စင္၊ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္ကိုင္ခြင့္ စတာေတြမွာ အင္ဒီယန္ေတြအေပၚ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရးနဲ႔ မညီတဲ့ လက္ထပ္ပြဲေတြကိုပါပိတ္ပင္ခဲ့တယ္။ ဆင္းရဲသားအလုပ္သမားေတြမွာအိုးအိမ္ေနစရာ တရားဝင္ မရရိွခဲ့။ဂန္ဒီဟာ အရင္း႐ွင္နယ္ခ်ဲ႕တို႔အေပၚသစၥာေစာင့္သိမႈကို ျပသရင္း ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ ဘူဇြာမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရး မ်ားကိုသာ ေတာင္းဆိုရင္းအခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့ေလတယ္။၁၉၁၃ မွာေတာ႔အင္ဒိယအလုပ္သမားတို႔ ဆူပူထႂကြလာခဲ့တယ္။ဆႏၵျပသူမ်ားႏွင့္ ရဲမ်ားအၾကား ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ' ေဆာ္လမြန္ ေကာ္မ႐ွင္' ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာေရးျပင္ပလက္ထပ္မႈမ်ားကို ခြင့္ျပဳ ျခင္း၊ အိုးအိမ္ ေနထိုင္မႈအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ား ရရိွျခင္း တို႔ ဟာအလုပ္သမားေတာ္လွန္ေရး၏ ရလဒ္မ်ားျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ အျခားတင္းက်ပ္ေသာ ဥပေဒမ်ားျပင္ဆင္ေပးမႉေတာ့ မရိွခဲ့။ မိုင္းတြင္းအလုပ္သမားမ်ားက သူတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ ဂန္ဒီမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဂန္ဒီအတြက္ လႈပ္႐ွားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့တယ္။ စင္စစ္ ဂန္ဒီရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္႐ွားမႈ ဟာအလုပ္သမားတို႔၏ အင္အားမပါလွ်င္ အခ်ည္းအႏွီး သာမဟုတ္ေပေလာ။ သို႔ေသာ္ ဂန္ဒီဟာ အင္ဒိယ သို႔ ' ဟီး႐ိုး' အျဖစ္ ျပန္လာခဲ့တယ္။ဂန္ဒီ ႏွင့္ အၾကမ္းမဖက္မႈဂန္ဒီအေၾကာင္းေျပာဆိုၾကရာမွာ လြဲေနတဲ့အခ်က္က သူဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတယ္၊ အၾကမ္းမဖက္ဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။ ဒီ ယုံၾကည္မႈဟာ အင္ဒိယ နဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းေတာ့ သူဟာ ကိုလုိနီနယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ လူသတ္မႈေတြနဲ႔ စစ္မက္ေတြကို ေထာက္ခံခဲ့သူတေယာက္ပဲျဖစ္တယ္။ဂန္ဒီ ေတာင္အာဖရိကမွာ ေရာက္ေနခ်ိန္မွာပဲ ရက္စက္တဲ့ စစ္ပြဲႀကီးႏွစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီစစ္မက္ေတြဟာ ၿဗိတိန္နယ္ခ်ဲ႕ေတြ ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားသက္သက္ အတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီ စစ္ ႏွစ္ခုစလုံးကို ဂန္ဒီက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ အားေပးကူညီခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီစစ္ပြဲေတြကို အသုံးခ်ၿပီး ေတာင္အာဖရိက မွာ အင္ဒီယန္ ေတြရဲ႕ အေရးပါပုံ (အရင္းရွင္အက်ိုးစီးပြားအတြက္) ကို သက္ေသျပဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ထရန္႔စေဘာ မွာရိွတဲ့ ဘိုအာ ( ဒတ္ခ်္ အာဖရီကန္ လယ္သမား) ေတြရဲ႕ေျမဟာ ေရႊေၾကာ ႀကီးႀကီးမားမားတခု ရိွေနတယ္လုိ႔ နာမည္ႀကီးလာတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီတာဂိုေဘး ရထားလမ္းသစ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့အတြက္ ဘုိအာေတြက