Biden yarışı bıraktı: Dereyi geçerken at değiştirmek Trump'ı durdurabilir mi?

Amerikan siyasetinin trajikomik pembe dizisinde bir başka dramatik dönemeçte Joe Biden yeniden seçilme kampanyasını sonlandırdı. Seçimlerden sadece 108 gün önce gelen bu karar, tek dönemlik bir başkanın şimdiye kadar aldığı en geç karar. En yakın tarihsel benzerlik 1968 yılında Lyndon Johnson'ın Vietnam Savaşı karşıtı protestoların baskısı altında ikinci bir dönem için aday olmayı reddetmesiydi. Soykırımcı Joe'nun Beyaz Saray'daki görev süresine enflasyon ve savaş damgasını vurdu ve görev süresini yaklaşık %56'lık bir olumsuzluk oranıyla tamamlayacak.

Rakibinin suikast girişimi bile 27 Haziran'daki felaket tartışmanın ardından kaçınılmaz gibi görünen durumu engelleyemedi. Beyaz Saray aylarca Başkan'ın sağlığının ve zihinsel keskinliğinin “her zamanki gibi keskin” olduğu konusunda ısrarcı oldu. Ancak sonunda gerçek, en sadık Beyaz Saray çalışanının bile inkar edemeyeceği kadar açık hale geldi. Oturan Başkan'ın isteksiz ve geç kararı, Trump karşıtı egemen sınıfın ve Demokrat Parti'nin önemli kesimlerinin, Kasım ayında bir hezimetten ve aday olması halinde uzun vadeli bir zarardan korkan acımasız baskısının sonucuydu. Charles Schumer, Hakeem Jeffries, Nancy Pelosi ve diğerleri gibi Kongre liderleri Biden'ı anket verilerine inanmaya çağırdı.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde Biden, Barack Obama'nın temsilcilerinin kendisini geri çekmeye çağıranlar arasında olduğunu belirtti, ancak Obama'nın kendisi dikkat çekici bir şekilde sessiz kaldı. Biden'ın açıklamasından önce 21 Temmuz'da New York Times şöyle yazdı: “Özellikle Sayın Obama'nın görünmeyen ama açıkça hissedilen varlığı, sekiz yıllık ortaklıkları göz önüne alındığında, şu anda oynanan drama Shakespeare'vari bir nitelik kazandırdı.”

Hiçbir şey siyasetçileri seçim kaybetmekten daha fazla korkutamaz. Ancak bu kez riskler daha da yüksek, çünkü egemen sınıfın çoğunluğu ikinci bir Trump döneminin daha da fazla istikrarsızlık ve burjuva kurumlarının altının oyulmaya devam edilmesi anlamına geleceğini anlıyor. Trump'ın düzen karşıtı popülizmi şimdiden toplumsal zor durum kışkırtmış ve egemen sınıf ortalığı sakinleştirmek için çırpınıyor. Son üç yıldır Biden'a güvenen Demokratlar, nihayet kayıplarını azaltmak ve bir son dakika dönüşü yapmak zorunda kaldılar.

Harris: aynısından daha fazlası

Ayrıca Biden, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, başkan yardımcısı Kamala Harris'i kendisinin yerine geçmesi için destekledi. Bunu izleyen saatlerde Bill ve Hillary Clinton, Pelosi, Schumer, Jeffries ve diğer Demokrat Parti ileri gelenleri de aynı şekilde davrandılar. Demokratik Ulusal Komite Başkanı Jaime Harrison, Biden'ın açıklamasının ardından yaptığı açıklamada partinin “Kasım ayında Donald Trump'ı yenebilecek bir adayla birleşik bir Demokrat Parti olarak ilerlemek için şeffaf ve düzenli bir süreç yürüteceğini” söyledi.

Satır aralarındaki anlamı çıkarınca Harris'in adaylığı konusunda derin bölünmeler ve şüpheler olduğu görülüyor. Ancak sonuçta, ilk tercihleri Harris olmasa da, Biden'ın çekilmesiyle ilgili karmaşanın daha fazla uzamasına izin veremezlerdi ve Harris neredeyse kesin olarak aday olacak. Gavin Newsom ve Gretchen Whitmer gibi diğer önde gelen adaylar 2024'ün zehirli kadehinden kaçınmayı tercih edecekler ve gözlerini 2028 ve ötesine dikmiş durumdalar.

Harris eski bir San Francisco Bölge Savcısı, California Başsavcısı ve 2017-2021 yılları arasında ABD Senatörü. Ülkenin “en iyi polislerinden” biri olarak 2020'de başkanlık için başarısız bir girişimde bulundu ve Iowa Caucus'tan önce çekildi. Biden onu 2020 genel seçimleri için başkan yardımcısı adayı olarak seçti ve Biden-Harris ikilisi Trump'ı görevdeki başkan karşıtı bir dalga ile mağlup etti.

Trump'ın iktidarda geçirdiği dört yıl, çürümekte olan ABD kapitalizminin hiçbir sorununu çözmedi ve Biden'ın dönemi de farklı olmadı. Biden'ın başkanlığı bir korku gösterisi oldu. Hayat pahalılığı 2020'den bu yana dramatik bir şekilde arttı, kira gibi temel harcamalar özellikle hızlı yükseldi. Yönetimi, Ukrayna'da Rusya ile maliyetli bir vekalet savaşını kışkırttı ve Netanyahu'nun Gazze'ye yönelik soykırım savaşını bizzat destekledi.

Yüksek Mahkeme Roe v. Wade kararını onun döneminde iptal ettiğinde, Biden'ın Demokratları o dönemde Kongre'nin her iki kanadını da kontrol etmelerine rağmen kürtajı ulusal düzeyde yasallaştıracak bir yasa geçirmediler. Ve Gazze'de ABD'nin desteklediği katliamın yanı sıra, dayanışma protestoları da ciddi şekilde bastırıldı.

New York Times bile Gazze'deki emperyalist katliama karşı protesto hareketinin, Vietnam Savaşı'na karşı hareketin en yoğun olduğu dönemden çok daha küçük olmasına rağmen, yaklaşık aynı sayıda insanın tutuklandığını fark etti. Kapitalizmin sadık bir savunucusu olan Başkan Harris'in- kazanması halinde- de durum farklı olmayacaktır.

Yeni bir adayın Demokratların şansını biraz arttırması mümkün. Harris kampanyasının ilk 24 saatinde tabandan 81 milyon dolar bağış topladı. Ancak Amerikalı işçilerin çoğu statükoya kızgın ve milyonlarca kişi için bu, Trump'a oy vererek Biden-Harris hükümetine karşı oy kullanmak anlamına geliyor. Buna ek olarak, Seçiciler Kurulu'nda muhafazakar taşralı küçük burjuvalara yönelik önyargı, Trump'ın 2016'da olduğu gibi daha az halk oyu alsa bile başkanlığı kazanabileceği anlamına geliyor.

Popülizm ve reformizmin başarısızlığı

2016 yılında Amerikalı işçilerin öfkesi esas olarak iki aday aracılığıyla ifade edildi: Bernie Sanders ve Donald Trump. Demokratlar Bernie'nin partinin adaylığını kazanmasını engellemek için ellerinden geleni yaptılar. Sanders, Demokratlardan koparak ve kitlesel bir sosyalist parti kurarak onlara karşı koyma fırsatına sahipti. Bunun yerine Hilary Clinton'ı destekledi.

Sanders 2020'de Demokratların adaylığı için tekrar yarıştı ve kapitalist sınıf onu durdurmak için hızla dördüncü sıradaki yetmişlik (septuagenarian) Joe Biden etrafında birleşti - şimdi acı bir bedel ödüyorlar. Bernie bir kez daha düzen adayını destekledi - tıpkı Kongre'deki sözde 'Squad'ın DSA üyeleri gibi. Kongre Üyesi Alexandria Ocasio-Cortez (AOC), İsrail'in Gazze'ye yönelik savaşı boyunca Biden'ı desteklemekle kalmadı, aynı zamanda sözde “sendika yanlısı” başkan demiryolu işçilerine bir uzlaşma dayattığında ve greve gitmelerini yasadışı hale getirdiğinde de Biden ile birlikte oy kullandı.

Sanders, AOC ve DSA'nın diğer kongre temsilcileri konumlarını kapitalist sisteme karşı örgütlenmek için kullanmadılar, bunun yerine bu düzenin savunulmasına yardımcı oldular. Kapitalizmin krizi aynı zamanda reformizmin de krizidir. Ne de olsa reformlar olmaksızın reformizmin bir politika ya da bakış açısı olarak temeli yoktur. Kapitalizmle barış içinde birlikte yaşama hayali sadece Jacobin'in sayfalarında canlı tutuluyor- ve DSA'nın üyeliği gibi tirajı da düşüyor.

Tüm bunlar Donald Trump ve JD Vance'e popülist “işçi dostu” kartlarını oynamaları için büyük bir alan bıraktı ve çok sayıda öfkeli ve hayal kırıklığına uğramış genç insanın yanı sıra önemli sayıda Siyah ve Latin işçinin de kulağını kazandı.

Devrimci bir alternatif inşa edin!

Üç buçuk ay içinde çok şey olabilir, ancak seçim bugün olsaydı, Trump neredeyse kesinlikle kazanırdı. İşçi sınıfı, sekiz yıllık Obama ve dört yıllık Biden da dahil olmak üzere Demokratların okulundan geçti. Mevcut anketler devam ederse, milyonlarca öfkeli ve hayal kırıklığına uğramış işçi yakında Trump Okulu'nun ikinci seansına girecek. Ay ve yıldızlar vaat edebilir, ancak kapitalist krizin gerçekliği çok farklıdır ve geçen sefer yaptığı gibi sıkıntıları için koronavirüsü suçlayamayacaktır.

İşçi sınıfı nüfusun ezici çoğunluğunu oluşturuyor, ancak herhangi bir kapitalist çözüm hiçbir çözüm değildir. Gelecek için tek gerçek umut, ekonomiyi demokratik bir şekilde planlayabilecek, insani ihtiyaçları karşılayabilecek ve her birimizin potansiyeline ulaşmasını sağlayacak bir işçi hükümeti kurmak için işçilere önderlik edebilecek kitlesel bir komünist parti inşa etmektir. Düzen karşıtı gerçek bir alternatif arayan işçiler ve gençler bu partinin inşasına yardımcı olmalıdır. RCA'nın kendisine biçtiği görev budur. Bugün Amerika Devrimci Komünistleri'ne katılın!