ၿဗိတိန္ဆိပ္ကမ္းကို မသုံး ၾကေတာ့ဘူး။ ဂ်ာမန္ နဲ႔ အျခားဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကလည္း ၁၉ ရာစုအကုန္ပိုင္းမွာ အေတာ္ေလး တိုးတက္လာေနတယ္။ ဒီ အေျခအေနေတြဟာ ၿဗိတိန္အရင္း႐ွင္ေတြ နဲ႔ ေတာင္အာဖရိက ေျမ႐ွင္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ၿခိမ္းေျခာက္လာၿပီး ဘိုအာစစ္ပြဲ(ဒုတိယ) ကို စတင္ေစခဲ့တယ္။စစ္က ၁၈၉၉ ခုနစ္ ေအာက္တိုဘာ ၁၁ မွာ စတင္ျဖစ္ပြားတယ္။ ဒီစစ္မွာ ဂန္ဒီဟာ ၿဗိတိန္အင္ပါယာ ကို ကူညီဖို႔လုပ္ခဲ့တယ္။ သူက 'အင္ဒီယန္ေတြဟာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကိုကာကြယ္ဖို႔ အလြန္စိတ္အားထက္သန္ပါတယ္' လို႔ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ခ်ိန္ဘာလိန္ ဆီ စာေရးခဲ့တဲ့အထိပဲ။ ဒါ့အျပင္ စစ္ရန္ပုံေငြေတြ ေကာက္ေပးျခင္းအားျဖင့္လည္း အင္ပါယာဖက္ကရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဂန္ဒီဟာ စစ္ပြဲရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကုိ လ်စ္လ်ဴရႈ ၿပီး အင္ပါယာအေပၚ သစၥာ ေစာင့္သိခဲ့ပါတယ္။ဘိုအာေျပာက္က်ားစစ္ (guerrilla warfare ) ေတြ ေပၚလာေတာ့ ၿဗိတိန္အစိုးရက ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ ဒီစခန္းေတြထဲမွာ ဘိုအာ ၂၈၀၀၀ ေလာက္ေသဆုံးခဲ့ရတယ္။ ကေလးသူငယ္ ၂၂၀၀၀ အပါအဝင္ေပါ့။ ဒါ့အျပင္ အာဖရီကန္ ၂၀၀၀၀ ခန္႔ ေသဆုံးခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီ အျပစ္မဲ့တဲ့ လူေတြေသဆုံးရတာကို ဂန္ဒီက လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္ႏိုင္လို႔ ဝမ္းေျမာက္ေၾကာင္းေတာင္ ၿဗိတိန္ဘုရင္မကို ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ စစ္ပြဲမွာ အင္ဒီယန္ ေတြ ပါဝင္ကူညီခဲ့ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳစာထုတ္ခိုင္းခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အင္ပါယာက အင္ဒီယန္ေတြကုိ ဘာမွမေပးခဲ့ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ ဂန္ဒီဟာ အင္ပါယာကို ဆက္လက္ သစၥာေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ၁၉၀၆ မွာ ဘန္ဘသာ ေတာ္လွန္ေရး (ဒုတိယ ဇူးလူး စစ္ပြဲ) ကို ၿဗိတိန္ေတြက ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္ႏွင္းခဲ့ၾကတယ္။ဘိုအာေတြ ၿဗိတိန္ေတြက ဇူးလူးေတြရဲ႕ ေျမယာေတြကို လုယူခဲ့တယ္။ သူတို႔ကို ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈ နည္းပါးေအာင္လုပ္ေဆာင္တယ္။ ဇူးလူးေတြကို အရင္း႐ွင္လက္ေအာက္က အလုပ္သမားေတြ ျဖစ္လာေစဖို႔ ဖိအားေပးတဲ့အေနနဲ႔ အခြန္ေကာက္တယ္။ ဒီဖိႏွိပ္မႈေတြေၾကာင့္ ဇန္ဒီ ကလန္ ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဘန္ဘသာ က ၿဗိတိန္ရဲကင္းတခုကို ဝင္တိုက္ၿပီး ေဆာ္လွန္ေရးစခဲ့တယ္။ ရဲကင္းစစ္သား သုံးေယာက္ေသဆုံးတယ္။ ၿဗိတိန္ေတြရဲ႕ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္တိုက္ခိုက္မႈဟာ ဇူးလူး ေလးေထာင္ကို ေသဆုံးေစခဲ့ တယ္။ ခုနစ္ေထာင္ေလာက္ကို အက်ဥ္းခ်ခဲ့တယ္။ အျခားေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာလူေတြဟာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြျဖစ္လာၿပီး မလႊဲသာမေ႐ွာင္သာပဲ အင္ပါယာမိုင္းတြင္းေတြ နဲ႔ အျခားစက္မႈလုပ္ငန္းေတြမွာ အလုပ္သမားအျဖစ္ခိုင္းေစခံခဲ့ရေတာ့တယ္။ ဒါဟာ အရင္း႐ွင္ေတြရဲ႕ လိုအင္ကိုျဖည့္ဖို႔ စစ္တိုက္တယ္ဆိုတာကို ပိုမိုေပၚလြင္ေစခဲ့ပါတယ္။ဒီလိုရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို ျမင္ေနရတာကိုပဲ ဂန္ဒီက အင္ပါယာကို ဆက္လက္အားေပးကူညီတုန္းပါပဲ။ ဇူးလူးေတြသူပုန္ထတာကို သူက အျပစ္တင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဂန္ဒီရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သူတို႔အင္ဒီယန္ ေတြဟာ လူျဖဴ ေတြနဲ႔ တသားတည္း လူယဥ္ေက်းေတြပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပခ်င္တာပါပဲ။၁၉၀၅ မွာဆိုရင္ ဂန္ဒီထူေထာင္တဲ့သတင္းစာတေစာင္ျဖစ္တဲ့ 'အင္ဒီယန္း အျမင္' ဆိုတဲ့သတင္းစာမွာ ' ဇူးလူးေတြကို ၿဗိတိန္ေတြက သက္ညႇာခဲ့ပါတယ္၊ မျဖစ္စေလာက္အခြန္အခေလးဟာ သူတို႔အတြက္ အႏၱရာယ္မျဖစ္ေစပါဘူး၊ တစ္ႏွစ္မွာ ရက္နည္းနည္း အလုပ္ပိုလုပ္ရ႐ုံပါပဲ' လို႔ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ၿဗိတိန္ေတြကို အင္ဒီယန္ေတြကအေထာက္အပံ့ေပးတာနဲ႔ပက္သက္လို႔ ဂန္ဒီက 'ေနတယ္ မွာရိွတဲ့ အင္ဒီယန္ တသိန္းေလာက္ဟာ စစ္အတြင္းမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္းသက္ေသျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ အင္ဒီယန္ ေတြဟာ ေတာင္အာဖရိက ကိုလိုနီမွာ ဘာႏိုင္ငံေရး အင္အားမွမရိွဘူးျဖစ္ေနပါတယ္၊ အစိုးရအေနနဲ႔ ဒီ လ်စ္လ်ဴရႈ ခံထားရတဲ့ လူအုပ္စု(အင္ဒီယန္) ေတြကုိ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေပးသင့္ပါတယ္ ' လုိ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ဂန္ဒီ၏ ေၾကာင္သူေတာ္ ဆန္မႈပထမကမၻာစစ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂန္ဒီဟာ လယ္သမားေတြရဲ႕ ဆႏၵျပမႈေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ ခီဒါျပည္နယ္ကအလုပ္သမား လယ္သမားေတြကို ၁၉၁၈ မွာ သူေျပာခဲ့တာက- 'ငါတို႔ ႀကိဳးစားေနတာဟာ ေျမယာအခြန္အခေတြ ဆိုင္းငံ့ထားေစဖို႔ သက္သက္အတြက္မဟုတ္ဘူး၊ ပိုၿပီးအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥရိွေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရပါပဲ၊ လူေတြဟာႏိုးထလာၾကၿပီး သူတို႔ရဲ႕အခြင့္အေရးေတြကို နားလည္လာၾကၿပီ၊ ဒီလိုနားလည္လာရျခင္းဟာ ဆြာရ္ဂ်္ ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ပဲ'။၁၉၁၈ အလယ္ပိုင္းေလာက္မွာ ခီဒါက ဆႏၵျပမႉေတြၿပီးဆုံးသြားခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔လည္းသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဆႏၵျပပြဲေတြ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဂန္ဒီကို အစိုးရက ေဒလီ လာဖို႔ဖိတ္တယ္။ စစ္ပြဲကိုအကူအညီေပးခိုင္းတယ္။ ဂန္ဒီဟာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ လက္ခံခဲ့ျပန္တယ္။ သူက လယ္သမားေတြဆႏၵျပတာကိုဦးေဆာင္တယ္၊ ဟင္းဆြာရဂ်္ ကိုေရးတယ္၊ အၾကမ္းမဖက္မႈကို တြင္တြင္ေျပာေဟာတယ္။ ပထမကမၻာစစ္ ကိုက် ေထာက္ခံအားေပးတယ္။ခီဒါက ဆႏၵျပေနတဲ့လယ္သမားေဆြဆီ ဂန္ဒီျပန္လာတယ္။ အင္ပါယာအတြက္စစ္တိုက္ ေပးဖို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ဥေရာပစစ္ေျမျပင္မွာ သူကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ၿပီးတိုက္မယ္လို႔ေတာင္ ေႂကြးေၾကာ္တဲ့အထိပါပဲ။ လယ္သမား ေတြအလြန္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးကုန္ၾကတယ္။ သူတို႔က ဂန္ဒီ့ကို အၾကမ္းမဖက္ ဝါဒနဲ႔ စစ္တိုက္တာ ဆန္႔က်င္ေနေၾကာင္းေျပာတယ္။ ဂန္ဒီက သူလက္နက္မကိုင္ဘူးလို႔ ျပန္ေခ်ပခဲ့ပါတယ္။ ဂန္ဒီနဲ႔ သူ႔ေနာက္လိုက္ေတြဟာ အင္ပါယာအတြက္ စစ္သားေတြရဖို႔ စစ္သင္တန္းေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ေလ့က်င့္ေနတုန္းမွာပဲ ပထမ ကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးဆုံးခဲ့တယ္။ဂန္ဒီရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ေတာ္လွန္ေရး ဟာ လယ္သမားေတြ အလုပ္သမားေတြဆီက လက္နက္ကိုျဖဳတ္ခ်ဖို႔သက္သက္ပါပဲ။ ၁၉၂၀ - ၂၂ မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ မပူးေပါင္းေရးလႈပ္႐ွားမႈ မွာဆိုရင္ ဂန္ဒီ ရဲ႕ သ႐ုပ္မွန္ကို ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက ရဲစခန္း တခုကို မီး႐ိႈ႕ခဲ့တယ္။ ရဲသား ၂၂ ေယာက္ ေသဆုံးတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂန္ဒီက လႈပ္႐ွားမႈကို ရပ္တန္႔ခိုင္းခဲ့တယ္။ အၾကမ္းမဖက္ ဝါဒကို အသုံးခ်ၿပီး လူထုကို လက္နက္ကင္းမဲ့ေစခဲ့တာပါပဲ။ ဒီ ေၾကာင္သူေတာ္ဆန္မႈေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ အရွိန္အဟုန္ တန္႔ခဲ့ရတယ္။ဂန္ဒီဟာ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ့ ဆန္႔က်င္ေရးမွာ အၾကမ္းမဖက္ဝါဒကို တြင္တြင္ေျပာေဟာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၄၂ အင္ဒိယ မွေမာင္းထုတ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈ မွာက်ျပန္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ေရး လႈံ႔ေဆာ္ျပန္တယ္။ သူအပါအဝင္ ကြန္ဂရက္ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ ဖမ္းဆီးခံထား ရတဲ့အခ်ိန္မွာပါ။ သူက လူထုကို အၾကမ္းဖက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီလႈပ္႐ွားမႈကို မရပ္တန္႔ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။မဟတၱမ ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားသူ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚဟာ ရယ္ဖြယ္အတိပါပဲ။ သူဟာ အင္ပါယာက ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲႀကီး သုံးပြဲကို အားေပးအားေျမႇာက္လုပ္ခဲ့တယ္။ အၾကမ္းမဖက္မႈကို အေၾကာင္းျပၿပီး အင္ဒိယလူထုဆီက လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံး ၁၉၄၂ မွာက်ျပန္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ၾကဖို႔ ေျပာျပန္တယ္။သူကိုယ္တိုင္၁၉၂၀ မွာ ေျပာခဲ့တာက 'က်ေနာ့ေလာက္ ဘယ္ အင္ဒီယန္ကမွ ၿဗိတိန္အစိုးရနဲ႔ မပူးေပါင္းခဲ့ပါဘူး၊ ၂၉ႏွစ္တာကာလတေလွ်ာက္ မွာေပါ့၊ အျခား သူဆိုရင္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့ သူပုန္ ျဖစ္သြားေစႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာေပါ့'ဟင္းဆြာရဂ်္ ၊ ဂန္ဒီဝါဒ ႏွင့္ စၾကဂရာဟ၁၉၀၉ မွာ ဂန္ဒီဟာ လန္ဒန္ကေန ေတာင္အာဖရိကကို ခရီးသြားေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ သေဘာၤေပၚမွာ သူေရးသားခဲ့တဲ့ ဟင္းဆြာရဂ်္ မွာ သူ႔အျမင္ေတြကိုေဖာ္ျပထားတယ္။ ဒီစာအုပ္မွာ ဂန္ဒီဟာ ၿဗိတိသွ် ေတြရဲ႕ ေခတ္သစ္ ယဥ္ေက်းမႈ ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တယ္။ ဆရာဝန္ ၊ ေ႐ွ႕ေနေတြ၊ စက္႐ုံေတြ၊ ရထားလမ္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ စက္မႈယဥ္ေက်းမႈ ဟာ သူ႔အျမင္အရ ေစတန္ရဲ႕ ႏိုင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ေ႐ွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈကိုေတာ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ေခၚဆိုခဲ့တယ္။အင္ဒိယ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရလာဖို႔ရာ အစိုးရအဖြဲ႔မွာ အင္ဒီယန္ ေတြပဲပါဝင္ရမွာျဖစ္ၿပီး လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ကိုလည္း ပုံစံေျပာင္း (ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ) ပစ္ရမယ္လို႔ သူကယူဆထားတယ္။ သိပၸံပညာရပ္ေတြ ေလ့လာတာကို ႐ႈံ႕ခ်ထားၿပီး ဘာသာေရးစာေပေတြပို႔ခ်မႈကိုသာ အားေပးထားတယ္။စၾကဂရဟ (အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္႐ွားေရး) လမ္းစဥ္ ကိုလိုက္ရမွာျဖစ္ၿပီး လူထုကိုလက္နက္တပ္ဆင္ျခင္းဟာ ဥေရာပ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္လို႔လည္း ဆိုျပန္တယ္။ ဒီလမ္းစဥ္ကို လိုက္ဖို႔ရာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ နဲ႔ လိင္ကင္း႐ွင္းေနမႈေတြလိုအပ္ေၾကာင္း ေရးသားထား ခဲ့တယ္။ ဒါမွသာ အနစ္နာခံစေတးဖို႔ရာ အေၾကာက္အလန္႔မရိွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ကိုရ႐ွိလိမ့္မယ္။သူ႔စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာ ေတြဟာ တကယ္တမ္းက် ေ႐ွ႕ေနာက္မညီျဖစ္ေနေလတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ဂန္ဒီဟာ ၿဗိတိန္ ပညာေရး ကေန အက်ိဳးအျမတ္ရရိွထားၿပီးသား ေ႐ွ႕ေနတေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ သေဘာၤေတြ ရထားေတြ ဆိုတာဟာ လည္း သူပဲ တြင္တြင္သုံးစြဲေနတဲ့ ေခတ္သစ္ ပစၥည္းေတြျဖစ္ေနတယ္။ဂန္ဒီဟာ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြကို အက္႐ွ္ရမ္း လို႔ေခၚတဲ့ ဘာသာေရးစခန္းငယ္ေတြထူေထာင္ၿပီး ျဖန္႔ေဝသင္ၾကားခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ စခန္းငယ္ေတြမွာ သားသတ္လြတ္ အသီးအရြက္သက္သက္ပဲစားဖို႔၊ ဆား ေထာပတ္ စတဲ့ အရာေတြ မသုံးစြဲရ၊ လိင္ဆက္ဆံမႈမရိွရ ၊ ေယာက္်ားမိန္းမ အေဆာင္ခြဲထားျခင္း၊ စတဲ့ စည္းကမ္းေတြထုတ္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ အစားအေသာက္ေတြ ခိုးသြင္းစားသုံးတာေတြရိွေနခဲ့တယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဒီစခန္းငယ္ေတြဟာ ဥေရာပလူခ်မ္းသာေတြနဲ႔ အင္ဒိယ အရင္း႐ွင္ေတြရဲ႕ အေထာက္အပ့ံနဲ႔ရပ္တည္ေနတာပါပဲ။ဂန္ဒီႏွင့္ အင္ဒိယ အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္႐ွားမႈဂန္ဒီဟာ ၁၉၁၀ ဇန္နဝါရီမွာ အင္ဒိယကို ျပန္လည္ေရာက္႐ွိခဲ့တယ္။ ေတာင္အာဖရိက မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ လႈပ္႐ွားမႈေတြနဲ႔ အင္ဒိယ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အေပၚ သူရဲ႕ ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့မႈေတြက သူ႔ကို အင္ဒိယအမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ႐ႈျမင္ေစခဲ့ပါတယ္။ အင္ဒိယ ဟာ ပထမကမၻာစစ္ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သယံဇာတေတြ ကုန္ခန္းလာတယ္။ အစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈကလည္း ပိုဆိုးဝါးလာတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြက ဂန္ဒီကို စင္ေပၚတင္ေပးခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ ဆြာရ္ဂ်္ ဟာ လူထုရဲ႕ ထြက္ေပါက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာရဲ႕'ဒိုမီနီယြန္' အေနအထားကို အင္ဒိယန္ ဘူဇြာေတြကလိုလားၾကတယ္။ ဒိုမီနီယြန္ဆိုတာက အင္ပါယာထဲ က လက္ေအာက္ခံႏိုင္ငံေတြထဲမွာ စီးပြားေရး လူမႈေရးအရ အေရးေပးျခင္းခံရတာကိုဆိုလိုတယ္။ ဒီလိုအေရးေပးခံရမွသာ ဘူဇြာ အက်ိဳးစီးပြားတိုးတက္မွာ ျဖစ္လို႔ပဲ။ဒီအျခင္းအရာေတြဟာ ဂန္ဒီ့ကို ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါေတြ တိုးပြားလာေစတယ္။ သူရဲ႕ အာဏာဖီဆန္ေရး လႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ေအာက္ေျခလူတန္းစားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အေျခခံလူတန္းစားရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေတြဟာ သူ႔ရဲ႕လႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ ဟစ္ေႂကြးခြင့္ရခဲ့လို႔ပါပဲ။ သူ႔ရဲ႕ ႐ိုး႐ွင္းတဲ့ အျဖဴေရာင္ ဝတ္စုံဟာ လူထုကို ဆြဲေဆာင္ခဲ့တယ္။ လူထုဘက္ေတာ္သားအျဖစ္ ျမင္ေစခဲ့ တယ္။ဒီလိုနဲ႔ ေထာက္ခံသူမ်ားလာတဲ့ ဂန္ဒီဟာ လူထုကို အစိုးရအမိန္႔အာဏာေတြဖီဆန္ေရးအတြက္ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့တယ္။ သန္းေပါင္းမ်ား စြာေသာ လူထုရဲ႕ ပန္းတိုင္ကေတာ့ ဂန္ဒီေျပာထားတဲ့ ဆြာရဂ်္ ( ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး) ပါပဲ။၁၉၁၇ ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရး ေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္မွာ နယ္ခ်ဲ႕ေတြက 'ေတာ္လွန္ေရး' ကိုအလြန္ေၾကာက္ရြံလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၁၉၁၉ ႐ိုးလက္အက္ဥပေဒ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီဥပေဒအရ အင္ပါယာအစိုးရဟာ လူတေယာက္ကုိ ႐ုံးတင္စစ္ေဆးျခင္းမရိွဘဲ ႏွစ္ႏွစ္အတိုင္းအတာအထိ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခြင့္ရိွေနခဲ့တယ္။ ဂန္ဒီက ႐ိုးလက္ဥပေဒကိုဆန္႔က်င္တဲ့ '႐ိုးလက္ စၾကဂရာဟ' လႈပ္႐ွားမႈကိုစတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔အတူ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈေတြျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အလုပ္သမား လယ္သမားေတြက ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရဲ႕ အမွတ္သေကၤတ ေတြျဖစ္တဲ့ ရထားလမ္းေတြ ေၾကးနန္းတာဝါ ေတြကို ဖ်က္စီးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဂန္ဒီဟာ ၿဗိတိသွ် ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းလိုက္ၿပီး ဒီလႈပ္႐ွားမႈေတြကို ရပ္တန္႔ေစခဲ့ပါတယ္။ ဆႏၵျပခဲ့သူလူထုဟာ ဖမ္းဆီးခံရ ဒဏ္႐ိုက္ခံရနဲ႔ ဒုကၡခံခဲ့ရတယ္။ ဂန္ဒီကေတာ့ ဒီအျပစ္ေပးမႈေတြနဲ႔ပက္သက္ၿပီးေုံရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္႐ွားမႈဟာ ျပန္လည္ေအးခဲသြားခဲ့တယ္။ ဂန္ဒီက 'အင္ဒိယ အမ်ိဳးသား ကြန္ဂရက္' ကို ထူေထာင္ၿပီး ျပည္သူကို ေခြၽးသိပ္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ဒီပါတီဟာ ေတာင္အာ႐ွရဲ႕ အဓိက ဘူဇြာအမ်ိဳးသားေရးပါတီပဲ ျဖစ္တယ္။၁၉၂၀ စက္တင္ဘာမွာ ဂန္ဒီက မပူးေပါင္းေရးလႈပ္႐ွားမႈ လုပ္ဖို႔ေျပာလာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂန္ဒီဟာ ကြန္ဂရက္ရဲ႕ ဥကၠဌ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ဒီလႈပ္႐ွားမႈမွာ အစိုးရေက်ာင္းေတြ၊ ႐ုံးေတြ ကိုသပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္အဝတ္အထည္ေတြမသုံးစြဲေရးကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဂန္ဒီက သူ႔ရဲ႕ ဘာသာေရး သန္႔စင္မႈ အယူအဆအရ အရက္ဆိုင္ေတြကိုပါ သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ လူထုဟာ ဒီၫြန္ၾကားခ်က္ေတြကို တိတိက်က် လိုက္နာႏိုင္စြမ္းမရိွခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း အေျခခံလူတန္းစားေတြဟာ ဖမ္းဆီးႏွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ရတာပါပဲ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဂန္ဒီရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ လြဲမွားေနလို႔ ခုလို အက်ိဳးတစုံတရာမရဘဲ ႏွိပ္ကြပ္ခံရတာသာအဖတ္တင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။၁၉၂၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ေန႔မွာ အလုပ္သမား လယ္သမားထုက ရဲကင္းတခုကို ဝင္စီးခဲ့ၾကတယ္။ ဂန္ဒီဟာ အၾကမ္းမဖက္ ဝါဒကို ပြဲထုတ္လာၿပီး ဒီလုပ္ရပ္ကို႐ႈတ္ခ်ခဲ့ကာ လႈပ္႐ွားမႈကို ရပ္တန္ ့ ေစခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးဟာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ေနာက္က်ခဲ့ရတယ္။ဂန္ဒီဟာ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္႐ွားမႈကေန ခဏတာ ကင္းလြတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၇ မွာ ဂန္ဒီဟာ ႏိုင္ငံေရးေလာကကို ျပန္လည္ေျခ ခ်ခဲ့ၿပီး ပါနာဆြာရဂ်္ ( လြတ္လပ္ေရး အျပည့္အဝ ရယူမႈ) ကိုကန္႔ကြက္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးေတာင္း ဆိုမႈကို ၁၉၂၉ ဇန္န၀ါရီ အထိဆိုင္းငံထားခဲ့တယ္။ အစိုးရက ဒိုမီနီယြန္အေနအထားကို ေပးလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်၊ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ပါပဲ။ ဒိုမီနီယြန္မရမွသာ လြတ္လပ္ေရးကို ဆက္လက္ေတာင္းဆိုၾကဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။အစိုးရက ဒိုမီနီယြန္အေနအထားကို မေပးအပ္တဲ့အတြက္ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြ ျပန္လည္စတင္ခဲ့တယ္။ ဒီလႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ဘာသာေရးကင္းလြတ္မႈ၊ အေျပာင္းအလဲကိုအမွန္တကယ္လိုလားမႈေတြနဲ႔ မျပည့္စုံခဲ့ဘူး။ ဒီလိုေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြမရိွခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြ ဟာ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္လာတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္ေတြရဲ႕ မီးေမႊးမႈေတြေၾကာင့္ ဂိုဏ္းဂဏ ကြဲျပားမႈေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒီအျခင္းအရာေတြဟာ ပါကစၥတန္နဲ႔ အင္ဒိယကို ကြဲထြက္သြားေစမယ့္ ေ႐ွ႕ေျပးနိမိတ္ေတြပါပဲ။ ဒီ မီးေတြကို ဂန္ဒီကိုယ္တိုင္လည္း ပါဝင္ ေလပင့္ခဲ့တယ္။ ဇာတ္ျမင့္ ဟိႏၵဴ ေတြရဲ႕ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မႈေတြကို ပစားေပးတာမ်ိဳးေတြလုပ္တယ္။ လူေတြကို ဘာသာေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကြန္ဂရက္ပါတီဟာ ဇာတ္ျမင့္ ဟိႏၵဴ ေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ ပါတီျဖစ္ေၾကာင္းလူေတြသတိထားမိလာပါတယ္။၁၉၃၅ မွာေတာ့ အင္ဒိယဟာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကိုရရိွခဲ့ပါတယ္။ အင္ပါယာအစိုးရရဲ႕ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကေတာ့ရိွေနတုန္းပါပဲ။ ဒီရလဒ္ဟာ ဂန္ဒီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ ဆင္းရဲသားလူထုရဲ႕ အဆက္မျပတ္ ေတာင္းဆိုမႈ သူပုန္ထမႈ ေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။အိႏၵိယမွ ထြက္ခြာေရး (quit india ) လႈပ္႐ွားမႈမွာေတာ့ ဂန္ဒီက လူထုကို ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔တိုက္တြန္းခဲ့တယ္။ လူထုကို အၾကမ္းဖက္ၾကဖို႔ ဆူပူၾကဖို႔လႈံ႕ေဆာ္လိုက္တာျဖစ္ၿပီး လက္နက္မဲ့လူထုဟာ ၿဗိတိသွ် အစိုးရ ရဲ႕ ရက္စက္စြာနင္းေခ် ျခင္းကိုခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂန္ဒီဟာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးေဆာင္ရမယ့္အစား လူထုကို အေသခံခိုင္းခဲ့တာပါ။ ဂန္ဒီက အင္ဒိယဘူဇြာေတြရဲ႕လက္ထဲ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ ထည့္ေပးခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္သမား လယ္သမားေတြအေပၚ ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ေၾကာက္စိတ္က သူ႔ကို ကိုလိုနီအစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္းသြားေစခဲ့တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ဂန္ဒီက လူထုကို စေတးခိုင္းၿပီး ဘူဇြာေတြလက္ထဲအာဏာထည့္ေပးခ်င္တယ္၊ လူထုအုံႂကြလာရင္ေတာ့ လူထုလက္ထဲအာဏာရသြားမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ကိုလိုနီအစိုးရနဲ႔ ျပန္ပူးေပါင္းျပန္တယ္။ ဒီ လုပ္ရပ္ေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေႏွာင့္ေႏွးေစခဲ့ပါတယ္။ထေရာ့စကီးက အင္ဒိယအလုပ္သမားေတြကို ေျပာခဲ့တာကေတာ့ 'အင္ဒိယန္ ဘူဇြာေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏႊဲမယ့့္သူေတြမဟုတ္၊ သူတို႔ဟာ ၿဗိတိန္အရင္း႐ွင္စနစ္အေပၚ မွီခိုေနၾကသူေတြျဖစ္တယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ႂကြယ္ဝမႈအတြက္သူတို႔တိုက္ခိုက္ေနၾကတာပဲျဖစ္တယ္။ ဘူဇြာေတြက ၿဗိတိန္အစိုးရနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ညႇိႏႈိင္းမွာပါပဲ၊ ဘာေတြပဲ ေပးရေပးရေပါ့။ အေပၚပိုင္းကေန ျပဳ ျပင္ေပးလာမွာပဲဆိုတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ကို လူေတြထဲ ႐ိုက္သြင္းေပးလိမ့္မယ္။ ဒီဘူဇြာေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဟာဂန္ဒီပဲျဖစ္တယ္။ ဂန္ဒီဟာ အလုပ္သမားထုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အတုအေယာင္ပဲ' (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)လင္းကို(Adapted from 'gandhi: the myths behind the mahatama' by Ravi Mistry)ကြန္ျမဴနစ္စာေစာင္ အတြဲ၁ အမွတ္၁ ပါေဆာင္းပါးျဖစ္ပါတယ္။ စာေစာင္အျပည့္အစံုကို ေအာက္ပါလင့္ခ္ကေန ဆြဲယူဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ https://my.pcloud.com/publink/show…